Bellis perennis
stokrotka pospolita
Niska rodzima roślina (występuje na łąkach w całym kraju), o wysokości 4-20 cm, której liście tworzą przyziemną rozetę. W ogrodnictwie klasyfikowana jest zwykle jako roślina dwuletnia, gdyż odmiany uprawne (a właśnie one powszechnie oferowane są jako rośliny ozdobne) z reguły nie przeżywają naszych zim. Wytwarza podziemne rozłogi, a na wyprostowanym pędzie – charakterystyczne koszyczki kwiatostanowe o średnicy 1,5-2 cm i kwiatach języczkowatych ('płatkach') białych, od spodu czerwonawych. U odmian mają one barwę nie tylko białą, ale też różową lub czerwoną, i są większe. Stokrotka kwitnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni, a nawet zimą (w bezmroźnych i bezśnieżnych okresach). Kwitnienie odmian ozdobnych trwa natomiast od marca, kwietnia do czerwca, lipca. Rośliny nie mają specjalnych wymagań co do gleby, ale preferują podłoża umiarkowanie wilgotne, żyzne, próchniczne, średnio zwięzłe, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Wymagają stanowisk słonecznych, ale znoszą też półcień. Nadają się do obsadzania kwietników sezonowych, rabat, tworzenia obwódek, do skrzynek balkonowych. Odmiany o długich pędach są źródłem kwiatów ciętych zbieranych do bukiecików. Kwiaty stokrotki pospolitej mają właściwości lecznicze i stanowią surowiec zielarski.
| zasięg geograficzny | Europa, zachodnia Azja, Libia |
| grupa roślin | byliny |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
