Rosa PINK PEACE 'Meibil'

róża PINK PEACE 'Meibil'

Grupa Hybrid Tea & Climbing Hybrid Tea

nazwa handlowa: Rosa PINK PEACE

nazwa hodowlana: Rosa 'Meibil'

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Urocza, wielkokwiatowa róża o intensywnej, ciemnoróżowej barwie szlachetnie zbudowanych kwiatów, wydających przyjemnym zapach. Pąki są duże, ładnie ukształtowane, rozwijają się w pełne i duże kwiaty o średnicy około 12 cm. Płatków około 65, są one regularnie ułożone, w zarysie okrągłe. Barwa kwiatów dobrze utrzymuje się podczas upałów, a kwiaty są dość odporne na deszcz. Najczęściej kwiaty są osadzone pojedynczo, rzadko po kilka, na szczytach pędów. Intensywnie i przyjemnie pachną. Kwitnie w czerwcu, a po przycięciu powtarza kwitnienie do mrozów. Pędy są długie i proste, sztywne i dość grube, o nielicznych kolcach, zielonooliwkowe z purpurowym odcieniem. Liście są bardzo duże, skórzaste, dekoracyjne, ciemnozielone i błyszczące, ułożone gęsto na pędach. Krzewy wzniesione, smukłe, rosną silnie osiągając w sprzyjających warunkach nawet do 1,2 m wysokości i 70 cm szerokości. Mrozoodporność dobra ale na zimę konieczne jest okrycie kopczykiem podstawy krzewów. Tolerancja na choroby dobra, niemniej wskazane są opryski zapobiegające chorobom liści, zwłaszcza w wilgotne lata. Wiosną tnie się krzewy podobnie, jak inne róże wielkokwiatowe, a po kwitnieniu przycina przekwitłe pędy. Najlepiej uprawiać ją na żyznej glebie ogrodowej na stanowisku słonecznym. Odmiana odpowiednia na rabaty jednolite i mieszane, wśród innych gatunków roślin, w miejscach reprezentacyjnych, do ogrodów amatorskich. Stanowi mocny akcent kolorystyczny. Dobra na kwiat cięty. Rozstawa sadzenia - co 60 cm.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: Francis Meilland 1959; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Francis Meilland Francja; wprowadzenie do handlu: Meilland 1959 Francja
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże wielkokwiatowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pełne
pachnące
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
rabaty
kwiaty cięte
w grupach
strefa 6
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: miłorząb dwuklapowy \'Variegata\'

Ginkgo biloba 'Variegata'

miłorząb dwuklapowy 'Variegata'

Wolno rosnące drzewo o wzniesionym, nieregularnym pokroju, dosyć luźnej koronie i dwubarwnych, zielono-kremowych liściach. Po 30 latach dorasta do 10 m wysokości. Roślina tworzy 2 rodzaje pędów: nagie, żółtobrązowe długopędy oraz znacznie mniejsze, wałeczkowate krótkopędy pokryte licznie bliznami po opadłych liściach. Liście na długopędach są ułożone pojedynczo, skrętolegle, na krótkopędach gęsto skupione w liczbie od 3 do 5. Liście w kształcie typowe jak u gatunku, wachlarzowate, osadzone na długim ogonku, szerokość 5–8 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym skórzastą blaszkę liściową na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści jest szczególną cecha pierwotną. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady liścia po brzegi blaszki liściowej. Cechą charakterystyczną liści są nieregularnie przebarwienia, od kremowych do jasnożółtych. Część liści jest całkowicie ciemnozielona, ale zdarzają się także liście całkowicie białe, większość jest częściowo nakrapiana. Jesienią fascynująco przebarwiają się na żółto i opadają. Jest to kolon żeński. Wiosną, na krótkopędach z kątów liści wyrastają cienki szypułki z osadzonymi na nich zalążkami. Zazwyczaj tylko z jednego zalążka powstaje nasienie, natomiast drugi zalążek pozostaje nierozwinięty. Zapylenie odbywa się w maju i czerwcu. Tak jaki inne rośliny nagozalążkowe miłorząb jest wiatropylny. Pyłek może być przenoszony nawet na odległość 1,5 km. Zapłodnienie przebiega w kilka miesięcy po zapyleniu przy udziale ruchliwych plemników, które są opatrzone wiciami. Kuliste nasienie miłorzębu (nie owoc!) pokryte jest mięsistą, początkowo zieloną, a po dojrzeniu bursztynowożółtą osnówką. Dojrzała osnówki opadające wraz z nasionami wydzielają bardzo nieprzyjemny zapach zjełczałego masła, dlatego w uprawie szczególnie ceni się odmiany męskie miłorzębu, które nie wydają nasion. W Azji (Chiny, Japonia, Korea) nasiona, a właściwie ich „jądro” jest spożywane w różnych postaciach, a drzewa miłorzębów uprawiane są w sadach. Kandyzowane nasiona sprzedawane są jako „orzechy”, a Francuzi wykorzystują pozyskany z nich wyciąg jako dodatek w trakcie produkcji piwa. Odmiany o barwnych liściach mają nieco większe wymagania uprawowe, preferują gleby żyzne, dostatecznie wilgotne, przepuszczalne, zasobnej w próchnicę o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6). Stanowisko powinno być osłonięte od wiatru, ciepłe, lekko ocienione. W pierwszych latach uprawy rośliny (system korzeniowy oraz korony) warto zabezpieczyć przed przemarzaniem. Drzewo jest odporne na choroby, szkodniki oraz tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Czasami wykazuje tendencję do rewersji. Jest to nietypowa odmiana, poszukiwana przez amatorów ciekawych roślin. Nadaje się do sadzenia jako soliter w przydomowych ogrodach oraz w założeniach parkowych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
224
osób online