Malus domestica 'Titowka'

Thuja occidentalis 'Waterfield'

żywotnik zachodni ‘Waterfield’

Karłowy, gęsty krzew iglasty o regularnym, kulistym pokroju. Rośnie powoli. Ma żywą, zieloną barwę łusek. Wiosną młode przyrosty są jaśniejsze, zielonożółte. Preferuje stanowiska słoneczne i umiarkowanie wilgotne. Dobrze rośnie na glebach przeciętnych ogrodowych, o pH 5-6,5. Całkowicie odporna na niskie temperatury. Strefa mrozoodporności 5-6. Ma zastosowanie w ogrodach skalnych, przydomowych, w kompozycjach, szczególnie z innymi roślinami karłowymi. Nadaje się na rabaty i do pojemników oraz na niskie, obwódkowe żywopłoty. opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2009; zgłaszający: ZYMON Szkółka Krzewów Ozdobnych

×Heucherella 'Alabama Sunrise'

żurawkotenella 'Alabama Sunrise'

Odmiana żuraweczki zmieniająca kolor liści w sezonie. Liście duże, obłe, głęboko powcinane, podobne do liści klonu, od wiosny do połowy lata jasnozłote z czerwonymi żyłkami, latem zielonkawe, jesienią pomarańczoworóżowe. Kwiaty małe, białe. Kwitnie późną wiosną. Roślina odporna na ciepło i wilgoć.

Juniperus communis 'Sentinel'

jałowiec pospolity 'Sentinel'

Jedna z najwęższych, wąskokolumnowych form jałowca pospolitego, dorastająca po 10 latach uprawy do 1,5 m wysokości i zaledwie 0,3 m szerokości. Docelowo osiąga około 4 m wysokości i 0,5 m średnicy. Odmiana podobna do J. communis 'Arnold', ale węższa i jeszcze bardziej zwarta. Pędy i gałązki krótkie, cienkie, wzniesione, ustawione pionowo, blisko siebie, tworzą jednolitą powierzchnię. Brak przewodnika, wierzchołek wąski, spiczasty. Igły krótkie, sztywne, ostre i kłujące, stalowozielone, osadzone po 3 wokół pędów. Od góry igły są nieco wklęsłe, z szerokimi pasami srebrzystego, woskowego nalotu, od spodu zielone. Ponieważ pędy są ustawione pionowo a igły odstające, widać zarówno górną, jak i dolną ich stronę, co daje ciekawy efekt kolorystyczny. Wierzchołki gałązek, zwłaszcza gdy dają letnie przyrosty, są jaśniejsze i z oddali przypominają rozrzucone gwiazdki. Roślina łatwa w uprawie, o skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na przeciętnych glebach ogrodowych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, dobrze zdrenowanych. Krzew dosyć odporny na mróz, ale w najchłodniejszych rejonach kraju zaleca się sadzenie w miejscach osłoniętych od wiatru oraz okrywanie przed zbyt silnym nasłonecznieniem. Polecany do uprawy pojedynczo lub w grupach w ogrodach przydomowych, na skalniakach, wrzosowiskach, na rabatach z karłowymi roślinami iglastymi.

Pinus nigra

sosna czarna

Drzewo iglaste o szerokim zasięgu, o dwóch podgatunkach różniących się morfologią np. budową igieł i szyszek oraz odpornością na niskie temperatury: wschodnim (Pinus nigra subsp.nigra) i zachodnim (Pinus nigra subsp.salzmannii). Podgatunek zachodni pochodzi z Włoch, Francji, Korsyki, Hiszpanii i Gór Atlas w północnej Afryce. Podgatunek wschodni (typowy, nominatywny) występuje w Austrii, na Bałkanach, w Grecji, Turcji, na Cyprze i w Turcji, czyli w górach Europy Południowej i Środkowej oraz w Azji Mniejszej. Ma kilka odmian geograficznych. Zwykle jest to drzewo, dorastające 25-45 m wys. i kilkunastu metrów szer. Początkowo rośnie szybko, szerokostożkowato, później tworzy szerokie, ciemne, parasolowate korony. Kora starych drzew ciemna, spękana. Igły skupione po 2 szt. w pęczku, ciemnozielone, sztywne, długości 8-14 cm. Szyszki jasnobrązowe, długości 4-7 cm, otwierają się w trzecim roku. Małe wymagania glebowe. Najlepiej rośnie na glebach wapiennych lub obojętnych, zarówno suchych piaszczystych jak i gliniastych. Gatunek światłolubny. Zupełnie wytrzymały na mróz. Najbardziej odporna wśród sosen na zanieczyszczenia. Podstawowa sosna do miast i rejonów przemysłowych.