Betula maximowicziana

brzoza Maksymowicza

Synonim łaciński.: Betula maximowiczii

pokrój: drzewiasty rozłożysty

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Pochodzące z Japonii, szybko rosnące drzewo, o szerokiej i luźnej koronie. W ogrodzie dorasta do 15 m wys. i 8 m szer., a na stanowisku naturalnym do 30 m wys. Kora charakterystyczna, zmienna, błyszcząca, pomarańczowo-brązowa, łuszcząca się cienko. Liście duże, do 15 cm, ciemnozielone, sercowate z ostrym wierzchołkiem, podobne do liści lipy. Liście jesienią przebarwiają się na złotożółto. Gatunek odporny i tolerancyjny, szczególnie dekoracyjny w czasie przebarwiania się liści. Wymaga dużo słońca. Nadaje się do nasadzeń parkowych, najlepiej pojedynczo na dużej przestrzeni.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska; APZ Agencja Promocji Zieleni

zasięg geograficzny Japonia: Hokkaido i Honssiu oraz południe Wysp Kurylskich
pochodzenie pierwsza publikacja: Eduard August von Regel (1815–1892) 1868
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste drzewa
forma drzewo
siła wzrostu roślina szybkorosnąca
pokrój drzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość powyżej 20
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
ładne jesienne zabarwienie
ozdobna kora
zastosowanie parki
zadrzewienia krajobrazowe
zieleń publiczna
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Wojciech Kimel Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych „Betula” Wojciech KIMEL

Poznaj również

zdjecie rosliny: hortensja pnąca \'Mirranda\'

Hydrangea anomala 'Mirranda'

hortensja pnąca 'Mirranda'

Pnącze o interesujących, drobnych liściach ze złocistym obrzeżeniem, wspinające się za pomocą korzeni czepnych. Dorasta do 5-6 m wysokości. Liście są jasnozielone, sercowate, brzegiem piłkowane, z żółtą obwódką nieregularnie wcinającą się w głąb blaszek liściowych. Starsze egzemplarze kwitną, wytwarzając drobne, białe kwiaty zebrane w płaskie, kilkunastocentymetrowe kwiatostany, przypominające kwiatostany czarnego bzu. Większość kwiatów w kwiatostanie jest płodna, ale na jego obrzeżu trafiają się także zdecydowanie większe kwiaty płonne. Kwitnienie tej hortensji przypada na przełom czerwca i lipca. Roślina tolerancyjna pod względem podłoża, odporna na mróz. Odmiana wyselekcjonowana w Stanach Zjednoczonych. Od gatunku, oprócz złocisto obrzeżonych liści, różni się słabszym wzrostem i lepszym przytwierdzaniem się pędów do podpór. Najlepszym miejscem do uprawy tego pnącza jest zaciszne, półcieniste stanowisko. Gleba powinna być żyzna, lekko kwaśna i stale umiarkowanie wilgotna. Roślina polecana od sadzenia przy murach, pniach drzew, pergolach lub dużych kamieniach. Oprócz klasycznego zastosowania, jako pnącza pokrywającego północne, wschodnie i zachodnie ściany, oraz pnie drzew, hortensje te można wykorzystać jako rośliny okrywowe. Sadzimy wówczas 2-3 szt./m2. W dobrych warunkach glebowych już po dwóch latach uprawy uzyskamy zwarte pokrycie gruntu.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
150
osób online