Rosa pimpinellifolia

róża gęstokolczasta

Grupa Pimpinellifolia (Spinosissima)

Synonim łaciński.: Rosa myriacantha DC.

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: roślina tolerancyjna

Gatunek róży wysoce tolerancyjny na niesprzyjające warunki uprawy, o szerokich możliwościach zastosowania, przede wszystkim jednak jako róża parkowa i okrywowa. Gatunek wyjściowy i przodek wielu odmian parkowych i okrywowych. Kwiaty białe lub kremowe, wyjątkowo zaróżowione, pojedyncze, nieduże, 2-5 cm średnicy, słabo pachnące, osadzone przeważnie pojedynczo wzdłuż pędów. Kwitnie w maju do początków czerwca, krótko. Owoce nieduże, około 1-1,5 cm średnicy, okrągławe, prawie czarne: wiśniowo-brązowo-fioletowe. Liście są ciemnozielone, matowe, o małych, licznych (7-11) listkach, delikatne, matowe. Pędy są wzniesione prosto do góry, silniej rozgałęzione dopiero w górnych partiach, bardzo kolczaste, o wyjątkowo gęsto osadzonych, szczeciniasto-igiełkowatych kolcach. W nielicznych przypadkach pędy są słabo okolczone lub bez kolców. Krzewy gęste o licznych pędach, dorastają do 0,5-1 m wysokości. Dzięki podziemnym rozłogom krzewy silnie się rozprzestrzeniają. Cechuje je bardzo wysoka odporność na mróz i tolerancja na choroby, ale w wilgotne lata krzewy mogą być porażane przez czarną plamistość. Ma bardzo małe wymagania uprawowe. Toleruje stanowiska suche i częściowo zacienione, a także bardzo słabe gleby. Znajduje zastosowanie w miejscach o niekorzystnych warunkach uprawy: na nasypach, skarpach, przy szlakach komunikacyjnych, na terenach przemysłowych, jako róża parkowa i okrywowa. Polecana do stosowania w większych ogrodach, na skalniakach, wśród innych gatunków drzew i krzewów. W sprzyjających warunkach może się nadmiernie rozrastać.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny północno-zachodnia i południowa Europa, południowo-zachodnia, środkowa Azja oraz zachodnia Syberia.
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże parkowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów kremowe
białe
owoce fioletowe
brązowe
czarne
ozdobne
kuliste
pora owocowania lipiec
sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory odporność na zanieczyszczenia
ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
rekultywacja
roślina okrywowa
ogrody skalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: dawidia chińska

Davidia involucrata

dawidia chińska

Niezwykle interesujące drzewo, będące jedynym przedstawicielem swojego rodzaju. W naszym klimacie osiąga wysokość do 10 m. Korona szeroka, rozłożysta. Liście pojedyncze, szerokojajowate, na długich ogonkach, podobne do liści lipy. Jesienią przebarwiają się na ładny, żółty kolor. Największą atrakcją tego drzewa są kwiatostany, które pojawiają się w V-VI. Pojedynczy kwiatostan ma kształt kulistej główki i składa się z licznych kwiatów męskich otaczających jeden kwiat żeński. Ozdobę stanowią 2 białe, zrośnięte podsadki, długości do 20 cm. Całość prezentuje się bardzo okazale i daje roślinie potoczną nazwę: drzewo chusteczkowe. Kwitnie bardzo obficie. Kwiaty z ozdobnymi podsadkami są dobrze widoczne na tle liści, szczególnie patrząc od dołu korony. Dawidia wymaga żyznych, próchnicznych gleb, odpowiednio wilgotnych. Źle znosi suszę. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Młode rośliny, w wieku do 5 lat, wymagają starannego okrywania. Starsze egzemplarze są odporne na niskie temperatury. Dawidia powinna być sadzona w miejscu osłoniętym od wiatrów. Nadaje się do zachodnich regionów kraju o łagodniejszym klimacie. Kwiatostan dawidii jest symbolem Ogrodu Dendrologicznego w Przelewicach. Na terenie tego arboretum znajduje się kilka największych krajowych egzemplarzy tej rośliny. Drzewo o charakterze kolekcjonerskim, poszukiwane przez koneserów i miłośników roślin. Znajduje się w Światowej Czerwonej Księdze roślin ginących i zagrożonych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
280
osób online