Stara odmiana, angielskiego pochodzenia, o kolumnowym pokroju i raczej wolnym tempie wzrostu, notowana w literaturze ogrodniczej już w 1880 roku. Po 10 latach uprawy rośliny dorastają do 1,2 m wysokości i 0,5 m średnicy. Stare egzemplarze osiągają do 3 m wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane, sztywne, równolegle ułożone i pokryte błyszczącymi, igłami do 3 cm długości i około 3 mm szerokości. Igły są dwubarwne – zielone ze złocistożółtym brzegiem i ułożone niemal prostopadle w stosunku do pędów, okalając je równomiernie. Odmiana ta jest odmianą męską i nie zawiązuje nasion. Cis do uprawy wymaga gleb dosyć żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. W czasie ostrych zim może przemarzać lub wysychać, szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste a nawet cieniste (ewentualnie cieniować w okresie mroźnych zim). Krzewy odmiany ‘Fastigiata Aureomarginata‘ są polecane do małych ogrodów, gdzie dobrze prezentują się sadzone pojedynczo lub w kompozycjach z innymi roślinami iglastymi oraz do uprawy pojemnikowej na balkonach i tarasach, szczególnie o wystawie północnej. W uprawie warto zwrócić uwagę na miseczniki, które chętnie opanowują rośliny. Odmiana wyróżniona prestiżową nagrodą Award of Garden Merit w 1993 roku.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
