Juniperus conferta
jałowiec nadbrzeżny
Niski krzew okrywowy o średnio szybkim tempie wzrostu, tworzą zwarte kobierce szczelnie okrywające podłoże. Krzew naturalnie występuje wzdłuż wybrzeży Pacyfiku, od Sachalinu, przez Półwysep Koreański, po japońskie wyspy Hokkaido i Honsiu, porastając piaszczyste wydmy i skały. Po 10 latach uprawy dorasta do 0,3 – 0,5 m wysokości i około 2 m szerokości. Tworzy długie, sztywne, szeroko rozpostarte pędu ścielące się po ziemi. Kora najmłodszych pędów zielona, starszych jasnobrązowa. Gałązki liczne, obficie i gęsto ulistnione. Igły gęsto ułożone na pędach, skupione po 3 w okółkach, rynienkowate (w przekroju trójkątne), mają od 10 do 17 mm długości i 1-1,5 mm szerokości. Igły są ciemnozielone z cienkim, białym woskowym paskiem przetchlinek w rynienkowatym wgłębieniu, ostro zakończone, ale w dotyku nie są mocno kłujące. Rośliny dwupienne, szyszki męskie i żeńskie tworzą się na oddzielnych osobnikach. Szyszkojagody duże, mają około 1 cm średnicy, dekoracyjne, czarnopurpurowe, pokryte srebrzystym, woskowym nalotem. Dojrzewają w ciągu 18 miesięcy. Wewnątrz szyszkojagód znajdują się 3 nasiona. Wymagania glebowe i wilgotnościowe nieco wyższe, niż innych gatunków jałowców (krzewy mogą cierpieć od mrozu i suszy). Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych i ciepłych. We wschodnich rejonach kraju, szczególnie przy braku pokrywy śnieżnej, może przemarzać, ale stosunkowo dobrze się regeneruje. Na pozostałym obszarze Polski zimuje dobrze. Gatunek polecany do stosowania w ogrodach przydomowych jako roślina okrywowa. W sprzedaży dostępne są przede wszystkim odmiany, które świetnie prezentują się sadzone na skalniakach i murkach skalnych.
