Taxus baccata 'Fastigiata Aureomarginata'

cis pospolity 'Fastigiata Aureomarginata'

Grupa Fastigiata

pokrój: kolumnowy

docelowa wysokość: od 3 m do 5 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże wilgotne

nagrody: Award of Garden Merit - 1993r.

Stara odmiana, angielskiego pochodzenia, o kolumnowym pokroju i raczej wolnym tempie wzrostu, notowana w literaturze ogrodniczej już w 1880 roku. Po 10 latach uprawy rośliny dorastają do 1,2 m wysokości i 0,5 m średnicy. Stare egzemplarze osiągają do 3 m wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane, sztywne, równolegle ułożone i pokryte błyszczącymi, igłami do 3 cm długości i około 3 mm szerokości. Igły są dwubarwne – zielone ze złocistożółtym brzegiem i ułożone niemal prostopadle w stosunku do pędów, okalając je równomiernie. Odmiana ta jest odmianą męską i nie zawiązuje nasion. Cis do uprawy wymaga gleb dosyć żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. W czasie ostrych zim może przemarzać lub wysychać, szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste a nawet cieniste (ewentualnie cieniować w okresie mroźnych zim). Krzewy odmiany ‘Fastigiata Aureomarginata‘ są polecane do małych ogrodów, gdzie dobrze prezentują się sadzone pojedynczo lub w kompozycjach z innymi roślinami iglastymi oraz do uprawy pojemnikowej na balkonach i tarasach, szczególnie o wystawie północnej. W uprawie warto zwrócić uwagę na miseczniki, które chętnie opanowują rośliny. Odmiana wyróżniona prestiżową nagrodą Award of Garden Merit w 1993 roku.

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie wprowadzenie do handlu: Fisher Son & Holmes około 1880 Anglia
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój kolumnowy
docelowa wysokość od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł) wielobarwne, pstre lub obrzeżone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
szpaler
pojemniki, balkony, tarasy
w grupach
soliter (pojedynczo)
nagrody Award of Garden Merit - 1993r.
strefa 6b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża \'Merkury 2000\'

Rosa 'Merkury 2000'

róża 'Merkury 2000'

Polska odmiana o charakterze wzrostu kwalifikującej ją do grupy róż okrywowych lub parkowych, ceniona za długotrwałe i obfite kwitnienie, żywotność oraz niewielkie wymagania pielęgnacyjne. Krzewy gęste, rozłożyste, osiągają 0,6–0,8 m wysokości i około 1 m szerokości. Kwiaty intensywnie czerwone, nieco różowiejące wraz z rozwojem a zwłaszcza w czasie upałów, bardzo pełne, rozetowe, regularnie zbudowane, dość płaskie i duże o średnicy około 6 cm, zebrane w duże, silnie rozbudowane kwiatostany głównie na szczytach łukowato przewieszających się pędów, prawie nie pachnące. Roślina kwitnie obficie w drugiej połowie czerwca pokrywając kwiatami większą cześć krzewu, potem powtarza kwitnienie do późnej jesieni. Nowe kwiaty pojawiają się szybko. Bardzo kolczaste, zielone pędy są elastyczne, zwykle długie i niezbyt silnie rozgałęzione. Przewieszają się pod ciężarem kwiatostanów do ziemi. Liście ciemnozielone, średniej wielkości, błyszczące, gęsto pokrywające pędy, utrzymują się długo jesienią, aż do większych mrozów. Rośliny dość odporne na mróz, ale na zimę powinny być jednak ściółkowane grubszą warstwą kory. Rosną przeważnie zdrowo, w wilgotne lata mogą być porażane przez mączniaka prawdziwego. Wiosną cięcie nie jest konieczne, jednak po mroźnych zimach lub co 2-4 lata warto skrócić pędy i odmłodzić nieco krzewy. Po kwitnieniu zazwyczaj nie przycina się kwiatostanów, chyba, że kwiaty są zniszczone przez deszcz i szarą pleśń. Krzewy najlepiej rosną w pełnym słońcu, ale również tolerują częściowe zacienienie. Znajdują zastosowanie jako krzewy okrywowe lub parkowe, zarówno w warunkach miejskich, na większych powierzchniach, rabatach, także pod drzewami o niedużych i ażurowych koronach, ponadto w parkach, większych i małych ogrodach przydomowych, w jednolitych kompozycjach. Można je sadzić wraz z rozmaitymi gatunkami roślin tak jednorocznych, jak i bylin, traw, krzewów liściastych i iglastych, w ogrodach skalnych, na rabatach podwyższonych, murkach, przy schodach i w pojemnikach. Można je uprawiać w formie piennej. Przeciętna gęstość sadzenia to 5-6 szt./m2.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
284
osób online