Pinus parviflora 'Goldilocks'

Betula utilis 'Doorenbos'

brzoza pożyteczna 'Doorenbos'

Jedna z najcenniejszych odmian brzozy pożytecznej, popularnie uprawiana ze względu na wyjątkowo dekoracyjną, śnieżnobiałą korowinę okrywającą pień i konary. Drzewo tworzy kulistą, ażurowa koronę, dorasta do 10 m wysokości i 7 m średnicy. Wszystkie konary wyrastają z pnia pod ostrym kątem. Cechą charakterystyczną odmiany jest śnieżnobiała kora złuszczając się cienkimi płatkami. Korowina najmłodszych gałązek jest oliwkowo-brązowa, na starszych pędach przyjmuje odcień blado pomarańczowy, który następnie bieleje. Dzięki temu nawet młode drzewa są bardzo dekoracyjne. Liście są zielone, sercowate, mają 5-8 cm długości, są stosunkowo duże i błyszczące. Na jesieni przybierają złocistożółtą barwę. Rozdzielnopłciowe kwiaty pojawiają się po rozwoju liści, są zebrane w kotkowate kwiatostany. Kwiatostany żeńskie są niepozorne mają od 1 do 4 cm długości, natomiast kwiaty męskie są znacznie dłuższe, mają do 15 cm długości i są ozdobne. Drzewo łatwe w uprawie, niewymagające w stosunku do gleby, polecane dla początkujących ogrodników do sadzenia na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Odmiana wyselekcjonowana w Doorenbos w 1956 r. spośród siewek Betula utilis lub B. utilis var. jacuemontii. Świetnie nadaje się do sadzenia samodzielnie, jako soliter oraz w grupach. Szczególnie ładnie wygląda w okresie bezlistnym, na tle drzew i wysokich krzewów iglastych. Równie efektownie prezentuje się w zimowych zestawieniach kolorystycznych z dereniami o intensywnej barwie pędów: dereniem białym ‘Sibirica’ i dereniem świdwa ‘Flaviramea’ czy ‘Midwinter Fire’. Bardzo dobrze komponuje się z wrzosami i wrzoścami, stanowiąc naturalnym elementem wrzosowisk.

Chamaecyparis pisifera 'Nana Aureovariegata'

cyprysik groszkowy 'Nana Aureovariegata'

Stara odmiana bliżej nieznanego pochodzenia notowana w Anglii już w 1867r. Tworzy ona niskie, poduszkowate krzewy, o bardzo powolnym wzroście, osiągające w wieku 10 lat do 0,2 m wysokości przy średnicy 0,4 m. Pędy krótkie, kędzierzawe, gęsto ułożone, zielone z małymi, żółtymi fragmentami dosyć regularnie rozrzuconymi po powierzchni krzewów (z genetycznego punktu widzenia jest to chimera sektorialna). Rośliny mają przeciętne wymagania glebowe i wilgotnościowe a więc z powodzeniem mogą rosnąć na większości gleb ogrodowych. Krzewy charakteryzują się dobrą mrozoodpornością. Jest to ciekawa forma polecana do sadzenia w małych ogrodach, ogrodach skalnych i alpinariach, dając oryginalny efekt kolorystyczny.

Juniperus communis 'Meyer'

jałowiec pospolity 'Meyer'

Jedna z najwartościowszych, silnie rosnących, kolumnowych odmian jałowca o srebrzystym, niebieskozielonym ulistnieniu. Po 10 latach uprawy dorasta do 3 m wysokości, docelowo osiąga około 5 m wysokości i 1-1,2 m szerokości. Forma wielopędowa, bezprzewodnikowa, o spiczastym wierzchołku. Gałązki liczne, wyprostowane, ułożone pionowo, z odstającymi, prawie przewisającymi końcami. Igły dosyć krótkie, sztywne, ostre, silnie kłujące, stalowozielone, osadzone po 3 wokół pędów. Od góry igły są wklęsłe, z wyraźną wstążką srebrzystoniebieskiego nalotu, od spodu wypukłe, zielone, stąd ciekawy efekt kolorystyczny. Roślina wyjątkowo łatwa w uprawie, zdrowa, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Krzew odporny na mróz. Polecany do uprawy w ogrodach przydomowych, zieleni osiedlowej, na wrzosowiskach, na cmentarzach. Nadaje się do sadzenia w formie szpaleru.

Vaccinium corymbosum 'Toro'

borówka wysoka 'Toro'

Znakomita odmiana deserowa o bardzo dużej plenności. Wzrost krzewu silny, pokrój wzniesiony. Owoce bardzo duże, niebieskie, zebrane w długie grona. Dojrzewają równomiernie w pierwszej połowie sierpnia. Nadają się do bezpośredniej konsumpcji jak i dla przetwórstwa. Odmiana odporna na mróz.