Abies lasiocarpa

Rhododendron 'Nordlicht'

azalia 'Nordlicht'

Azalia o pokroju zwartym i poduchowatym. Po 10 latach dorasta do ok. 40 cm wys. i ok. 80 cm szer. Ulistnienie ciemnozielone. Kwitnie bardzo obficie w połowie maja. Kwiaty czerwonopomarańczowe, dość duże, zebrane po 2-3 w kwiatostanie. Średnica pojedynczego kwiatu wynosi od 5,5 do 6 cm. Odporność na mrozy umiarkowana, dlatego wymaga miejsc osłoniętych i dobrego zimowego okrycia.

Acer campestre 'Silver Celebration'

klon polny 'Silver Celebration'

Małe drzewo o umiarkowanym wzroście. Osiąga wysokość do 3-4 m. Korona dość dobrze zagęszczona. Liście zielone, matowe, z wąskim kremowym obrzeżeniem. Młode listki delikatnie różowe. Wybarwienie liści mniej efektowne niż u odmiany ‘Carnival’, ale rośliny rosną bardziej niezawodnie na słabych i suchych glebach. Odmiana o przeciętnych wymaganiach glebowych, dość odporna na zasolenie, suszę oraz na mączniaka prawdziwego. Rośnie szybko, nadaje się na żywopłoty i do zieleni miejskiej, a także do ogrodów przydomowych.

Picea orientalis 'Aureospicata'

świerk kaukaski 'Aureospicata'

Wyprostowane drzewo o ładnym, wąskostożkowym pokroju. Korona gęsta, niezbyt regularna, ugałęziona do samej ziemi. Rośnie wolno. W wieku 10 lat osiąga 2,5 m wysokości i 1,5 m szerokości. Po wielu latach dorasta do 10 m wysokości i 3-4 m szerokości korony. Rozwija się na wiosnę bardzo późno, w czerwcu, najpóźniej ze wszystkich świerków. Młode przyrosty intensywnie żółte, o intensywności zmiennej w poszczególnych latach. Na tle ciemnej zieleni starych gałęzi daje to niezwykły, kontrastowy rysunek. Po około czterech tygodniach przebarwienie zanika i igły stają się ciemnozielone, błyszczące. Igły bardzo krótkie, 10 mm, grube, zaokrąglone na końcach, promieniście ustawione na gałązkach. Szyszki młode fioletowe, później brązowe, 5-10 cm długości. Ma małe wymagania co do gleby, ale źle znosi gleby wapienne. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, o kwaśnym odczynie, w miejscach półcienistych lub słonecznych. Dobrze znosi zacienienie. Do sadzenia w parkach i dużych ogrodach, w miejscach osłoniętych od zimowych wiatrów. Poza okresem wiosennym praktycznie nie odróżnia się od gatunku.

Rosa 'Mrs. John Laing'

róża 'Mrs. John Laing'

Nieprzerwanie od blisko 150 lat chętnie uprawiana odmiana róży z grupy remontantów, o licznych, słodko i intensywnie pachnących, szlachetnie zbudowanych kwiatach przypominających piwonie. Nazwana na cześć żony londyńskiego ogrodnika Johna Lainga. Krzew bardzo żywotny i zdrowo rosnący. Osiąga przeciętnie 1,2-1,5 m wysokości, a w dobrych warunkach nawet do 2 m. Forma krzewu jest smukła, a bardzo długie pędy często wymagają podpierania, zwłaszcza w drugiej połowie lata. Pędy jasnozielonooliwkowe, sztywne, proste, prawie bez kolców, o jasnozielonych, matowych, gęsto ułożonych, dużych liściach. Kwiaty osadzone pojedynczo lub po 3-5 sztuk na szczytach pędów. Pąki kształtne, czystoróżowe, o kształcie zbliżonym do kulistego, powoli rozwijają się w duży, o średnicy ok. 12 cm, bardzo pełny kwiat. Płatki wewnętrzne regularnie ułożone, długo skupione nie ukazują wnętrza. Kwitnienie powtarza się całe lato do późnej jesieni. Odmiana przeciętnie tolerancyjna na choroby, w wilgotne lata wskazana ochrona przed chorobami grzybowymi. Dość odporna na mróz, ale na zimę krzewy trzeba kopczykować. Krzewy najlepiej rosną na dobrze uprawionych glebach ogrodowych, w pełnym słońcu.Wiosną róże te przycina się dość silnie, do wysokości 40-60 cm, skracając wszystkie silne pędy i usuwając najsłabsze. Po kwitnieniu przekwitłe kwiaty i kwiatostany usuwa się do pierwszego liścia właściwego. Krzewy do sadzenia w parkach i ogrodach, zwłaszcza historycznych, w miejscach reprezentacyjnych, zarówno na jednolitych rabatach, jak i w otoczeniu innych gatunków – niewielkich krzewów i bylin, roślin jednorocznych. Kwiaty nadają się do wazonu i bukietów. Przeciętna rozstawa sadzenia 0,5-0,6 m.