Viburnum plicatum f. tomentosum

Viburnum plicatum 'Mariesii'

kalina japońska 'Mariesii'

Szeroki krzew z poziomo ułożonymi gałęziami, szczególnie efektowny w czasie kwitnienia, Dorasta do 1,5-2 m wys. i do 3 m szer. Liście odwrotnie jajowate, ciemnozielone, głęboko unerwione, od spodu delikatnie owłosione, jesienią przebarwione fioletowoszkarłatne. Kwiaty białe, w dużych, płaskich kwiatostanach, 10-15 cm śr., ułożone gęsto w dwóch szeregach na poziomych pędach, V-VI. Kwitnąca roślina wygląda jak ośnieżona. W kwiatostanach występują dwa rodzaje kwiatów – wewnątrz małe, zielonkawobiałe, płodne i na zewnątrz duże, białe, płone. Owoce dekoracyjne, czerwone, dojrzałe granatowoczarne, VIII. Roślina mało wymagająca, ale lepiej rośnie i kwitnie na glebach żyznych, świeżych i lekko wilgotnych. Preferuje miejsca osłonięte, najlepiej w półcieniu. Odmiana bardzo dekoracyjna, polecana do każdego ogrodu, do sadzenia pojedynczo w miejscu eksponowanym.

Abies koreana 'Fliegende Untertasse'

jodła koreańska 'Fliegende Untertasse'

Karłowa odmiana jodły koreańskiej o niskim, rozpostartym pokroju, osiągająca w wieku 10 lat około 0,8 m szerokości i tylko 0,2 m wysokości. Jej kształt dobrze oddaje oryginalna niemiecka nazwa, której tłumaczenie to „latający spodek”. Pędy sztywne, krótkie, pokryte jasnozielonymi igłami o długości 2-3 cm. Krzewy początkowo są luźne ale z wiekiem ulegają zagęszczeniu. Do prawidłowego wzrostu wymagają gleby żyznej, bogatej w składniki pokarmowe, stale umiarkowanie wilgotnej ale dobrze zdrenowanej. Jest odmianą o dobrej odporności mrozowej. Nadaje się do miejsc półcienistych i słonecznych. Ciekawa odmiana do sadzenia w małych ogrodach i alpinariach.

Dianthus barbatus

goździk brodaty

Tradycyjnie klasyfikowany jako roślina dwuletnia, jednak w ogrodach uprawiany zazwyczaj jako krótkowieczna bylina, 2-4-letnia. Ceniona głównie ze względu na urocze, pachnące kwiaty, a także łatwość uprawy (gatunek bywa nazywany goździkiem kamiennym; znany jest już od Starożytności). Rośliny dorastają do wysokości 20-50 cm. Mają lancetowato-eliptyczne liście, osadzone na dość kruchych łodygach. Kwiaty skupione są w płaskich, baldachokształtnych wierzchotkach i mają żywe barwy (zwłaszcza u odmian) – przeważnie w odcieniach różu i czerwieni, często z kontrastowym oczkiem, oraz białe. Kwitnienie jest długotrwałe – zazwyczaj od VI do VIII; można je przedłużyć, usuwając przekwitłe kwiatostany. Kwiaty cięte goździka brodatego są chętnie ścinane do bukietów (pąki powinny być w pełni rozwinięte). Podstawowym jego zastosowaniem są jednak rabaty i kwietniki, na których można tworzyć atrakcyjne, pachnące dywany. Mniej formalne użycie polecane jest w ogrodach przydomowych, w tym wiejskich. Goździk brodaty wabi owady pożyteczne, toteż nadaje się do ogrodów „ekologicznych”, a także zapachowych. Współczesne odmiany (mieszańce) miewają jednak kwiaty słabo pachnące, ale za to wyróżniają się np. bardziej zwartym pokrojem, wyrównaniem roślin i jeszcze dłuższym, wcześniejszym kwitnieniem. Rośliny, niezależnie od odmiany, są bardzo chętnie zjadane przez ślimaki. Mogą też być porażane przez choroby grzybowe – m.in. uwiąd, któremu sprzyja zbyt wilgotne podłoże i zacienione stanowisko. Choć goździk ten znosi półcień, lepiej rośnie i kwitnie w słońcu, ale w glebie stale umiarkowanie wilgotnej. Podłoże powinno być lekko alkaliczne, wapienne. Ciekawostką jest wykorzystywanie kwiatów goździka brodatego (po odcięciu gorzkiej nasady płatków) do celów kulinarnych, np. do potraw z owoców morza, a także deserów (lody, ciastka, owocowe sałatki).

Picea abies 'Frohburg'

świerk pospolity 'Frohburg'

Malownicza odmiana świerka o gałęziach płożących lub zwisających, zwykle szczepiona na pniu lub wyprowadzana przy paliku. Podpinana do podpory, tworzy parasolowatą koronę z głównym pniem sztywnym, wyprostowanym i wszystkimi pędami bocznymi skierowanymi ku dołowi. Tak prowadzona, osiąga po 10 latach ok. 2 m wysokości. Po zaniechaniu podwiązywania pęd główny wygina się, powodując tworzenie fantazyjnych form pokrojowych. Część pędów, które dorosły do ziemi płoży się. Igły zielone, podobne do typu, krótkie, długości 1-2 cm, gęsto ułożone na pędzie. Starsze egzemplarze co kilka lat zawiązują duże, dekoracyjne szyszki. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Odmiana wrażliwa na suche powietrze i zanieczyszczenia przemysłowe. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Najlepiej prezentuje się wśród niskich roślin okrywowych lub w towarzystwie innych, karłowych iglaków. Polecana do małych ogrodów do sadzenia w wyeksponowanych miejscach.