Sedum sieboldii 'Mediovariegatum'

rozchodnik Siebolda 'Mediovariegatum'

Synonim łaciński.: Sedum sieboldii var. variegatum

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: do 0,1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Bardzo ładna, skalna bylina o dwubarwnych liściach, dekoracyjna od wiosny do późnej jesieni. Rozrasta się powoli. Pędy cienkie, nierozgałęzione, pokładające się na ziemi lub łukowato wzniesione, wyrastające z jednego miejsca. Dorasta do 10 cm wysokości. Liście stalowoniebieskie z intensywnie ciemnożółtym środkiem, szeroko owalne lub okrągłe, z lekko karbowanym brzegiem, siedzące, po trzy w okółkach. Kwiaty intensywnie różowe, zebrane w baldachy na szczytach pędów. Kwitnie jesienią, we wrześniu i październiku. Roślina dość wymagająca i niezbyt łatwa w uprawie. Wymaga nieco żyźniejszej, zasobnej w wapń, przepuszczalnej gleby oraz słonecznych lub lekko ocienionych stanowisk. Nie znosi zalegającej wody i nadmiernej wilgotności podłoża. Polecana do obsadzania ogrodów skalnych, alpinariów, murków oporowych, podniesionych rabat kwiatowych, skarp oraz do tworzenia mini ogrodów w pojemnikach, na balkonach i tarasach. Roślina mrozoodporna, do uprawy w całym kraju. Może wymagać lekkiego okrycia jedynie podczas bardzo surowych zim. Odmiana może czasami wyradzać się i powracać do formy gatunkowej.

autorzy opisu tekstowego: Adam Marosz; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość do 0,1 m
barwa liści (igieł) wielobarwne, pstre lub obrzeżone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów czerwone
różowe
pora kwitnienia wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn zasadowy
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
ogrody orientalne
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Adam Marosz Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: barwinek pospolity

Vinca minor

barwinek pospolity

Niewielka, zimozielona krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i niebieskich kwiatach, polecana do zadarniania cienistych miejsc w ogrodach i parkach. Występuje na dosyć sporym obszarze Europy Środkowej. W Polsce bywa spotykany w lasach liściastych oraz w formie zdziczałej w starych parkach i na cmentarzach. Roślina wypiętrza się do 20-30 cm wysokości i rozrasta na ponad 1 m szerokości. Tworzy dwa rodzaje pędów, letnie pędy płonne - długie, wiotkie, osiągają 0,5 metra długości, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają, oraz krótkie, 10-15 cm pędy kwiatowe, wyrastające wiosną z miejsc, w których zakorzeniły się pędy płonne. Liście eliptyczne, skórzaste, ciemnozielone z wydatnym unerwieniem. Blaszki liściowe mają 2-4 cm długości, z wierzchu są błyszczące, od spodu matowe. Kwiaty wyrastają pojedynczo z pachwin liści, są osadzone na długich szypułkach, składają się z pięciu skośnie uciętych, łopatkowatych płatków zrośniętych u nasady, przypominają miniaturowe wiatraczki o średnicy 2-3 cm. W pąku płatki zachodzą na siebie lewostronnie. U gatunku kwiaty są niebieskie, a u odmian ogrodowych mogą być też fioletowe, purpurowe lub białe. Rośliny kwitną obficie na wiosnę, później tworzą pojedyncze kwiaty przez cały sezon. Po zapyleniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione drobnymi nasionami. Barwinek dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, poza skrajnie suchymi i wilgotnymi, znosi niedobór wody. Preferuje miejsca półcieniste i cieniste. Sadzony na stanowiskach słonecznych może lekko przemarzać w mroźne, bezśnieżne zimy, ale ścięty na wiosnę z łatwością się regeneruje i szybko odrasta. Nadaje się do zadarniania gleby pod koronami drzew, do obsadzania skarp, nasypów, brzegów ścieżek. Jednolity, barwinkowy dywan tworzy piękne, całoroczne ładne tło dla roślin o kolorowych pędach i barwnych liściach. Wypełnia przestrzenie między kamieniami w ogrodach skalnych, ładnie prezentuje się sadzony w pobliżu strumyków i kaskad oraz w każdym cienistym zakątku ogrodu. Nazwa barwinka najprawdopodobniej oznaczała starorzymskie zaklęcie. Roślina ma właściwości trujące.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
168
osób online