Ulmus laevis
wiąz szypułkowy
synonim łaciński: Ulmus effusa
synonim polski: wiąz gładki,limak
pokrój: drzewiasty rozłożysty
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
wilgotność: podłoże wilgotne
To rodzimy gatunek drzewa o dostojnym, nieco mrocznym wyglądzie. Jest wiatropylny i jednopienny – kwiaty męskie i żeńskie tworzą się jedocześnie na tych samych osobnikach. W wieku dojrzałym drzewo może osiągnąć nawet 40 m wysokości. Korona gęsta, owalna, nieco nieregularna. Pień pokryty spękaną, szarobrązową korą jest u podstawy rozszerzony w charakterystyczną „stopkę”. W wyższych partiach pnia obserwuje się często bulwowate rozrosty tkanki i pęczki cienkich, ulistnionych odrostów. Obwód pnia zależny jest od wieku i historii życia rośliny. Za wiąz szypułkowy o najgrubszym pniu uważane jest drzewo rosnące w lesie w okolicach Nowej Soli. Jego obwód wynosi 638 cm przy wysokości 15 m. Liście eliptyczne, 6-12 cm długości, u nasady wyraźnie asymetryczne, z podwójnie piłkowanymi brzegami. Wierzch blaszek liściowych ciemnozielony, gładki, spód delikatnie szarozielono owłosiony. Unerwienie gęste, do 18 par nerwów, wyraźne. Owocem jest osadzony na długiej szypułce, spłaszczony, jednonasienny orzeszek otoczony szerokim, pergaminowym skrzydełkiem. Owoce zebrane są w pęczki. Wiąz szypułkowy wymaga gleb żyznych i wilgotnych. Toleruje gleby podmokłe, a nawet okresowe zalewanie. Mimo to – z uwagi na głęboki system korzeniowy – dobrze znosi suszę. Jest gatunkiem w pełni odpornym na mróz, cienioznośnym, można zatem posadzić go w miejscach zasłoniętych wysokimi budynkami. Gatunek dość odporny na holenderską chorobę wiązów (grafiozę).
zasięg geograficzny | Od Europy Środkowej, Południowo-Wschodniej i Wschodniej po Kaukaz. |
grupa roślin | liściaste |
grupa użytkowa | liściaste drzewa |
forma | drzewo |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | drzewiasty rozłożysty |
docelowa wysokość | powyżej 20 |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | purpurowofioletowe zielone |
pora kwitnienia | marzec kwiecień |
nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne podłoże wilgotne |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa próchniczna gliniasta |
walory | odporność na zanieczyszczenia ozdobne z liści/igieł |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki zadrzewienia krajobrazowe drzewo alejowe parkowe szpaler kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) |
strefa | 5a |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |