Weigela 'Minuet'

Prunus salicina 'Kometa'

śliwa japońska ‘Kometa’

Średnio silnie rosnąca drzewo o ładnej, symetrycznej, jajowatej koronie rodzące smaczne owoce deserowe przeznaczone do bezpośredniego spożycia. Dorasta do 3-5 m wysokości. Ma gładkie pędy oraz ciemnozielone liście, węższe niż u śliwy domowej. Zakwita bardzo wcześnie, w sprzyjających warunkach już na przełomie marca i kwietnia, ale jej pąki kwiatowe są rzadko uszkadzane przez mróz. Odmiana wczesna, owocująca regularnie i obficie, częściowo samopylna jednak lepiej owocuje w obecności zapylacza – innej odmiany śliwy japońskiej, np. ‘Najbolia’ czy ‘Shiro’. Drzewa zaczynają owocować w 3-4 roku uprawy. Owoce dojrzewają w pierwszej i drugiej dekadzie lipca, są kuliste, lekko wydłużone, pokryte żółtą skórką z dużym, czerwonobordowym rumieńcem. Miąższ żółty, soczysty, smaczny, zrośnięty z pestką. Owoce mają masę do 30 gram. Odmiana wyhodowana na Ukrainie, mało wrażliwa na szarkę oraz choroby grzybowe. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, piaszczysto-gliniastych, wilgotnych. Odmiana polecana do uprawy w zachodnich rejonach kraju, znosi spadki temperatury do -20 st. C.

Ginkgo biloba 'King of Dongting'

miłorząb dwuklapowy 'King of Dongting'

Silnie rosnące drzewo o wyprostowanym pokroju i regularnej, luźnej koronie. Charakteryzujące się wyjątkowo dużymi liśćmi i nasionami. Siła wzrostu podobna jak u gatunku. Po 10 latach uprawy drzewo dorasta do 3 m wysokości. Kora drzewa przez długi czas jest szara i gładka, z wiekiem staję się ciemnobrązowa, a u starych drzew dość głęboko spękana. Roślina tworzy 2 rodzaje pędów: nagie, żółtobrązowe, ułożone pionowo długopędy oraz znacznie mniejsze i cieńsze, wałeczkowate krótkopędy pokryte licznie bliznami po opadłych liściach. Pąki brązowe, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście typowe, jak u gatunku, ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, szerokość 6–10 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym blaszki na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Na długopędach liście są ułożone pojedynczo i skrętolegle, natomiast na krótkopędach skupiają się od 3 do 5 w rozetkach. Za szczególnie pierwotną cechę należy uznać widlaste unerwienie liści. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady ogonka. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Liście jesienią przebarwiają się na żółtozłocisty kolor i pięknie mienią się w promieniach słonecznych. Jest to kolon żeński, tworzący duże nasiona. Wiosną na krótkopędach wyrastają cienkie, długie szypułki z zalążkami. Zazwyczaj tylko jeden z nich rozwija się i przekształca w nasiono. Do zapylenia dochodzi wiosną, jeśli w pobliżu rośnie egzemplarz męski. Miłorząb jest wiatropylny, a pyłek może być przenoszony nawet na odległość 1,5 km. Zapłodnienie przebiega w kilka miesięcy po zapyleniu, często już w opadłych na ziemię zalążkach i przy udziale ruchliwych plemników. Kuliste nasiono (nie owoc, rośliny nagonasienne nie tworzą owoców) miłorzębu pokryte jest mięsistą, początkowo zieloną, a po dojrzeniu bursztynowożółtą osnówką. Dojrzałe nasiono po opadnięciu na ziemię bardzo nieprzyjemnie pachnie wydzielając woń zjełczałego masła. W krajach azjatyckich nasiona, a właściwie ich jądra, spożywa się w różnych postaciach, natomiast drzewa miłorzębów uprawia się w sadach, tak, jak u nas drzewa owocowe. Kandyzowane nasiona sprzedawane są jako „orzechy”, a pozyskany z nich wyciąg wykorzystuje się jako dodatek w procesie produkcji niektórych gatunków piwa. Drzewo wymaga ziemi żyznej, dostatecznie wilgotnej, przepuszczalnej, zasobnej w próchnicę o odczynie lekko kwaśnym (pH 5-6). Odmiana odporna na choroby, szkodniki oraz tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Przycinanie pędów nie jest wskazane. Zaleca się ściółkowanie gleby wokół drzewa, szczególnie po posadzeniu młodych roślin. Starsze rośliny odporne na mróz, młode warto w pierwszych latach osłonić na zimę. Odmiana rzadko spotykana w uprawie, nietypowa i poszukiwana przez kolekcjonerów. Nadaje się do sadzenia jako soliter w przydomowych ogrodach oraz w założeniach parkowych.

Cotoneaster ×suecicus 'Juliette'

irga szwedzka 'Juliette'

Płożący, okrywowy krzew z charakterystycznymi, kępiastymi wybrzuszeniami. Dorasta do 0,5-0,8 m wysokości. Liście ciemnozielone, młode z białym rysunkiem, starsze z dodatkiem czerwieni, 1-2 cm długości, eliptyczne, z wierzchu nagie, błyszczące, od spodu niebieskozielone, kosmato owłosione. Kwiaty w kwiatostanach, białe. Owoce kuliste intensywnie pomarańczowoczerwone. Młode rośliny wymagają przykrycia na zimę.

Cotoneaster dammeri

irga Dammera

Jedna z najniższych irg. Krzew szeroko rozrastający się, płożący, zwykle wysokości 0,1-0,15 m i szerokości do 3 m. Tworzy zwarte, zimozielone, ścielące się po ziemi kobierce, dekoracyjne przez cały rok. Pędy długie, pełzające, ukorzeniające się w węzłach, brunatnopurpurowe. Liście zimozielone, 1,5-3 cm długości, eliptyczne, grube, z wierzchu nagie, błyszczące, od spodu niebieskozielone. Kwiatostany 2-4 kwiatowe. Kwiaty o średnicy 9-11 mm, o płatkach rozpostartych, białe, czasami w pączkach zaróżowione. Owoce do 8 mm średnicy, kuliste, pomarańczowoczerwone, nagie, błyszczące.