Salvia nemorosa 'Amethyst'

Astilbe chinensis 'Purpurlanze'

tawułka chińska 'Purpurlanze'

Wysoka odmiana tawułki chińskiej, wymagającej mniejszej wilgotności podłoża niż inne gatunki tawułek. Rozrasta się za pomocą średniej długości rozłogów podziemnych. Pędy wyprostowane, wysokości czasami ponad 1 m. Łodygi i ogonki liściowe pokryte brązowymi włoskami. Liście podwójnie lub potrójnie trójdzielne. Listki wydłużone, jajowate, podwójnie, piłkowane. Kwiatostany zwarte, ale smukłe, z wyglądu puszyste, czerwonopurpurowe. Nasady rozgałęzień w kwiatostanie wełniste. Kwiatostany raczej wąskie. Pojawiają się pod koniec sierpnia. Kwitnienie długie, aż do jesiennych chłodów. Wymaga gleby próchnicznej, przepuszczalnej, wilgotnej, choć toleruje krótkie i niewielkie niedobory wilgoci. Tolerancyjna na silne nasłonecznienie do pewnego stopnia, ale im bardziej słoneczne miejsce, tym podłoże powinno być wilgotniejsze. Odporna na choroby i szkodniki. Rozpoczyna wegetację dość wcześnie wiosną. Młode liście i wierzchołki pędów mogą być uszkadzane przez późne i silniejsze przymrozki wiosenne. Opóźnia to nieco wzrost i rozwój, ale mimo to tawułki chińskie są bylinami bardzo odpornymi na mróz i nie wymagają specjalnych zabezpieczeń przed mrozem. Kwiaty wabią motyle. Zaschnięte kwiatostany pozostają wyprostowane i brązowe. Pozostawia się je niekiedy dla zimowego urozmaicenia ogrodu. Ze względu na wysokość w czasie kwitnienia nadaje się bardziej na cieniste rabaty bylinowe, niż do zadarniania. Zaleca się sadzenie 8 roślin na m2, ale im szybciej chcemy uzyskać efekt dekoracyjny, tym należy sadzić rośliny gęściej.

Acer palmatum 'Shishigashira'

klon palmowy 'Shishigashira'

Odmiana japońska z 1882 roku, nazywana potocznie „głową lwa” (z ang. Lion Head Maple). rzadko spotykana w kolekcjach i handlu. Krzew o pokroju wzniesionym, nieregularnym. Daje krótkie przyrosty roczne i rośnie bardzo powoli. Dorasta do 1,5-2 m wysokości. Pędy dość sztywne, grube i krótkie w porównaniu do innych odmian. Liście poskręcane i zwinięte w rurkę, gęsto ułożone na pędach, długo utrzymują się zielone jesienią i zazwyczaj w naszych warunkach takie marzną. Jeśli jesień jest ciepła i bez silnych przymrozków, liście przebarwiają się na żółtopomarańczowo lub czerwono. Wymaga żyznej, przepuszczalnej, równomiernie wilgotnej gleby i osłoniętych stanowisk, słonecznych lub lekko ocienionych. Odmiana polecana do ogrodów przydomowych, kolekcji dendrologicznych, nad oczka wodne lub na wrzosowiska. Nadaje się do uprawy w pojemnikach. Młode egzemplarze na zimę należy osłaniać chochołami ze słomy, juty lub agrowłókniny.

Miscanthus sinensis 'Magic Candle'

miskant chiński 'Magic Candle'

Wysoka trawa bylinowa o ozdobnych liściach i kwiatach, uzyskana w 2013 r. przez polskiego hodowcę traw Artura Maja w Rykach. Roślina tworzy węższe u podstawy, stopniowo rozszerzające się ku górze, kępy dorastające do 1,8 m wysokości. Cechą charakterystyczną tej trawy są długie, wąskie liście z wyraźnym białym nerwem przebiegającym przez środek każdej blaszki liściowej. Liście przewieszają się łukowato aż do ziemi, poruszają się malowniczo nawet przy lekkich podmuchach wiatru. W drugiej połowie lata, we wrześniu, spośród fontanny liści wyłaniają się różowo-czerwone, wiechowate kwiatostany, wyniesione wysoko ponad liście na sztywnych źdźbłach. Po przekwitnieniu kwiatostany stają się puszyste, srebrzyste, przepięknie lśnią i mienią się w promieniach słońca. Późnym latem i jesienią liście przebarwiają się i powoli zasychają. Pozostawione na zimę zdobią ogród niemal do samej wiosny. Wczesną wiosną zaschnięte źdźbła trzeba ściąć nisko przy ziemi. Trawa łatwa w uprawie, tolerancyjna w stosunku do pH podłoża. Preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne. Odmiana odporna na mróz, zdrowa i trwała, przez wiele lat zachowuje ładny pokrój. W odróżnieniu od wielu innych gatunków traw nie jest ekspansywny. Dobrze prezentują się sadzone pojedynczo oraz w kompozycjach z innymi gatunkami traw, bylin i krzewów w ogrodach przydomowych, osiedlowych oraz zieleni publicznej.

Clematis 'Kardynał Wyszyński'

powojnik 'Kardynał Wyszyński'

Polska odmiana powojnika z Grupy Wielkokwiatowych obsypując się już w czerwcu dużymi, jaskrawoczerwonymi kwiatami. Odmiana wyhodowana przez Stefana Franczaka w 1982 roku. Rośnie umiarkowanie silnie, osiągając 2-3 m wysokości. Wspina się po podporach za pomocą ogonków liściowych. Pędy ma cienkie, wiotkie, liście całobrzegie, trójlistkowe, jasnozielone. Kwiaty pojawiają się na pędach tegorocznych w czerwcu i lipcu, a potem w mniejszej liczbie aż do jesieni. Są duże, średnicy 15 cm, pojedyncze, złożone z 6-8 jaskrawy, aksamitnych działek, które w czasie kwitnienia lekko się przebarwiają - na początku kwitnienia są czerwone, a w trakcie przekwitania stają się bardziej fioletowe. Brzegi działek są karbowane, a pręciki są czerwonawe na końcach. Powojniki wielkokwiatowe należy sadzić na stanowisku dobrze oświetlonym, ale nie gorącym. Górna część pnącza może pozostawać w słońcu, a podstawa powinna być ocieniona. Preferuje gleby żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne, o odczynie od lekko kwaśnym do lekko zasadowego. Pielęgnacja ogranicza się do wiosennego skrócenia wszystkich zeszłorocznych pędów na wysokości ok. 50 cm od ziemi. Pnącze nadaje się do uprawy przy ogrodzeniach i różnego rodzaju podporach przyściennych i wolno stojących, takich jak kraty, słupy, bramki i piramidy. Świetnie rośnie w dużych pojemnikach na balkonach i tarasach.