Thuja occidentalis

żywotnik zachodni

pokrój: stożkowy

docelowa wysokość: od 15 m do 20 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Drzewo o stożkowatej koronie i krótkich konarach, osiągające po 30 latach uprawy wysokość 15 m. Młode rośliny charakteryzują się szybkim wzrostem i stosunkowo wąskim pokrojem, u starszych drzew tempo wzrostu maleje a korona przybiera formę cylindryczną. Korowina na pniu czerwonobrązowa, łuszcząca się włókniście długimi pasmami. Pędy płasko rozgałęziające się. Gałązki spłaszczone, z wierzchu zielone, od spodu jasne, matowe, po roztarciu pachnące żywicznie. Zimą gałązki brunatnieją. Liście młodociane w postaci igiełek, dojrzałe liście łuskowate. Na pędach przewodnich łuskowate igły długości od 4 do 8 mm, u nasady luźno przylegające, z ostrym, odstającym wierzchołkiem, rozmieszczone rzadko. Na gałązkach łuski płaskie, ściśle przylegające, wyraźnie krótsze, długości około 2,5 mm. Łuski na górnej i dolnej stronie gałązek z wypukłym gruczołkiem, położone na bokach z krótkim, zagiętym wierzchołkiem, bez gruczołków. Szyszki małe, żółtawe, do 1 cm długości, zbudowane z 8-10 cienkich łusek, po dojrzeniu brązowe. W uprawie drzewo mało wymagające, jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych, w klimacie chłodnym i wilgotnym. Żywotnik zachodni ma płytki system korzeniowy, dlatego źle reaguje na niedobór wody. Drzewa sadzone na stanowiskach suchych mają krótkie przyrosty i zwykle obficie zawiązują szyszki, co wpływa negatywnie na walory dekoracyjne roślin. Gatunek wytrzymały na niskie temperatury, tolerancyjny na zanieczyszczenie powietrza, bardzo dobrze znoszący cięcie. Posiada wiele odmian,powszechnie uprawianych w ogrodach.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny północno-wschodnie obszary Ameryki Północnej, od Nowej Szkocji, przez Krainę Wielkich Jezior, Appalachy po Nizinę Hudsońską.
pochodzenie pierwsza publikacja: Linnaeus; odkrywca, hodowca (selekcjoner): jedno z pierwszych drzew północnoamerykańskich sprowadzonych do Europy w 1536 roku.
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój stożkowy
docelowa wysokość od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce brązowe
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
szpaler
żywopłot
strefa 5a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8111
opisów

Ostatni wpis:

2022-11-23
kalina koralowa 'Park Harvest'
18564
zdjęć
9429
roślin w produkcji
292
osób online