Weigela 'Styriaca'

Prunus persica 'Inka'

brzoskwinia 'Inka'

Odporna na mróz polska odmiana brzoskwini wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Drzewa dorastają do 6 m wysokości, kwitną w kwietniu, tworzą duże, ozdobne, różowe kwiaty. Odmiana samopłodna, nie wymaga zapylacza. Owoce dojrzewają na przełomie sierpnia i września, są duże, ważą od 120 do 200 g, a nierzadko pojedyncze owoce osiągają masę 300 g. Ich skórka jest żółta, pokryta do 50% ceglastym, czerwonawym rumieńcem. Miąższ jest żółtokremowy, masłowaty, dobrze odchodzący od pestki. Owoce są smaczne, lekko kwaskowate i słodkie. Świeże owoce zawierają szeregu witamin i minerałów, m.in.: witamin A, C, K oraz witaminy z grupy B, magnez, fosfor, cynk, mangan i bor. Można je spożywać bez obaw o linię, bo są niskokaloryczne, w 100 g dostarczają jedynie 39 kcal. Brzoskwinie najlepiej udają się sadzone w cieplejszych rejonach kraju, w miejscach, gdzie prawdopodobieństwo występowania przymrozków w okresie kwitnienia drzew jest małe. Stanowisko do ich uprawy powinno być zaciszne, osłonięte od wiatru, nasłonecznione, a gleby przepuszczalne i ciepłe. Systematyczne, coroczne cięcie drzew brzoskwiń pozwala uzyskać wysokie plony, przy utrzymaniu wysokiej jakości owoców. Cięcie formujące przeprowadza się w pierwszych latach po posadzeniu drzewek, w okresie ich spoczynku (do fazy różowego pąka). Latem, w drugiej połowie czerwca wycina się długie pędy wegetatywne (tzw. „wilki”), wyrastające w górnej części korony, konkurujące z przewodnikiem. W drugiej połowie lipca należy skracać za 5 liściem od dołu pędy wyrastające na konarach bocznych, co stymuluje drzewa do tworzenia większej liczby krótkopędów. Drzewa brzoskwini są niestety podatne na liczne choroby. Najgroźniejszą i najczęściej występującą chorobą jest kędzierzawość liści, objawiająca się deformacją liści i tworzeniem na nich czerwieniejących pęcherzy. Porażone drzewa przedwcześnie się ogołacają. Chorobę wywołuje grzyb, który zwalcza się wczesną wiosną, w okresie pękania pąków, opryskując starannie gałęzie środkami zawierającymi miedź. Opryskiwanie w późniejszym terminie, gdy pojawią się pierwsze objawy na liściach, jest niestety nieskuteczne. Inne choroby i szkodniki brzoskwiń można zwalczać po zauważeniu pierwszych objawów.

Calluna vulgaris 'David Hagenaars'

wrzos pospolity 'David Hagenaars'

Silnie rosnąca, zimozielona krzewinka o wyprostowanych pędach, złocistożółtych, jaśniejszych wiosną liściach i różowych kwiatach. Kwitnie późnym latem, sierpień-wrzesień, bardzo obficie.Doskonale nadaje się do tworzenia dużych wrzosowisk parkowych. Wymaga stanowisk słonecznych, gleby kwaśnej (pH 4,5), próchnicznej lecz przepuszczalnej. Nie toleruje zalewania. Do podlewania najlepiej stosować linie kroplujące, gdyż nadmiar wilgoci może powodować choroby. Każdej wiosny należy przycinać pędy tuż pod kwiatostanami.

Buddleja 'White Ball'

budleja 'White Ball'

Karłowy krzew o kulistym, kompaktowym pokroju i białych kwiatach, polecany do uprawy w pojemnikach. Wabi motyle. Dorasta do 1 m średnicy. Pędy krótkie, rozgałęzione, liście lancetowate, srebrzyste, pokryte białym kutnerem. Kwiaty białe, rurkowate, zebrane w długie wiechy wieńczące pędy. Kwitnienie od lipca do końca jesieni, nie zawiązuje nasion. Wymaga gleb żyznych, stanowisk słonecznych i ciepłych. Na wschodzie kraju w surowe zimy może przemarzać, dlatego jesienią wymaga okrywania.

Rosa CENTRO ROSE 'Tanoronez'

róża CENTRO ROSE 'Tanoronez'

Klasyczna róża okrywowa, bardzo obficie kwitnąca, o jaskrawej, krwistoczerwonej, trwałej barwie kwiatów. Nazwana latem 2000 roku na pamiątkę CentrO-Park w Oberhausen. Hodowca zakwalifikował odmianę do grupy róż Cityflor®, zalecanych do sadzenia w niekorzystnych warunkach miejskich. Kwiaty są półpełne, o luźno ułożonych płatkach, nieduże, średnicy 5-6 cm, zebrane w bardzo duże kwiatostany. Kwiaty nie blakną podczas przekwitania, nie pachną. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie czerwca i jest bardzo obfite, potem regularnie powtarzające się do przymrozków. Liście ciemnozielone, błyszczące, jesienią o wiśniowym odcieniu, średniej wielkości, gęsto ułożone na kolczastych, splątanych pędach. Krzewy bardzo gęste, o pędach łukowato pokładających się na ziemi, dorastające do 40-50 cm, w dobrych warunkach około 60 cm wysokości i podobnej szerokości. Krzewy przeciętnie odporne na mróz, należy je ściółkować grubszą warstwą kory na zimę. Na choroby dosyć tolerancyjne, rzadko porażane przez czarną plamistość, mączniak prawdziwy, rdzę. Nie wymagają corocznego cięcia wiosennego. Cięcie odmładzające wskazane co 3-4 lata oraz po mroźnych zimach, kiedy większa część pędów przemarznie. Przekwitłe kwiatostany nie musza być usuwane. Toleruje miejsca słoneczne i półcieniste, mniej zasobne i suchsze gleby. Może być szeroko stosowana na terenach zieleni miejskiej, w parkach, ogrodach o różnym stylu, w miejscach reprezentacyjnych, na dużych powierzchniach. Dobrze rośnie wśród innych gatunków roślin, w pojemnikach i jako pienna. Przeciętna gęstość sadzenia: 5 krzewów ma metr kwadratowy, rozstawa 45 x 45 cm.