Thuja plicata 'Gelderland'

Rhododendron 'Alfred'

różanecznik 'Alfred'

Krzew o zwartym, niezbyt regularnym krzaczastym pokroju. Po 10 latach dorasta do 1,5 m wysokości. Liście ciemnozielone i skórzaste. Kwiaty dość duże, 4,5-6,5 cm średnicy, jasnofioletowe, wewnątrz nieco jaśniejsze, z żółtozielonym rysunkiem na górnym płatku, o brzegach lekko fryzowanych, zebrane po 11-14 sztuk w wierzchołkowe, kuliste kwiatostany. Kwitnie obficie i corocznie, od końca maja do połowy czerwca. Już trzyletnie okazy zawiązują dużo pąków kwiatowych. Wymaga stanowisk zacisznych i półcienistych oraz gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. Odmiana mrozoodporna do - 22 st. C. Zaleca się okrywanie krzewów, a zwłaszcza młodych roślin, na zimę. Odmiana polecana do parków, ogrodów przydomowych i na wrzosowiska, do nasadzeń pojedynczo lub w grupach, razem z innymi krzewami wrzosowatymi i iglastymi.

Larix decidua

modrzew europejski

Duże, szybko rosnące drzewo iglaste o pokroju stożkowatym i o szpilkach opadających na zimę. W wieku 30 lat dorasta do ok. 15 m wys. Docelowo osiąga pokaźne rozmiary, wys.35 m, szer.15 m. Korona modrzewia jest lekka, przejrzysta z wyraźnie zaznaczoną strzałą /pniem/. Konary poziomo rozpostarte lub łukowato przewisające. Pędy boczne zwisające. Igły sezonowe, miękkie, jasnozielone, 3 (4) cm dł. Szyszki małe, 2,5 - 4(6) cm dł. Modrzew najładniej wygląda wiosną, gdy drzewo pokrywa się młodymi, jasnozielonymi igłami. Jesienią przebarwia się na żółto. Wymaga żyznych i umiarkowanie wilgotnych, ale przepuszczalnych gleb i stanowisk słonecznych. Doskonały w krajobrazie otwartym. Polecany do terenów przemysłowych i miejskich. Niewielkie zastosowanie w małych ogrodach przydomowych, poza żywopłotami i osłonami przeciwwiatrowymi. Bardzo dobrze znosi cięcie i formowanie. Doskonały na wysokie żywopłoty, które wymagają jednak bardzo regularnego cięcia. Sadzenie w formie żywopłotu, co 0,5 m.

Epimedium ×perralchicum 'Frohnleiten'

epimedium 'Frohnleiten'

Bylina okrywowa o wysokości 40 cm. Mieszaniec Epimedium perralderianum oraz E. pinnatum ssp. colchicum. Ma ozdobne liście (złożone z 3-5 listków), wiosną o dominującej barwie czerwonej (kontrastującej z jasnozielonym unerwieniem), później zielone, a jesienią znowu brunatno-zielone, marmurkowe. Jasnożółte kwiaty o średnicy 1,5 cm, zebrane w luźne kwiatostany, pojawiają się w IV-V. Nowe liście wyrastają po kwitnieniu. Epimedium wymaga próchnicznego, wilgotnego podłoża. Młode rośliny źle znoszą suszę, ale starsze, zwłaszcza w przypadku odmiany ‘Frohnleiten’, wytrzymują niedobór wody i mogą rosnąć pod krzewami. Roślina odporna na mróz, w łagodne zimy częściowo zimozielona. Nadają się na półcieniste rabaty (w grupach) oraz do ogrodów skalnych, o ile będą tam miały wystarczająco wilgotne stanowisko.

Viola sororia 'Albiflora'

fiołek motylkowaty 'Albiflora'

Niska bylina o zwartym pokroju, zielonych liściach i białych kwiatach wyniesionych na cienkich łodyżkach nieznacznie ponad powierzchnię liści. Roślina osiąga do 15 cm wysokości, tworzy krótkie rozłogi, za pomocą których powoli się rozrasta. Blaszki liściowe są jasnozielone, szerokie, mają kształt sercowaty i są osadzone na krótkich ogonkach liściowych. Kwiaty w pąku oraz we początkowej fazie kwitnienia przypominają budową kwiaty roślin motylkowatych, stąd nazwa gatunku. Po rozwinięciu są jednak charakterystyczne dla rodziny fiołkowatych, białe, pozbawione zapachu. Działki kielicha zrastają się, płatki są wolne, górna para płatków jest zwykle większa i wzniesiona ku górze, płatki dolne są zwykle mniejsze. W środku otwartych kwiatów, u podstawy dolnego płatka, widoczny jest niebieskawy rysunek. Rośliny kwitną w kwietniu i maju. Fiołek motylkowaty najlepiej rośnie na glebach próchniczych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach zacienionych lub półcienistych pod koronami drzew liściastych oraz wysokich krzewów. Jest to roślina odporna na mróz, o niewielkich potrzebach pokarmowych. W lata gorące i suche liście mogą więdnąć i wcześniej zasychać, ale rośliny podlewane długo pozostają ozdobą ogrodu. Najładniej prezentują się w czasie kwitnienia wczesną wiosną. Są polecane do sadzenia w grupach w kompozycjach naturalistycznych, na cienistych rabatach i w ogrodach skalnych. Zalecana gęstość sadzenia dla uzyskania szybkiego efektu zadarniającego wynosi około 9 sztuk na metr kwadratowy.