Viburnum carlesii

Pinus densiflora 'Low Glow'

sosna gęstokwiatowa 'Low Glow'

Wolnorosnąca, kulista i spłaszczona w kształcie odmiana, zbliżona pokrojem do powszechnie znanej odmiany ‘Umbraculifera’. Igły jasnozielone lub nawet żółtawozielone. Rośnie dobrze w słońcu i półcieniu, w całkiem suchym podłożu. Wymaga gleby lekko kwaśnej. Do stosowania w niedużych założeniach, ogrodach skalnych, a także w uprawie pojemnikowej. opracowano na podstawie materiałów Konkursu Roślin - Nowości 2010; zgłaszający: Szkółka Krzewów Ozdobnych Jolanta i Jan NOWACZYK

Picea abies 'Aurea'

świerk pospolity 'Aurea'

Nazwa zbiorowa obejmująca świerki o intensywnym żółtym wybarwieniu młodych przyrostów na wiosnę. Pierwszy opisany świerk o tych cechach został znaleziony w 1855 we Francji. Od tego czasu pojawiły się nowe siewki o podobnych cechach, więc nie jest to jeden klon. Pokrój drzew stożkowaty, gęsty. Wzrost silny, typowy dla świerka pospolitego. Gałęzie wyrastają z pnia niemal pod kątem prostym, gałązki boczne zwieszają się ku ziemi. Igły zimozielone, zaostrzone, kłujące, błyszczące, wiosną jaskrawożółte lub żółtawe, stopniowo zieleniejące. Żółty kolor igieł stopniowo przechodzi w zielony. Zimą po pierwszych przymrozkach igły na końcach pędów ponownie przebarwiają się na żółto. Daje to bardzo ciekawy efekt kolorystyczny na tle innych ciemnozielonych roślin. Intensywność i długotrwałość wybawień zależy od nasłonecznienia, gleby i stanowiska. Odmiana nie wrażliwa na oparzenia słoneczne, mało wymagająca, co do gleby, ale wrażliwa na suche powietrze. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych; na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Rośliny gorzej rosną w suchym klimacie miejskim. Najładniej wyglądają pojedyncze, dobrze naświetlone egzemplarze posadzone na stanowiskach o dużej wilgotności powietrza. Wiosną i zimą ze względu na intensywny kolor odmiana bardzo dekoracyjna. Do sadzenie w dużych ogrodach i parkach.

Clematis 'Beata'

powojnik 'Beata'

Pięknie kwitnące pnącze czepiające się podpór za pomocą ogonków liściowych. Polska odmiana hodowli Stefana Franczaka. Osiąga wysokość 2-3 m. Kwiaty o średnicy 16-18 cm, pojedyncze, wówczas złożone z 6 działek kielicha lub półpełne. Działki eliptyczne, ostro zakończone, nachodzące na siebie do 1/3 wysokości od podstawy, o pofalowanych, lekko wywiniętych do góry brzegach, niebieskolilaróżowe, z intensywnie różową pręgą przez środek. Pręciki mają żółte pylniki na białokremowych nitkach. Kwitnie intensywnie w VI i początkach VII, a w mniejszym stopniu do połowy VIII. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Może rosnąć na każdej wystawie, od południowej do północnej, ale najlepiej kwitnie w miejscach dobrze oświetlonych. Wymaga silnego cięcia wczesną wiosną, 20-50 cm od ziemi, nad 2-3 parą pąków. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Pięknie się prezentuje na siatkach ogrodzeniowych, kratach, drabinkach i linkach mocowanych do ścian oraz na naturalnych podporach np. krzewach liściastych i iglastych. Nadaje się do uprawy w pojemnikach. Szczególnie ładnie wygląda na jasnym tle i w połączeniu z żółtolistnymi lub żółtokwiatowymi roślinami.

Festuca glauca 'Elijah Blue'

kostrzewa sina 'Elijah Blue'

Bylinowa, kępkowa trawa o szaroniebieskich liściach. U odmiany ‘Elijah Blue’ mają one wyjątkowo intensywny, niebieski odcień, który utrzymuje się nawet w ciągu bardzo słonecznego lata. Roślina osiąga wysokość ok. 20 cm, a jej szerokość wynosi 25 cm. Kwiatostany, które pojawiają się w V-VI, mniej licznie niż u gatunku oraz innych jego odmian, są początkowo niebieskawe, a w trakcie rozwoju stają się żółte. Bylina ta wymaga stanowiska słonecznego oraz przepuszczalnego podłoża z domieszką piasku. Znosi suszę. Nadaje się do ogrodów skalnych, nasadzeń naturalistycznych w miejscach suchych, do pojemników, a także ogrodów na dachach. Co kilka lat trzeba ją odmładzać, dzieląc kępy.