Drzewo o stożkowatej koronie i krótkich konarach, osiągające po 30 latach uprawy wysokość 15 m. Młode rośliny charakteryzują się szybkim wzrostem i stosunkowo wąskim pokrojem, u starszych drzew tempo wzrostu maleje a korona przybiera formę cylindryczną. Korowina na pniu czerwonobrązowa, łuszcząca się włókniście długimi pasmami. Pędy płasko rozgałęziające się. Gałązki spłaszczone, z wierzchu zielone, od spodu jasne, matowe, po roztarciu pachnące żywicznie. Zimą gałązki brunatnieją. Liście młodociane w postaci igiełek, dojrzałe liście łuskowate. Na pędach przewodnich łuskowate igły długości od 4 do 8 mm, u nasady luźno przylegające, z ostrym, odstającym wierzchołkiem, rozmieszczone rzadko. Na gałązkach łuski płaskie, ściśle przylegające, wyraźnie krótsze, długości około 2,5 mm. Łuski na górnej i dolnej stronie gałązek z wypukłym gruczołkiem, położone na bokach z krótkim, zagiętym wierzchołkiem, bez gruczołków. Szyszki małe, żółtawe, do 1 cm długości, zbudowane z 8-10 cienkich łusek, po dojrzeniu brązowe. W uprawie drzewo mało wymagające, jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych, w klimacie chłodnym i wilgotnym. Żywotnik zachodni ma płytki system korzeniowy, dlatego źle reaguje na niedobór wody. Drzewa sadzone na stanowiskach suchych mają krótkie przyrosty i zwykle obficie zawiązują szyszki, co wpływa negatywnie na walory dekoracyjne roślin. Gatunek wytrzymały na niskie temperatury, tolerancyjny na zanieczyszczenie powietrza, bardzo dobrze znoszący cięcie. Posiada wiele odmian,powszechnie uprawianych w ogrodach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
