Frangula alnus FINE LINE 'Ron Williams'

Phlox 'Starfire'

floks 'Starfire'

Bylina o wzniesionym, zwartym pokroju i dekoracyjnych, wyrazistych, pomarańczowoczerwonych kwiatach zebranych na szczytach pędów w mocno rozgałęzionych, gęstych kwiatostanach typu baldachogrona. Odmiana wyhodowana w Holandii w 1937 roku, rozpowszechniona i dosyć popularna w ogrodach przydomowych, określana jako jedna z najwartościowszych odmian floksa. Rośliny tworzą okazałe kępy dorastające do 90 cm wysokości. Pędy są proste, ciemnopurpurowe, pokryte ciemnozielonymi, jajowatolancetowatymi liśćmi o lekko czerwonawym odcieniu. Blaszki liściowe są całobrzegie i ostro zakończone. Kwiaty mają 2 do 3 cm średnicy, składają się z pięciu szkarłatnych płatków korony tworzących u podstawy długą rurkę, na szczycie równomiernie rozpostartych, łopatkowatych i lekko na siebie zachodzących. Rośliny kwitną od lipca do końca sierpnia. W stosunku do innych odmian rośliny wymagają gleby żyznej, umiarkowanie wilgotnej i przepuszczalnej, stanowisk słonecznych do półcienistych. Niestety zdarza się, że liście mogą być porażane przez mączniaka prawdziwego. Rozwojowi choroby sprzyja wilgotna pogoda oraz sadzenie roślin w cieniu i w zbyt dużym zagęszczeniu. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje rośliny do ponownego kwitnienia. Wiosną zaschnięte pędy należy przycinać nisko przy ziemi. Bylina całkowicie odporna na mróz. Kwiatostany tej odmiany bardzo ładnie wyglądają w wazonie i są trwałe, dlatego idealnie nadają się na kwiat cięty. Rośliny można wykorzystywać do tworzenia barwnych szpalerów wzdłuż ścieżek w ogrodach prywatnych oraz zieleni miejskiej. Najładniej prezentują się sadzone w grupach od kilku do kilkunastu sztuk wraz z innymi bylinami. Odmiana wyróżniona nagrodą Award of Garden Merit przyznawaną przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS roślinom o szczególnej wartości uprawnej i dekoracyjnej.

Berberis thunbergii 'Goldalita'

berberys Thunberga 'Goldalita'

Miniaturowy krzew o nieregularnie kulistym, gęstym pokroju. Osiąga około 0,4 m wysokości i 0,6 m szerokości. Liście bardzo drobne, żółte. Niewymagający, co do gleby. Wymaga stanowiska raczej półcienistego, gdyż w ostrym słońcu listki ulegają lekkiemu poparzeniu. Dobrze rośnie na glebach obojętnych zarówno żyznych, jak i przeciętnych. Polecany do nasadzeń grupowych, kompozycji barwnych z innymi miniaturowymi krzewami oraz do małych ogródków przydomowych i pojemników.

Betula pendula

brzoza brodawkowata

Najpospolitsza z brzóz występujących w Polsce. Drzewo o malowniczej koronie, stożkowatej, kopulastej lub nieregularnie jajowatej, luźno ugałęzionej. Pokrój lekko „płaczący” za sprawą delikatnych, cienkich, zwisających gałązek. Rośnie szybko, dorasta do 20-25 m wys. i 7-9 m szer. Kora na młodych pędach ciemna, później biała i gładka, łuszcząca się okrężnie, na starych drzewach mocno spękana. Liście jasnozielone, nagie, małe, 3 - 7 cm dł., jajowatoromboidalne lub trójkątne, z ostrym wierzchołkiem. Liście wcześnie rozwijają się na wiosnę, jesienią przebarwiają się na żółto. Drzewo typowe dla terenów jałowych, suchych i piaszczystych, ale dobrze rośnie w każdych warunkach. Potrzebuje dużo światła. Bardzo dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza. Gatunek lasotwórczy. Drewno wykorzystywane gospodarczo, zielone części i sok w medycynie. Źle znosi przesadzanie, przenosić można tylko młode drzewa lub starsze z bryłą korzeniową i w pojemnikach. Stosowana do rekultywacji terenów przemysłowych, ale także w założeniach krajobrazowych i miejskich, w parkach i ogrodach.

Miscanthus sinensis 'Buraczok'

miskant chiński 'Buraczok'

Polska odmiana uzyskana przez Artura Maja w szkółce w Rykach charakteryzująca się bordowym zabarwieniem liści. Szybko rosnąca trawa ozdobna tworząca wyprostowane kępy, u dołu węższe, u góry szerokie, jesienią zwieńczona jedwabistymi kwiatostanami. Roślina dorasta do 2 m wysokości. Liście są długie, dosyć szerokie w porównaniu do innych odmian, regularnie zwężające się, o buraczkowym, bordowym zabarwieniu. Liście wewnątrz kępy są bardziej zielone. Liście łukowato wyginają się, a ich końce są skierowane do dołu. Jesienią przebarwiają się w ciepłych, pomarańczowych kolorach. Pod koniec lata z wierzchołków źdźbeł wyłaniają się strzeliste, wiechowate kwiatostany o purpurowej barwie. Po przekwitnieniu kwiatostany stają się srebrzyste. Trawa ta preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne. Odmiana odporna na mróz. Polecane do uprawy w ogrodach przydomowych oraz zieleni osiedlowej i publicznej. Premiera odmiany na rynku w 2019 r.