Hydrangea macrophylla 'Rotkehlchen'

Odmiana 'Rotkehlchen' to krzew wolno rosnący, dorastający zaledwie do 0,9–1,2 m wysokości i 1,5 m szerokości. Pokrój ma gęsty, pędy grube, wzniesione. Liście są szerokoeliptyczne, 10–16 cm długości, grube, ciemnozielone z połyskiem. Kwitnie obficie od czerwca do sierpnia na pędach ubiegłorocznych i starszych. Tworzy płaskie, duże kwiatostany, 10–20 cm średnicy, składające się z dwóch rodzajów kwiatów. Środek kwiatostanu wypełniają niepozorne, liczne kwiaty płodne, bladoróżowe (krzewy uprawiane na glebach o pH 4,5–6,4), bądź bladoniebieskie do jasnofioletowych (pH 6,5–7,4), z długimi, białymi pręcikami, ładnie kontrastującymi z obwódką. Natomiast efektowne kwiaty sterylne są 4-płatkowe, o całobrzegich płatkach (działkach kielicha) w kształcie serca, na bardzo długich szypułkach, ułożonych dość regularnie po obwodzie, zwykle w 1–2 okółkach. W zależności od kwasowości gleby kwiaty są malinowoczerwone, ciemnoczerwone lub fioletowe do fioletowoniebieskich. Przekwitnięte kwiatostany należy usuwać jesienią lub wiosną. Krzew o niedostatecznej odporności na mróz w Polsce (strefa 7a, –20°C), dość odporny na choroby i szkodniki. Preferuje miejsca zaciszne i osłonięte od zimowych wiatrów. Wskazane okrywanie na zimę. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym (pH 4,5–6,5), na stanowiskach słonecznych i półcienistych. Odmiana polecana głównie do uprawy w pojemnikach na tarasy i dziedzińce (zabezpieczanych na zimę), do sadzenia w małych przydomowych ogrodach, pojedynczo lub w grupach, w najcieplejszych regionach naszego kraju. Odmiana 'Rotkehlchen' należy do szwajcarskiej serii Teller zapoczątkowanej w 1952 roku, wyodrębnionej w 1984 roku. Federalny Instytut Badawczy w Wädenswil 25 selektom hortensji nadał nazwy rodzimych owadów i ptaków, m.in.: niem. 'Rotkehlchen' = rudzik, ꞌLibelleꞌ = ważka, ꞌBlaumeiseꞌ = sikorka modra, ꞌNachtigallꞌ = słowik, ꞌRotschwanzꞌ = pleszka. Hodowla prowadzona przez 40 lat była ukierunkowana na produkcję hortensji doniczkowych, ale wiele odmian trafiło też do ogrodów.

autorzy opisu tekstowego: Hanna Grzeszczak-Nowak; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	pierwsza publikacja: Dr. Fritz Meier; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Züchter Dr. Fritz Meier, E.F.A Forschungsanstalt Wädenswil Szwajcaria; wprowadzenie do handlu: E.F.A Forschungsanstalt Wädenswil 1979 Wädenswil, Szwajcaria
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	półkulisty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	różowe niebieskie fioletowe purpurowofioletowe czerwone fioletowoczerwone
pora kwitnienia	sierpień lipiec czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego odczyn kwaśny
rodzaj gleby	gliniasta próchniczna przeciętna ogrodowa
walory	ozdobne z kwiatów
zastosowanie	pojemniki chowane na zimę soliter (pojedynczo) w grupach pojemniki, balkony, tarasy ogrody przydomowe
strefa	7a

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Hanna Grzeszczak-Nowak Związek Szkółkarzy Polskich