Photinia ×fraseri 'Nana Select'

Tilia cordata

lipa drobnolistna

Drzewo o bardzo regularnej, szerokojajowatej lub kulistej koronie. W młodości powolny wzrost. Dorasta do 18-20 m wys. i 10-15 m szer. Pędy cienkie. Liście okrągłe, 3-10cm śr., jesienią żółte. Kwiaty żółtozielone, pachnące, miododajne, VI-VII. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Gleby żyzne do przeciętnych. Gatunek powszechnie stosowany w zieleni miejskiej, ale wrażliwy na zasolenie gleby i suche powietrze.

Cryptomeria japonica 'Vilmoriniana'

szydlica japońska 'Vilmoriniana'

Karłowa odmiana o nieregularnym, zwartym, kulistym pokroju, dorastająca do 1 m wysokości. Pędy krótkie, gęste, do 5 cm długości. Igły jasnozielone, wygięte na zewnątrz, od 3 do 7 mm długości, zimą brązowiejące. Wymagania glebowe i wilgotnościowe duże. Do uprawy wymaga żyznych, próchnicznych i wilgotnych gleb oraz ciepłych, osłoniętych stanowisk w najcieplejszych rejonach Polski. Polecana do nasadzeń przydomowych i pojemników. Odmiana pochodzenia japońskiego wprowadzona do uprawy w Europie na początku XX w. Odmiana wyróżniona w 1993 r. prestiżową nagrodą Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego.

Delosperma nubigenum

delosperma wysokokgórska

Poduchowata, zimozielona bylina z rodziny przypołudnikowatych, pochodzi z Południowej Afryki, gdzie porasta skały i piargi do wysokości 3200 m.n.p.m.. Rośnie nisko przy ziemi osiągając zaledwie kilka cm wysokości. Tworzy krótkie łodygi gęsto pokryte małymi, grubymi i mięsistymi liśćmi magazynującymi wodę (jest to sukulent liściowy). Liście są w zarysie trójkątne, na wierzchołku zaostrzone. W czerwcu i lipcu na szczytach krótkich pędów rozwijają się żółte kwiaty o licznych długich płatkach otaczających centralnie osadzone pręciki i słupki. Wymaga stanowisk słonecznych, gleb lekkich, raczej suchych, przepuszczalnych, wapiennych, nie toleruje długo utrzymującej się wilgoci, zwłaszcza w okresie zimy. Roślina jest dosyć odporna na mróz, ale w bezśnieżne zimy wymaga lekkiego okrycia na zimę, najlepiej stroiszem. Bylina polecana do sadzenia w ogrodach skalnych, najlepiej w grupach po 3 rośliny. W celu uzyskania szybkiego efektu zaleca się sadzenie 11 sztuk na 1 m².

Cornus kousa var. chinensis

dereń kousa odm. chińska

Wysoki krzew lub nieduże drzewo o nieregularnym pokroju, luźnej szerokiej koronie, wyjątkowo dekoracyjne w okresie kwitnienia. Dorasta do 5-7 m wysokości. Pędy są początkowo wzniesione, natomiast gałęzie układają się horyzontalnie. Liście są eliptyczne, ostro zakończone, mają do 12 cm długości, atrakcyjne przebarwiają się jesienią na żółto, czerwono i purpurowo. Kwiaty są zebrane w małe główkowate kwiatostany, przypominające żółtozielone pomponiki, są otoczone od spodu atrakcyjnymi, białokremowymi podsadkami. Podsadki są eliptyczne, zwykle ostro zakończone, mają od 4 do 6 cm długości i są główną ozdobą rośliny. Roślina kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i czerwca. Kuliste, czerwone owoce dojrzewają we wrześniu, przypominają owoce liczi chińskiego i są jadalne, choć niezbyt smaczne. Jest to odmiana botaniczna dziko rosnąca w Chinach, bardzo odporna na mróz. Można ją z powodzeniem uprawiać w najchłodniejszych rejonach kraju. Dereń kousa najlepiej rośnie sadzony na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym pH. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znosi krótkotrwałą suszę. Rośliny najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle regularnie koszonego trawnika albo nad brzegiem oczka wodnego.