Sedum alboroseum 'Mediovariegatum'
rozchodnik białoróżowy 'Mediovariegatum'
synonim łaciński: Hylotelephium erythrostictum 'Mediovariegatum',Sedum spectabile var. variegatum,Sedum erythrostictum 'Mediovariegatum'
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże suche
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża: roślina tolerancyjna
walory: roślina miododajna
zastosowanie: zieleń publiczna
Okazały, kępiasty rozchodnik kwitnący późnym latem, podobny z pokroju do bardziej znanego rozchodnika okazałego, ale odróżniający się pstrymi liśćmi. Grube, nierozgałęzione, sztywne pędy, dorastają do wysokości 60 cm. Roślina pozostaje w zwartej kępie przez wiele lat, z roku na rok dając więcej pędów. Pędy ulistnione na całej długości, wyrastają bardzo wcześnie wiosną i już wtedy stanowią ozdobę ogrodu. Liście podługowate lub jajowato eliptyczne, z piłkowanym brzegiem, kremowo żółte, ale z szerszym lub węższym, jasnozielonym obrzeżeniem. Kwiaty rozwijają się w sierpniu, początkowo białe, potem jasnoróżowe, zwłaszcza gdy występują ochłodzenia nocą, tworzą gęste, płaskie baldachogrona. Podstawowym wymaganiem jest pełne nasłonecznienie. W cieniu pędy stają się wiotkie, wydłużone, więc z łatwością wylegają i roślina traci walory dekoracyjne. W miejscach wilgotnych może nastąpić zagniwanie korzeni i podstaw łodyg, lepiej więc sadzić rozchodniki w miejscach nie tylko słonecznych, ale suchych, na glebie przepuszczalnej, niezbyt żyznej. Odmiana ‘Mediovariegatum’ jest rośliną w pełni odporną na mróz. Czasami rośliny dają pędy całkowicie zielone. Należy je usuwać jak najszybciej, ponieważ na ogół rosną bujniej i szybko mogą zagłuszyć część roślin o zielono - żółtych liściach. Dla uzyskania bardziej zwartego pokroju i by zapobiec wyleganiu pędów w czasie kwitnienia trzeba pędy uszczknąć, usunąć wierzchołek wzrostu raz lub dwa razy, zanim zaczną powstawać zawiązki kwiatostanowe na szczytach pędów. Można zostawić rozchodniki nie przycięte dla zimowej dekoracji ogrodu, przycinać trzeba jednak wiosną bardzo wcześnie, gdy tylko znikną śniegi, ponieważ rozchodnik ten bardzo wcześnie rozpoczyna wegetację. Sadzi się go na rabatach bylinowych, ze względu na długotrwały efekt dekoracyjny. Można próbować stosować na kwietnikach jednorodnych lub w pojemnikach tarasowych. Zalecana gęstość sadzenia, to 5-8 roślin na 1 m2.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | sukulenty |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m |
barwa liści (igieł) | wielobarwne, pstre lub obrzeżone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | pojedyncze kwiatostan |
barwa kwiatów | różowe |
pora kwitnienia | lipiec sierpień |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | piaszczysta przeciętna ogrodowa |
walory | ozdobne z liści/igieł roślina miododajna |
zastosowanie | ogrody przydomowe zieleń publiczna rabaty pojemniki, balkony, tarasy |
strefa | 5 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |