Hydrangea quercifolia 'Alice'

Pinus mugo 'Carsten'

sosna kosodrzewina 'Carsten'

Kosodrzewina o zmiennej barwie, najbardziej efektowna zimą. Pokrój zwarty, krzaczasty, końce pędów wzniesione do góry. Wzrost karłowy. Po 10 latach dorasta do 0,75 m wys. i podobnej szer. Igły podwójne, latem jasnozielone, po jesiennych przymrozkach nabierają pomarańczowozłotego koloru. Od innych podobnych odmian wyróżnia się najbardziej intensywną barwą. Igły wiosną, po rozpoczęciu wegetacji ponownie stają się zielone. Odmiana bardzo odporna, ma małe wymagania glebowe. Wymaga słonecznego stanowiska. Do sadzenia w małych ogrodach, ogrodach skalnych, na rabatach.

Cotinus coggygria 'Nordine'

perukowiec podolski 'Nordine'

Amerykańska odmiana perukowca o purpurowych liściach i ozdobnych, puszystych owocostanach, wyselekcjonowana w Morton Arboretum w USA. Rozłożysty krzew lub nieduże drzewo dorastające do 2-3 m wysokości i około 3 m szerokości. Liście ozdobne, owalne do podługowatych, purpurowo-czerwone, blaszki liściowe mają od 6,5 do 8,5 cm długości i od 4,5 do 7 cm szerokości, są osadzone na cienkich i długich ogonkach liściowych. Barwa najmłodszych liści jest brązowoczerwona, starsze liście są ciemnozielone z popielatym odcieniem. Jesienią liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowo. Krzew kwitnie w drugiej połowie maja i na początku czerwca. Kwiaty są drobne, niepozorne, mają zaledwie 3-4 mm średnicy, są zielonkawożółte, częściowo sterylne, zebrane w luźne, wiechowate kwiatostany. Szypułki kwiatów rozrastają się intensywnie i stają pierzaste, tworząc w ten sposób charakterystyczne, puszyste, purpurowe peruki pokrywające obficie cały krzew. Od czerwca do sierpnia krzewy prezentują się bardzo widowiskowo i nie sposób oderwać od nich wzroku. Perukowiec jest krzewem sucholubnym (kserofitem), dobrze znosi suszę, jego wymagania glebowe są niewielkie. Bardzo dobrze rośnie na przepuszczalnych glebach, a nawet na jałowych, piaszczystych podłożach. Odczyn gleby powinien być zasadowy. Nie lubi gleb ciężkich, mokrych. Wymaga stanowisk słonecznych, osłoniętych od wiatru. Przy sadzeniu należy unikać miejsc, w których wystąpiła choroba spowodowana przez Verticillium. Krzew odporny na mróz, polecany do sadzenia na terenie całego kraju. Odmiana rzadko spotykana i właściwie nieznana, a bardzo wartościowa, warta szerszego rozpowszechnienia.

Salvia nemorosa 'Ostfriesland'

szałwia omszona 'Ostfriesland'

Odmiana szałwi omszonej o niebieskopurpurowych kwiatach i o zwartym, wyrównanym pokroju. Dorasta do wysokości 50 cm. Nie rozrasta się szeroko, tworzy półkuliste kępy. Pędy liczne, wzniesione, 4-kanciaste, w górnej, kwiatostanowej części są purpurowo nabiegłe. Liście jajowatopodługowate, barwy brudnozielonej, pomarszczone, na krótkich ogonkach, aromatyczne. Na wierzchołkach rozgałęzionych pędów od czerwca, czasem nieco wcześniej, wyrastają długie, kłosowate kwiatostany z niebieskopurpurowymi, drobnymi kwiatami i okazałymi, ciemniej zabarwionymi podkwiatkami. Kwiaty zebrane są w okółki, w dole kwiatostanu luźniejsze, w górze ułożone bardzo gęsto. Kwiaty wabią pszczoły i motyle. Po okresie obfitego kwitnienia, gdy najdłuższe kwiatostany mają rozwinięte kwiaty tylko na wierzchołkach, należy szałwię przyciąć dość nisko, prawie tuż nad ziemią. Szybko wyrosną nowe pędy i zakwitną jesienią. Po przycięciu dobrze jest nawozić szałwie nawozową mieszanką wieloskładnikową. Szałwie najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych. Lekkie ocienienie jest dopuszczalne, ale kwiatostany będą luźniejsze i wydłużone. Gleba powinna być przepuszczalna, żyzna, może być okresowo mniej wilgotna. Choroby i szkodniki nie są poważnym zagrożeniem. W warunkach Polski szałwia omszona jest całkowicie zimotrwała. Podstawowym miejscem sadzenia tej rośliny są słoneczne rabaty bylinowe. Może także uzupełniać zestaw roślin na łąkach kwietnych. Rzadziej spotyka się szałwie na kwietnikach jednorodnych lub w pojemnikach tarasowych. Zwykle sadzi się 5-8 roślin na 1 m2.

Tilia platyphyllos 'Laciniata'

lipa szerokolistna 'Laciniata'

Drzewo o koronie szerokostożkowatej i umiarkowanej sile wzrostu, dorastające do 10 m wysokości. Młode pędy zielone, od strony nasłonecznionej brązowawoczerwone. Liście nietypowe, długości około 12 cm, głęboko i nieregularnie powcinane, z wybrzuszeniami, zniekształcone. Kwiaty pachnące, jasnożółte, po kilka w kwiatostanie, miododajne. Kwitnie w drugiej połowie czerwca. Dobrze rośnie na glebach cięższych, gliniastych i dość żyznych. Znosi także lżejsze gleby, lecz dostatecznie wilgotne. Wymaga stanowiska słonecznego. Nie toleruje suszy, zasolenia i zanieczyszczonego powietrza. Odmiana całkowicie mrozoodporna. Dobrze znosi zimy w całej Polsce. Polecana do parków, dużych ogrodów i zieleni osiedlowej. Interesująco wygląda posadzona jako soliter.