Thuja occidentalis 'Little Champion'

Aronia melanocarpa 'Hugin'

aronia czarnoowocowa 'Hugin'

Odmiana szwedzka, bardzo odporna na mróz. Krzew wysokości około 1-1,5 m. Liście błyszczące, ciemnozielone, ładnie przebarwiające się jesienią. Kwiaty białe, w gronach. Owoce kuliste, średnicy około 1 cm, czarne z nalotem woskowym, jadalne, dojrzewają na początku IX. Zawierają dużo witamin, barwników antocyjanowych i mikroelementów. Owoce mają właściwości lecznicze, doskonale nadają się do produkcji soków, dżemów, nalewek i innych przetworów. Roślina o małych lub przeciętnych wymaganiach glebowych. Polecana do zakrzewień w większych ogrodach, parkach, zieleńcach, w miastach na skwerach i w pasach między ulicą a chodnikiem.

Juniperus communis 'Greenmantle'

jałowiec pospolity 'Greenmantle'

Odmiana uzyskana w Wielkiej Brytanii w latach 80 XX wieku. Wolno rosnąca odmiana o płożącym pokroju, podobna do odmiany 'Green Carpet', ale o ciemniejszej barwie igieł. Po 10 latach uprawy krzewy osiągają 0,2 m wysokości przy 1,5 m średnicy. Pędy wyrastają promieniście ze środka krzewu, rozgałęziają się i ścielą się po ziemi. Gałązki liczne, cienkie, najmłodsze w kolorze słomkowym, starsze w odcieniach wiśni i brązu. Igły ułożone po 3 w okółkach, około 1 cm długości, ciemnozielone, nie kłujące. Roślina wyjątkowo łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Źle rośnie jedynie na miejscach zbyt wilgotnych lub podmokłych. Całkowicie mrozoodporna, bez obaw może być sadzona na terenie całego kraju. Ze względu na płytki, ale rozległy system korzeniowy krzewy doskonale nadają się do sadzenia na skarpach i nasypach umacniając je i chroniąc przed osuwaniem ziemi i wypłukiwaniem w czasie silnych opadów deszczu. Odmiana polecana do stosowania w ogrodach prywatnych i zieleni publicznej jako roślina okrywowa (gęstość sadzenia 3 szt./m2). Doskonale komponuje się z innymi krzewami iglastymi, może rosnąć w dużych ogrodach skalnych, na wrzosowiskach, na cmentarzach. Efektownie prezentują się rośliny sadzone na murkach, z których malowniczo zwieszają pędy, lub między kamieniami w ogrodach alpejskich. Szkółki oferują odmianę także w postaci niewielkich drzewek, zaszczepionych na podkładce, które można sadzić w wyeksponowanych miejscach w ogrodach przydomowych oraz w pojemnikach ustawianych na słonecznych tarasach i balkonach.

Paeonia 'Coral Charm'

piwonia 'Coral Charm'

Odmiana mieszańcowa piwonii o dużych kwiatach zmieniających barwę w trakcie kwitnienia, uzyskana w 1964 r. w wyniku skrzyżowania P. lactiflora z P. peregrina ‘Otto Fröbel. Tworzy bujne kępy dorastające do 90-100 cm wysokości. Liście złożone, ciemnozielone, listki w zarysie wąskoeliptyczne lub lancetowate. Kwiaty ukazują się w czerwcu, są bardzo duże, w pąku intensywnie różowe, po rozwinięciu półpełne, różowo-łososiowe, w takcie kwitnienia zmieniają barwę na kremową. Szerokie płatki korony otaczają środek wypełniony licznymi żółtymi prątniczkami oraz zielonymi, grubymi słupkami o koralowych znamionach. Po kwitnieniu, aż do końca sezonu wegetacyjnego, roślina pozostaje ozdobna z liści. Odmiana nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu.

Buxus microphylla 'Faulkner'

bukszpan drobnolistny 'Faulkner'

Długowieczny, zimozielony krzew o gęstym, kulistym pokroju i wolnym tempie wzrostu, uzyskany w 1970 roku w USA. Krzew dorasta do 1-1,2 m wysokości. Intensywnie zielone, skórzaste blaszki liściowe przypominają trochę liście borówki czerwonej, są całobrzegie, zaokrąglone, z wierzchu błyszczące, od spodu matowe, zimą przebarwiają się na brązowo. Niepozorne kwiaty są małe i drobne, żółte, pozbawione płatków, wyrastają z kątów liści. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, zwykle kwiat żeński otocza kilka kwiatów męskich. Kwiaty rozwijają się od końca marca do początku maja, są miododajne, wabią liczne owady, wyraźnie pachną, chociaż zapach ten raczej nie należy do przyjemnych. Małe i niepozorne owoce po dojrzeniu „wystrzeliwują” twarde, czarne nasiona na odległość nawet kilku metrów. Jest to jedna z najpopularniejszych obecnie odmian bukszpanu. Dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych o pH obojętnym lub zasadowym, nie lubi jedynie gleb zbyt piaszczystych, kwaśnych oraz podmokłych. Najlepiej rozwija się na podłożach żyznych, ciepłych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Krzew tolerancyjny w stosunku do światła, mało wrażliwy na zanieczyszczenie powietrza. W przypadku uprawy na stanowiskach silnie nasłonecznionych krzewy warto na zimę okrywać (cieniować) siatką szkółkarską, zwłaszcza we wschodnich rejonach kraju, gdzie przeważa klimat kontynentalny i rośliny są narażone na przemarzanie. Powszechnym szkodnikiem bukszpanów jest miodówka bukszpanowa, mszyca powodująca wybrzuszenia liści. Zwalczamy ją opryskując jednym z dostępnych w handlu preparatów o działaniu wgłębnym. Krzew polecany do tworzenia niskich żywopłotów, obwódek oraz małych form strzyżonych.