Sequoiadendron giganteum
mamutowiec olbrzymi
synonim łaciński: Sequoia gigantea
pokrój: stożkowy
docelowa wysokość: od 15 m do 20 m
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
nagrody: Wyróżniona w 1993r. nagrodą Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego.
Jedno z najpotężniejszych drzew iglastych, dorastające do ponad 100 m wysokości (w Polsce rzadko ponad 30 m), odkryte w Kalifornii w 1850 r. Pokrój stożkowaty. Igły krótkie do 6 mm długości, szydlaste, szarozielone. Szyszki jajowate, do 8 cm długości i 5 cm szerokości. Przeciętne wymagania glebowe i wilgotnościowe. Młode rośliny bardzo wrażliwe na mróz. Z wiekiem mrozoodporność rośnie.. Do uprawy wymaga żyznych i wilgotnych gleb oraz ciepłych, osłoniętych stanowisk w najcieplejszych rejonach Polski. Polecane do nasadzeń parkowych oraz kolekcji dendrologicznych. Gatunek wyróżniony w 1993 r. prestiżową nagrodą Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego.
| zasięg geograficzny | Ameryka Północna - Kalifornia, góry Sierra Nevada |
| grupa roślin | iglaste |
| grupa użytkowa | iglaste |
| forma | drzewo |
| siła wzrostu | roślina szybkorosnąca wzrost typowy dla gatunku |
| pokrój | stożkowy |
| docelowa wysokość | od 15 m do 20 m |
| barwa liści (igieł) | szare, niebieskawe, srebrzyste |
| zimozieloność liści (igieł) | igły zimozielone |
| owoce | szyszki, szyszkojagody |
| nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
| rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa gliniasta |
| walory | ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
| zastosowanie | ogrody przydomowe parki soliter (pojedynczo) |
| nagrody | Wyróżniona w 1993r. nagrodą Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego. |
| strefa | 7a |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
