Odmiana paproci dekoracyjna ze względu na barwne liście wiosną, szarozielone z ciemnofioletowymi i zielonymi fragmentami. Tworzy kępy dorastające do wysokości 45 cm przy około 75 cm średnicy. Rozrasta się powoli za pomocą rozgałęzionych, podziemnych kłączy. Łukowato wygięte liście są skupione na szczycie krótkiego kłącza. Są pierzastopodzielone, w zarysie trójkątne, długości do 50 cm. Mają wydłużone, spiczaste wierzchołki z 6-10 parami głęboko powcinanych listków. Pojawiają się wiosną w kolorze fioletowym i stopniowo jaśnieją stając szarozielone ze srebrzystym połyskiem. Jedna trzecia każdego listka położona najbliżej osadki liściowej pozostaje ciemniejsza, zielona lub ma lekko fioletowy kolor. Osadka liściowa i nerwy ciemnofioletowe. Na spodniej stronie blaszek liściowych znajdują się kupki zarodni. Dobrze rośnie w miejscach cienistych i półcienistych, na glebie stale wilgotnej, przepuszczalnej, zasobnej w próchnicę, lekko kwaśnej. Nie znosi przesuszenia. Jest wrażliwa na wiosenne przymrozki, gdy wyrastają młode liście. Dlatego warto zabezpieczyć jej kłącza, np. zostawiając zeschnięte liście na zimę. Tworzy to naturalną ściółkę wokół rośliny i chroni przed mrozem. Z uwagi na wyjątkowe walory ozdobne polecana na półcieniste miejsca w ogrodach skalnych i na rabatach bylinowych, do sadzenia w małych grupach. W optymalnych warunkach tworzy ładne kolonie. Sprawdza się także w pojemnikach balkonowo-tarasowych ustawianych w cieniu. Trwałe, barwne liście tej paproci wykorzystywane są do świeżych bukietów.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
