Buxus microphylla 'Sunnyside'

Cortaderia selloana

kortaderia pampasowa

Jedna z najpopularniejszych na świecie ozdobnych traw bylinowych. Tworzy gęste kępy o wysokości ok. 60 cm. Szarozielone liście – wzniesione lub przewieszające się – mają ostre brzegi. Efektowną ozdobą rośliny są duże, puszyste wiechy o długości 25-40 (100) cm, które osadzone są na pędach o wysokości ok. 1,5 m (w swojej ojczyźnie, Ameryce Płd. czy też w innych miejscach globu, w których kortaderia się rozpowszechniła, np. w Kalifornii, Nowej Zelandii, RPA, osiąga w czasie kwitnienia wysokość nawet 3 m). Kwiatostany, które pojawiają późnym latem i jesienią, mają najczęściej kremową barwę i stanowią długotrwałą ozdobę rośliny, także po zakończeniu wegetacji. Są bardziej dekoracyjne u okazów żeńskich, toteż głównie one powinny być oferowane do sprzedaży. Trawa ta była modna już w epoce wiktoriańskiej – do komercyjnej produkcji ogrodniczej została wprowadzona w 1874 r. Wymaga żyznej, ale przepuszczalnej gleby (nie znosi zimnych, gliniastych stanowisk). Młodsze okazy powinny rosnąć w umiarkowanie wilgotnym podłożu, później kortaderia znosi suszę (korzenie boczne silnie się rozrastają na szerokość i wgłąb gleby). Należy ją sadzić w miejscach słonecznych. Rośliny trzeba zabezpieczać przed mrozem – nie tolerują polskich zim, zwłaszcza przy nadmiarze wilgoci (zaleca się więc okresowe osłonięcie kortaderii daszkiem). Polecana do sadzenia pojedynczo na trawniku. Kwiatostany są cennym materiałem bukieciarskim, nadają się też do suchych kompozycji.

Abies koreana 'Fliegende Untertasse'

jodła koreańska 'Fliegende Untertasse'

Karłowa odmiana jodły koreańskiej o niskim, rozpostartym pokroju, osiągająca w wieku 10 lat około 0,8 m szerokości i tylko 0,2 m wysokości. Jej kształt dobrze oddaje oryginalna niemiecka nazwa, której tłumaczenie to „latający spodek”. Pędy sztywne, krótkie, pokryte jasnozielonymi igłami o długości 2-3 cm. Krzewy początkowo są luźne ale z wiekiem ulegają zagęszczeniu. Do prawidłowego wzrostu wymagają gleby żyznej, bogatej w składniki pokarmowe, stale umiarkowanie wilgotnej ale dobrze zdrenowanej. Jest odmianą o dobrej odporności mrozowej. Nadaje się do miejsc półcienistych i słonecznych. Ciekawa odmiana do sadzenia w małych ogrodach i alpinariach.

Taxus ×media 'Krzysztof'

cis pośredni 'Krzysztof'

Piękna, aktualnie zapomniana i niedoceniana, polska odmiana cisa wyhodowana na początku XX wieku o wąskokolumnowym pokroju, żółto-zielonych liściach i powolnym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy dorasta do 1-1,2 m wysokości. Krzew u dołu jest węższy, rozszerza się ku górze. Liczne pędy są proste i sztywne. Liście są dosyć duże, wąskie, ułożone promieniście wokół pędów i gałązek. Cechą charakterystyczną odmiany są złociste obwódki okalające brzegi zielonych blaszek liściowych. Krzew preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne do półcienistych (znosi pełny cień, ale wtedy słabiej się wybarwia). Odmiana zdrowa, o dobrej mrozoodporności. Polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych pojedynczo oraz w formie szpalerów i żywopłotów w rozstawie co 80 cm.

Rosa 'Harison's Yellow'

róża 'Harison's Yellow'

Róża parkowa wcześnie rozpoczynająca kwitnienie, nawet w połowie maja. Kwiaty mają delikatny zapach, z nieco ostrą nutą, są półpełne, złotożółte, średniej wielkości. Krzewy kwitną przez 2-3 tygodnie, ale nie zawiązują owoców i nie powtarzają kwitnienia. Krzewy mają nieregularny pokrój, są gęste, o bardzo kolczastych, cienkich pędach. Liście nieduże złożone z małych, matowych listków, początkowo jasnozielonych, potem ciemnozielonych. Tworzy odrosty korzeniowe i łatwo się rozprzestrzenia. Krzewy są tolerancyjne pod względem gleby, dość odporne na suszę, dobrze rosną w lekko zacienionych miejscach. Nie wymagają corocznego cięcia i okrywania na zimę. Osiągają przeciętnie do 2 m wysokości i szerokości. Krzewy sadzi się co 1-1,5 m. Róża odpowiednia do sadzenia w parkach, także pod drzewami o ażurowej koronie, wśród innych krzewów, nadaje się do zasłaniania mniej atrakcyjnych miejsc.