Syringa vulgaris 'Edith Cavell'

Rosa 'Nina Weibull'

róża 'Nina Weibull'

Kwiaty krwistoczerwone, pełne, średniej wielkości, 5-7 cm. Liście gęste, ciemnozielone, błyszczące. Pędy wzniesione, dobrze krzewiące się. Wzrost średni, wys. 50-60 cm. Podstawowa odmiana w tej grupie, zdrowa, mrozoodporna, o kwiatach mało podatnych na deszcze. Gęstość sadzenia: 6-7 szt/m2.

Larix kaempferi 'Mazanek'

modrzew japoński 'Mazanek'

Czeska, karłowa odmiana modrzewia o nieregularnym wzroście, bez głównego przewodnika. Po 10 latach uprawy osiąga około 2,5 m wysokości przy 4 m szerokości. Młode pędy czerwonobrązowe, szczególnie dekoracyjne w okresie zimy. Igły niebieskawozielone, 2-4 cm długości, płaskie i miękkie. Na długopędach wyrastają pojedynczo i są ułożone skrętolegle, na krótkopędach są zebrane w pęczki po kilkadziesiąt sztuk. Jesienią zjawiskowo przebarwiają się złocistożółty kolor i przed zimą opadają. Wymagania glebowe małe, ale najlepiej rośnie na próchnicznej, żyznej, umiarkowanie wilgotnej glebie o odczynie kwaśnym. Roślina preferuje stanowiska słoneczne. Odmiana odporna na niskie temperatury (znosi -29 °C). W razie konieczności możliwe jest wiosenne cięcie (formowanie lub korygowanie korony). Roślina idealna do większego ogrodu, ogrodów skalnych, a także na wrzosowiska. Najlepiej sadzić jako soliter w miejscu reprezentacyjnym. Odkrywca František Špaček uważa, że odmiana jest hybrydą. Poprawnie powinna być oznaczona jako Larix decidua x eurolepis ‘Mazánek’. Oryginał znaleziony w ogrodzie Mazanka z miejscowości Jicin.

Kolkwitzia amabilis 'Maradco'

kolkwicja chińska 'Maradco'

Odmiana o pokroju krzewiastym i bardzo jaskrawej, przyciągającej wzrok barwie liści. Rośnie wolniej niż gatunek, osiągając do 1,5 m wysokości. Liście jaskrawożółte, a najmłodsze, rozwijające się na końcach pędów, pomarańczowe. Kwiaty podobne do gatunku, bardzo liczne, jasnoróżowe, zebrane w kwiatostany. Kwitnie zależnie od przebiegu pogody, od końca V do VI. Krzew wymagający gleb dość żyznych i umiarkowanie wilgotnych. Może ulegać oparzeniom słonecznym, dlatego najlepiej sadzić go w miejscach półcienistych. W celu uzyskania ładnego i obfitego kwitnienia wskazane jest przeprowadzenie co kilka lat cięcia odmładzającego. Odmiana nie do końca odporna na silne mrozy, dlatego nadaje się do zachodniej części kraju. Nazwa rodzajowa kolkwicji pochodzi od niemieckiego prof. botaniki Richarda Kolkwitza.

Salvia nemorosa 'Blauhűgel'

szałwia omszona 'Blauhűgel'

Niska bylina rabatowa o półkulistym pokroju i drewniejących u podstawy pędach, dorastająca do 30 cm wysokości. Roślina rozrasta się wolno, ale tworzy ładne, gęste i zwarte kępy. Łodygi liczne, wzniesione, czterokanciaste, rozgałęziające się i zakończone smukłymi, kłosowatymi kwiatostanami. Liście krótkoogonkowe, osadzone naprzeciw i nakrzyżlegle. Blaszki liściowe szarozielone, jajowatopodługowate, brzegiem lekko karbowane, ostro zakończone, nieco pomarszczone, miłe w dotyku. Niebieskie kwiaty o symetrii grzbiecistej mają wyraźne wargi, są zebrane w nibyokółkach rozmieszczonych piętrowo na osi kwiatostanowej wieńczącej pędy. Oprócz kwiatów ważnym elementem ozdobnym kwiatostanu są barwne liście zwane podkwiatkami, przyjmującymi odcień zielonopurpurowofioletowy. Rośliny zakwitają w czerwcu. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje rośliny do rozkrzewiania i zawiązywania nowych pąków kwiatowych. Szałwia najlepiej rośnie i kwitnie na stanowiskach słonecznych. W miejscach cienistych rośliny tracą zwarty pokrój, pędy są wyciągnięte i słabiej kwitną. Rośliny należy sadzić na glebach żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Odmiana dobrze znosi chwilowe niedobory wody. Rośnie zdrowo, jest odporna na mróz. Wiosną wymaga obcięcia zeszłorocznych, zaschniętych pędów. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych. Wabi motyle i pszczoły. Nadaje się do tworzenia tzw. łąk kwietnych. Zalecana gęstość sadzenia 5-8 roślin na 1 m2.