Róża pomarszczona przywieziona z Dalekiego Wschodu do Europy w 1796 roku jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym w uprawie. Do najważniejszych jej zalet należy zaliczyć: długi okres i powtarzanie kwitnienia, dekoracyjne i pachnące kwiaty, ozdobne i jadalne owoce o dużej wartości odżywczej, łatwość uprawy i wysoką tolerancję na niesprzyjające warunki środowiska: zanieczyszczenie powietrza, zasolenie, suszę, zagęszczenie podłoża oraz odporność na podstawowe choroby róż - czarną plamistość i mączniaka prawdziwego. Z tego powodu od połowy XIX w. próbowano wykorzystać gatunek w hodowli i krzyżowano z licznymi przedstawicielami różnych grup róż. Uzyskano wiele ciekawych i wartościowych odmian, zwłaszcza róż parkowych, okrywowych i owocowych. Róża pomarszczona jest krzewem dorastającym do 1-2 m wysokości, szeroko rozrastającym się za pomocą odrostów korzeniowych. Aby ograniczyć jej ekspansywny charakter należy systematycznie usuwać pojawiające się odrosty albo posadzić w miejscach o ograniczonej przestrzeni (np. rabaty otoczone regularnie koszonym trawnikiem). Pędy są grube, proste, sztywne, wzniesione, zwykle słabo rozgałęzione, ale na szczytach silniej, o bardzo licznych szczeciniastych i igiełkowatych kolcach. Liście duże, zwykle jasnozielone, błyszczące, o pomarszczonej powierzchni, spodem jaśniejsze i owłosione. Jesienią liście przebarwiają się na żółto. Kwiaty amarantowe, dość duże, o średnicy 6-12 cm, o dużych płatkach, żółtych pręcikach, silnie pachnące, skupione najczęściej po kilka na szczytach bocznych pędów. Pojawiają się licznie od końca maja i potem, coraz słabiej, do jesieni. Owoce pozorne są płaskokuliste, duże, średnicy około 3 cm, pomarańczowoczerwone, o mięsistym hipancjum, dojrzewające niejednocześnie do późnej jesieni i pozostające na krzewach. Gatunek odporny na mróz, nie wymaga okrywania. Cięcie odmładzające zaleca się wykonywać raz na kilka lat. Krzewy tolerują stanowiska gorące i mocno nasłonecznione, gleby, suche, piaszczyste i kwaśne. Jest to jeden z najcenniejszych, niezastąpionych gatunków do miast – do obsadzania szlaków komunikacyjnych, nasypów dróg i kolei – gatunek glebochronny, zagospodarowywania terenów poprzemysłowych. Gatunek może być stosowany jako róża okrywowa i parkowa w miejscach trudnodostępnych. Nadaje się do tworzenia żywopłotów. Owoce wykorzystuje się w kuchni, z płatków można przyrządzać desery i konfitury. Przeciętna rozstawa sadzenia 1 m.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
