Thuja occidentalis 'Columna Auslese'

Juniperus ×pfitzeriana 'Saybrook Gold'

jałowiec Pfitzera 'Saybrook Gold'

Krzew o średnio silnym wzroście oraz bardzo gęstym, szerokorozłożystym pokroju. Pędy łagodnie łukowato wygięte i efektownie, kaskadowo opadające do ziemi. W ciągu 10 lat dorasta do 0,5 m wysokości i 1 m szerokości. Ulistnienie na młodych przyrostach intensywnie żółte, starsze dwuletnie łuski w głębi krzewu żywozielone. Zimą żółte przyrosty są ciemniejsze - miedzianożółte. Rośliny nadają się do uprawy w całym kraju, mają przeciętne wymagania glebowe, preferują stanowiska słoneczne. Jedna z nowszych odmiana o szerokim zastosowaniu w terenach zieleni od nasadzeń masowych - jako rośliny okrywowe; do nasadzeń pojedynczych - na rabatach, skarpach, skłonach, w zestawieniu z innymi roślinami iglastymi i krzewami liściastymi; w ogrodach przydomowych - na rabatach i wrzosowiskach.

Juniperus davurica

jałowiec dawurski

Krzew o pokroju płożącym, dorastający do 0,5 m wysokości. Kora purpurowobrązowa, strzępiąca się szarymi płatami. Pędy pokładają się płasko po ziemi, końce gałązek delikatnie uniesione do góry. Gałązki czterograniaste, smukłe i cienkie. Dorosłe ulistnienie w postaci zielonych, naprzeciwlegle ułożonych łusek. Na końcach gałązek liście podobne do łusek, w pozostałych przypadkach zwykle igiełkowate. Igły długości 3-9 mm, od góry z dwoma szerokimi, białymi i oddzielonymi od siebie pasmami przetchlinek. Łuski długości 1-3 mm, z zaznaczonym gruczołkiem żywicznym. Krzew dwupienny, rozdzielnopłciowy. Szyszkojagody okrągłe, średnicy 5-6 mm, ciemnobrązowe, pokryte niebieskawym woskiem. Jałowiec dawurski przypomina jałowiec sawina, ale dłużej utrzymuje młodociane ulistnienie. Gatunek rzadko spotykany w Europie, bardziej rozpowszechniony w Azji. W uprawie mało wymagający, odporny na suszę i mróz. Polecany do sadzenia na miejscach słonecznych w ogrodach przydomowych, na skarpach, murkach i skalniakach.

Viola odorata 'Alba'

fiołek wonny 'Alba'

Roślina powszechnie znana, w uprawie od najdawniejszych czasów, ceniona ze względu na zapach kwiatów. Tworzy długie rozłogi. Liście odziomkowe, okrągławosercowate, karbowane, na szczycie zaokrąglone lub tępe, w nasadzie głęboko sercowate, zielone, nagie lub lekko omszone, z przylistkami szpiczastymi, całobrzegimi. Kwiaty czysto białe, mocno pachnące, z krótką ostrogą, rozwijają się w kwietniu i maju, czasem wcześniej. Fiolek wonny wymaga gleby próchnicznej, wilgotnej, żyznej. Nadaje się do zazieleniania powierzchni w miejscach cienistych. Ma również duże znaczenie jako składnik runa w większych ogrodach i parkach, w miejscach bardziej widnych, na obrzeżach grup drzew i krzewów. Niektóre źródła, zwłaszcza zachodnio-europejskie, wątpią w jego dużą mrozoodporność, ale z powodzeniem może być sadzony na terenie całego naszego kraju. Szybko się rozrasta i rozsiewa. Dla uzyskania wczesnych efektów zadarnienia sadzi się do 16 roślin na 1m2. W warunkach niekontrolowanych może dojść do skrzyżowania fiołków biało kwitnących z kwitnącymi na fioletowo, co w założeniach swobodnych nie szkodzi, ale trzeba o takiej możliwości pamiętać, szczególnie w małych ogrodach o wyszukanych kompozycjach barwnych. W ostatnich latach nasila się żerowanie pryszczarków na młodych liściach fiołków. Zaatakowane liście zwijają się tworząc jasnozielone, balonowate twory. Jeśli tak zmienionych liści jest mało wystarczy walka mechaniczna, zbieranie i palenie, jeśli jest ich więcej konieczne może być użycie środków chemicznych.

Ribes 'Josta'

porzeczko-agrest 'Josta'

Popularny w Niemczech mieszaniec porzeczki czarnej (Ribes nigrum) z agrestem (Ribes grossularia), otrzymany przez niemieckiego hodowcę R. Bauera. Krzew rośnie silniej niż krzewy porzeczki czarnej i agrestu, osiąga do 2 m wysokości. Tworzy mocne, jasne pędy pozbawione kolców. Liście są 3-5 klapowe, na brzegu lekko karbowane, podobne do liści agrestu, ale z charakterystycznym zapachem liści porzeczki. Drobne kwiaty są zebrane w małe grona, zakwitają na przełomie kwietnia i maja. Kuliste owoce są prawie czarne z fioletowym nalotem, większe niż porzeczki czarnej. Mają gładką skórkę. Są zebrane po 2 jagody w skąpe grona. Miąższ jest kwaskowaty, aromatyczny, dobrej jakości. Dojrzewanie owoców rozpoczyna się na początku lipca i jest dość nierównomierne. Owoce nie opadają przed zbiorem. Krzewy zaczynają owocować w 3-4 roku po osadzeniu, owocują średnio obficie. Owoce są smaczne, bogate w witaminy C i A, kwasy organiczne, sole mineralne i antocyjany. Krzewy mają niewielkie wymagania uprawowe, dobrze rosną na większości przeciętnych gleb ogrodowych na stanowiskach słonecznych. Rośliny wykazują wysoką odporność na typowe choroby i szkodniki porażające porzeczki i agrest, mączniaki, plamistości liści, rdze oraz wielkopąkowca porzeczkowego. Cenna odmiana do uprawy amatorskiej, owoce doskonale nadają się na przetwory.