Thuja occidentalis 'Golden Tuffet'

Hydrangea macrophylla 'Blaumeise'

hortensja ogrodowa 'Blaumeise'

Krzew o półkulistym pokroju, o wyprostowanych, rzadko rozgałęzionych pędach, ładnym ulistnieniu i atrakcyjnych, niebieskich kwiatostanach. Dorasta do około 1 m wysokości. Liście szerokie, brzegiem piłkowane, ciemnozielone i połyskujące. Kwiatostany płaskie, talerzowate, zbudowane z kwiatów płonnych, skupionych na obwodzie kwiatostanu, oraz kwiatów płodnych wypełniających środek. Kwiaty płonne liczne, zbudowane z 4 romboidalnych, zachodzących na siebie, dużych, niebieskich płatków, po przyciśnięciu tworzących kwadrat. Kwiaty płodne drobne, liczne, zbudowane najczęściej z 5 niebieskawych lub fioletowawych płatków o jaśniejszych, białawych krawędziach. Kwiaty płodne w pąku są żółtoseledynowe, w trakcie rozwoju stają się niebieskawe i są przysłaniane przez rozwijające się kwiaty płonne. Kwiatostany wyrastają na szczytach pędów, od czerwca do sierpnia. Bardzo ładnie prezentują się na tle błyszczących, zielonych liści. Krzew nietrudny w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, próchniczych, o kwaśnym odczynie podłoża, stale umiarkowanie wilgotnych, zwłaszcza w czasie letnich upałów. Wymaga stanowiska słonecznego, osłoniętego przed wiatrem. Ponieważ pąki kwiatowe zawiązują się latem, pędów nie wolno przycinać od lata, aż do kwitnienia w kolejnym roku. Na zimę krzewy wymagają zabezpieczenia przed przemarzaniem. Na wschodzie kraju, gdzie często dochodzi do przemarzania pędów z zawiązanymi pąkami kwiatowymi, hortensje ogrodowe można uprawiać w dużych pojemnikach wkopanych do gruntu, a na zimę przenosić do nieogrzewanych pomieszczeń. Odmiana polecana do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach bylinowych i w towarzystwie niewysokich krzewów liściastych oraz iglastych. Uprawiana w pojemniku doskonale nadaje się do dekoracji tarasów i balkonów.

Catalpa speciosa

surmia wielkokwiatowa

Egzotycznie wyglądające drzewo o szerokiej, stożkowatej koronie, pochodzące z Ameryki Północnej. Osiąga wysokość do 30 m. Charakteryzuje się interesującymi, dużymi liśćmi sercowatego kształtu, wielkości 15-30 cm. Liście te rozwijają się dość późno, dopiero na początku V. Kwiaty białe, duże, średnicy 5 cm, z purpurowymi plamkami w gardzieli, zebrane w wiechowate kwiatostany, wydzielające ładny zapach. Kwiaty rozwijają się najwcześniej z wszystkich gatunków surmii, już na początku VII. Całe drzewo w okresie kwitnienia prezentuje się bardzo okazale. Z kwiatów powstają długie, zwisające z gałęzi, strąki, do 40 cm dł., które zdobią drzewo przez całą zimę. Gatunek ten jest dość odporny na mrozy, chociaż należy unikać uprawy w najzimniejszych regionach kraju, na wschodzie. Wymaga gleb żyznych, głębokich i umiarkowanie wilgotnych. Pędy egzemplarzy posadzonych na słabszych glebach szybciej drewnieją przed zimą. Najlepiej wybierać miejsca słoneczne, osłonięte. Należy unikać stanowisk, gdzie poprzednio występowała choroba grzybowa wywołana przez Verticillium alboatarium. Drzewa wytrzymałe na warunki miejskie i zanieczyszczenia powietrza.

Papaver orientale

mak wschodni

Kępiasta bylina wyrastająca do wysokości 90 cm. Liście pojawiają się wczesną wiosną, zasychają po kwitnieniu. Kwiaty bardzo duże, szkarłatnoczerwone, rozwijają się na słabo ulistnionych pędach, w VI. Wymaga gleby żyznej, głębokiej, przepuszczalnej. Należy sadzić na rabatach, ale właściwie dobierając sąsiednie rośliny, ponieważ po kwitnieniu ścina się część nadziemną.Do sadzenia pojedynczo lub po 2-3 w grupie. Liczba roślin na 1 m3 - 3.

Quercus cerris

dąb burgundzki

Wysokie drzewo o pokroju początkowo stożkowatym, a później rozłożystym. Rośnie szybko. Dorasta do 30 m wysokości. W naszym klimacie zwykle niższe, do 20 m. Kora ciemna i gruba. Pączki charakterystyczne, otoczone długimi frędzlami. Liście o zmiennym kształcie, długości 6-12 cm, grubo ząbkowane, skórzaste, pofalowane, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu szarozielone. Jesienią przebarwiają się na żółtobrązowo, czasem na czerwono, wiszą długo, często do wiosny. Kwiaty męskie to żółto-zielone kotki, pojawiające się w kwietniu, maju. Żołędzie brązowe o długości do 3 cm, otoczone frędzelkowatymi miseczkami. Gatunek głęboko korzeniący się, odporny na suszę i wysoką zawartość wapnia w glebie. Dobrze znosi upały, suche powietrze i silny wiatr. Tolerancyjny co do gleby. W młodym wieku może lekko podmarzać. Polecany do sadzenia w parkach, jako drzewo alejowe, do tworzenia osłon wiatrowych, na słabe gleby.