Thuja occidentalis 'Fastigiata'

Liriodendron tulipifera

tulipanowiec amerykański

Duże drzewo o szerokiej, piramidalnej koronie i szybkim tempie wzrostu. W warunkach klimatycznych Polski osiąga 20-25 m wysokości i do 20 m szerokości. U młodych roślin korona stożkowata, u starszych okazów staje się szeroka i regularna. Grube pnie pokrywa głęboko bruzdowana korowina. Liście mają od 15 do 20 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Blaszka liściowa na wierzchołku jest wcięta, po bokach zaopatrzona w cztery ostro zakończone klapy zaś od spodu zaokrąglona, osadzona na dziesięciocentymetrowym ogonku liściowym. Liść swoim kształtem przypomina egzotycznego motyla o rozpostartych skrzydłach. Kwiaty bardzo oryginalne, przeważnie pojawią się na dużych, co najmniej kilkuletnich okazach na początku lata. Składają się z trzech zielonych, odstających działek kielicha i sześciu wyprostowanych, żółtych płatków korony. Na szczycie płatki korony są lekko wywinięte na zewnątrz, od środka zaś i u podstawy mają pomarańczowe plamy, tworzące barwną wstęgę. Wnętrze kwiatu wypełniają liczne pręciki oraz słupki osadzone spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym. Szyszkowate owocostany rozpadają się po zimie na brązowe skrzydlaki. Drzewo preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne. Młode egzemplarze mogą byś uszkadzane podczas ostrych zim, starsze rośliny są w pełni wytrzymałe na niskie temperatury. Drzewa rosną zdrowo, są łatwe w uprawie. Tulipanowiec amerykański naturalnie porasta doliny rzek południowo-wschodnich stanów Ameryki Północnej. W 1663 roku, jako jeden z pierwszych gatunków drzewiastych, został sprowadzony z terenów Nowego Świata do Europy, gdzie wzbudził zainteresowanie oryginalnymi kwiatami, przypominającymi wielkością i kształtem kwiaty tulipanów, oraz pięknym ulistnieniem. Obecnie tulipanowiec jest nadal uznawany za jeden z najpiękniejszych gatunków drzew parkowych i alejowych. Doskonale nadają się do sadzenia w rozległych parkach i ogrodach krajobrazowych. Najefektowniej prezentują się nisko ugałęzione okazy sadzone na dużych, zadbanych trawnikach. Drzewa należy sadzić pojedynczo w miejscach wyeksponowany, w pobliżu reprezentacyjnych budynków, nad zbiornikami wodnymi lub wzdłuż szerokich alei. O wyjątkowo cennych walorach dekoracyjnych tulipanowca amerykańskiego świadczy przyznana w 2002 roku nagroda Award of Garden Merit (AGM), nadawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS.

Lycium barbarum 'Korean Big'

kolcowój szkarłatny 'Korean Big'

Chińska, obficie owocująca odmiana o słodkich owocach, z lekką goryczką. Roślina konsumpcyjna i ozdobna, stosowana od stuleci w tradycyjnej medycynie chińskiej, koreańskiej, japońskiej i tybetańskiej. Jest to prymitywne pnącze pochodzące ze wschodniej Azji, o wiotkich pędach osiągających do 2-2,5 m długości. Liście są zielone, lancetowate, długości do 6 cm. Kwiaty małe (śr. 0,7-2 cm), fioletowe, rozwijające się w czerwcu – sierpniu. Owoce, potocznie nazywane jagodami Goji, dojrzewają w sierpniu – październiku, są czerwonopomarańczowe, małe (dł. 1-1,5 cm, śr. 0,7 cm), po całkowitym dojrzeniu nadają się do spożycia jako świeże lub suszone. Są słodkie z gorzkawym posmakiem, bogate w witaminy, minerały i aminokwasy. Owoce można też dodawać do różnych potraw czy napojów, np. herbaty. Rozpoczyna owocowanie w 1-2 roku po posadzeniu. Roślina mrozoodporna, mało wymagająca, może rosnąć na każdej, nawet ubogiej glebie. Preferuje stanowiska słoneczne. Roślinę można uprawiać bez podpór (pędy będą się łukowato wyginały), lub uprawiać jak inne prymitywne pnącza, np. róże pnące, przypinając pędy do podpór, np. kratek.

Carex 'Silver Sceptre'

turzyca 'Silver Sceptre'

Zimozielona turzyca, przez niektórych zaliczana do gatunku Carex morowii, ale bardziej od niej odporna na mróz. Tworzy gęste kępy. Rozrasta się za pomocą krótkich, podziemnych rozłogów, szybciej od turzycy japońskiej. Liście wąskie, trawiaste, o białych brzegach, bardzo dekoracyjne, świetnie rozjaśniają cieniste zakątki. Kwiaty, jak u wszystkich turzyc, nie mają znaczenia zdobniczego. Nie wymaga wiele światła, może być uprawiana w głębokim cieniu. Wymaga gleby próchnicznej, przepuszczalnej, stale, lecz umiarkowanie wilgotnej. Odporna na szkodniki i choroby. Dość wytrzymała na mróz pod warunkiem zapewnienia jej dobrych warunków wzrostu. Jako roślina zimozielona, powinna być sadzona w miejscach osłoniętych, nie narażonych na silne, wysuszające wiatry i intensywne nasłonecznienie, zwłaszcza zimą w okresach bezśnieżnych. Jeśli ulistnienie zostanie silnie zniszczone podczas zimy, można przyciąć je tuż nad ziemią, nowe liście wyrosną dość szybko. Znajduje zastosowanie na cienistych rabatach. Może być sadzona w towarzystwie zimozielonych różaneczników, bo ładnie kontrastuje z ich ciemnozielonych ulistnieniem. Nadaje się do sadzenia w tarasowych pojemnikach, choć w takich warunkach zimowanie może być niepewne.

Rhododendron 'Brasilia'

różanecznik 'Brasilia'

Średnio silnie rosnący krzew o wyprostowanych pędach i zwartym pokroju. Po 10 latach osiąga 1,1 m wysokości i szerokości. Kwitnie około połowy maja. Kwiaty pomarańczoworóżowe, wewnątrz żółte z czerwonymi pręcikami. Kwiaty przekwitając jaśnieją. Wymaga gleby próchnicznej, kwaśnej. Preferuje stanowisko półcieniste. Roślina polecana do ogródków przydomowych, parków oraz ogrodów wrzosowiskowych. Mrozoodporność do -24 C.