Niewielka, zimozielona krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i białych kwiatach, znana w uprawie od końca XVIII wieku. Roślina wypiętrza się do 20-30 cm wysokości i rozrasta na ponad 1 m szerokości. Tworzy długie, wiotkie pędy płonne osiągające 0,5 metra długości, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają oraz krótkie, 10-15 cm pędy kwiatowe, wyrastające wiosną z miejsc, w których zakorzeniły się pędy płonne. Liście eliptyczne, skórzaste, ciemnozielone z wydatnym unerwieniem. Blaszki liściowe mają 2-4 cm długości, z wierzchu są błyszczące, od spodu matowe. Białe kwiaty wyrastają pojedynczo z pachwin liści, są osadzone na długich szypułkach, składają się z pięciu skośnie uciętych, łopatkowatych płatków zrośniętych u nasady, przypominają miniaturowe wiatraczki o średnicy 2-3 cm. W pąku płatki zachodzą na siebie lewostronnie. Rośliny kwitną obficie na wiosnę, później tworzą pojedyncze kwiaty przez cały sezon. Barwinek dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, poza skrajnie suchymi i wilgotnymi, znosi niedobór wody. Preferuje miejsca półcieniste i cieniste. Sadzony na stanowiskach słonecznych może lekko przemarzać w mroźne, bezśnieżne zimy, ale ścięty na wiosnę z łatwością się regeneruje i szybko odrasta. Nadaje się do zadarniania gleby pod koronami drzew, do obsadzania skarp, nasypów, brzegów ścieżek. Nadaje się do sadzenia w każdym cienistym zakątku ogrodu.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
