Rosa 'Rose de Rescht'
róża 'Rose de Rescht'
Grupa Portland
nazwa hodowlana: Rosa 'Rose de Rescht'
synonim łaciński: Rosa 'De Rescht',Rosa 'De Resht',Rosa 'Gul e Resht'
pokrój: krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m
docelowa wysokość: od 1 m do 2 m
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
wilgotność: roślina tolerancyjna
zastosowanie: zieleń publiczna
nagrody: Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993
Róża damasceńska lub portlandzka powtarzająca kwitnienie, co jest rzadkie u róż historycznych. Odmiana o bogatej historii, wielokrotnie reintrodukowana, po raz ostatni sprowadzona do Wielkiej Brytanii prawdopodobnie około 1940 roku z irańskiego miasta Rasht, stąd wzięła się obecna jej nazwa. Kwiaty rozwijają się z kulistych, małych pąków otulonych dużymi działkami kielicha, są wiśniowolilaróżowe, bardzo pełne, rozetowe, o średnicy około 7-9 cm, z tzw. zielonym oczkiem, urzekająco i silnie pachnące. Kwiaty są skupione przeważnie na szczytach pędów. Kwitnienie rozpoczyna się na początku czerwca i trwa około miesiąca, potem kwiaty pojawiają się aż do mrozów, pojedynczo, ewentualnie po kilka. Liście szarojasnozielone, duże, długo utrzymują się na krzewach. Pędy wzniesione do góry, sztywne i proste, o licznych, niedużych i czerwonawych kolcach. Krzewy bardzo gęste, wzniesione, ale szerokie, w zależności od sposobu cięcia i warunków uprawy osiągają od 0,8 do 1,5 m wysokości. Krzewy dość tolerancyjne pod względem warunków uprawy i nasłonecznienia, źle rosną jedynie w cieniu. Bardzo odporne na mróz, pędy przemarzają tylko w surowe zimy. Odmiana wysoce tolerancyjna na choroby, rośnie zdrowo i jest żywotna. Przekwitłe kwiaty i kwiatostany należy usuwać. Krzewów nie trzeba przycinać corocznie. Raz na kilka lat można je odmładzać i prześwietlać. Co roku warto wycinać jedynie pędy słabe lub uszkodzone, ewentualnie skracać mocno rozgałęzione końce. Odmiana o szerokich możliwościach zastosowania, polecana na tereny zieleni publicznej, do sadzenia w parkach i ogrodach, na rabatach, w formie niskich żywopłotów. Ładnie prezentuje się w towarzystwie innych róż, krzewów, bylin. Może być uprawiana w dużych pojemnikach. Kwiaty nadają się do ścinania i tworzenia bukietów, ale w wazonie stoją krótko. Zalecana gęstość sadzenia 2-3 krzewy na metr kwadratowy.
| pochodzenie | wprowadzenie do handlu: Iran |
| grupa roślin | róże |
| grupa użytkowa | róże parkowe |
| forma | krzew |
| siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
| pokrój | krzewiasty wyprostowany |
| docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m od 1 m do 2 m |
| barwa liści (igieł) | jasnozielone |
| zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
| rodzaj kwiatów | pełne pachnące kwiatostan |
| barwa kwiatów | czerwone purpurowofioletowe różowe |
| pora kwitnienia | czerwiec lipiec sierpień wrzesień październik |
| nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna |
| rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
| walory | pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina kolczasta lub ciernista |
| zastosowanie | ogrody przydomowe parki zieleń publiczna rabaty pojemniki, balkony, tarasy kwiaty cięte w grupach soliter (pojedynczo) |
| nagrody | Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993 |
| strefa | 5 |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
