Abies ×arnoldiana 'Poulsen'

Vinca minor 'Ralph Shugert'

barwinek pospolity 'Ralph Shugert'

Niska, zimozielona, drewniejąca u nasady krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i ciemnozielonych liściach obwiedzionych cienką, białą obwódką. Osiąga do 15-20 cm wysokości, ale rozrasta się szeroko na boki. Tworzy dwa rodzaje pędów. Pędy letnie (płonne) są długie, wiotkie, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają. W ten sposób rośliny szybko się rozrastają i szczelnie zadarniają teren. Na wiosnę z miejsc, w których rośliny się zakorzeniły, wyrastają pionowo wzniesione, krótsze pędy (płodne, mające około 15 cm) zakończone pąkami kwiatowymi. O dekoracyjności tej odmiany decydują głównie pstre, zimozielone liście o jajowatym kształcie, ułożone naprzeciwlegle na pędach, oraz niebieskie kwiaty. Liście mają do 3,5 cm długości, są skórzaste, błyszczące, całobrzegie, zaostrzone na wierzchołku, ciemnozielone z charakterystyczna cienką, nieregularną, białą obwódką. Pojedyncze, jasnoniebieskie kwiaty o średnicy do 3 cm wyrastają na długich szypułkach z pachwin górnych liści. Składają się z pięciu płatków skośnie uciętych z przodu, zaś w pąku lewostronnie zachodzących na siebie. Kwiaty przypominają małe wiatraczki. Po zapyleniu i zapłodnieniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione nasionami. Kwiaty rozwijają się obficie w kwietniu i maju, jeszcze przed rozwojem nowych liści, ale pojedyncze kwiaty pojawiają się przez całe lato, aż do września. Barwinek pospolity najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych i świeżych, ale w zasadzie nie jest wybredny, co do gleby. O wiele istotniejszym czynnikiem, wpływającym na jego wzrost i walory dekoracyjne jest nasłonecznienie. Doskonale nadają się do sadzenia w miejscach półcienistych i cienistych. W pełnym słońcu liście mogą być narażone na uszkodzenia, szczególnie w bezśnieżne zimy. Zaletą rośliny jest tolerancja na suszę, pełna mrozoodporność i bujny wzrost. W przeciwieństwie do innych pstrolistnych odmian barwników rośnie zdrowo i silnie. W sprzyjających warunkach krzewinki szybko się rozrastają, zadarniają powierzchnię gleby, przez co uniemożliwiają wzrost chwastów. Roślina polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych oraz zieleni parkowej. Odmiana została wyhodowana w 1986 roku w Stanach Zjednoczonych przez Davida Mc'Kenziego i nazwana na część zaprzyjaźnionego z hodowcą eksperta ogrodniczego Ralpha Shugerta.

Cotoneaster procumbens 'Queen of Carpets'

irga płożąca 'Queen of Carpets'

Krzew okrywowy o ścielących się pędach, zimozielonych liściach, białych kwiatach oraz kulistych, czerwonych owocach. Rośnie wyjątkowo wolno, płasko, osiąga zaledwie 10-15 cm wysokości. Od gatunku różni się przede wszystkim jaśniejszymi, większymi i grubszymi liśćmi oraz niżej położonymi owocami. Pędy pełzają po ziemi i często się zakorzeniają. Liście są małe, zaokrąglone, skórzaste, dosyć grube, z wierzchu błyszczące, na brzegu lekko podwinięte. W maju rozwijają się drobne, białe kwiaty zbudowane z 5 okrągłych płatków. Kuliste owoce mają 5-6 mm średnicy, po dojrzeniu są czerwone, pozostają nieco ukryte pod liśćmi. Podobną odmianą, nieznacznie wyższą i o nieco większych liściach, jest C. procumbens ‘Streb’s Filding’. Irga płożąca ma umiarkowane wymagania glebowe. Preferuje gleby lżejsze i przepuszczalne. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ciepłych i osłoniętych. Krzewy niestety nie są w pełni odporne na mróz. W Polsce centralnej, zwłaszcza w bezśnieżne zimy, wymagają lekkiego okrycia. Na wschodzie rośliny mogą przemarzać, ale na zachodzie zwykle zimują dobrze. Krzewy rosną zdrowo, rzadko są atakowane przez szkodniki. Choroby porażają rośliny sporadycznie, zwykle tylko wtedy, gdy krzewy są sadzone na miejscach podmokłych lub okresowo zalewanych wodą. Odmiana ‘Queen of Carpets’ jest jednym z najniższych zimozielonych krzewów okrywowych. Posadzona między karłowymi iglakami tworzy dla nich szczególnie ładne tło. Pełzające po ziemi pędy łatwo zakorzeniają się, chroniąc glebę przed erozją. Tego typu niskie odmiany irgi najpiękniej prezentują się tam, gdzie ich pędy mogą swobodnie ścielić się pośród kamieniami, swobodnie opadać lub zwieszać się, a więc na skalniakach, skarpach lub murkach oporowych zabezpieczających nasypy.

Potentilla fruticosa 'Tangerine'

pięciornik krzewiasty 'Tangerine'

Niewysoki, gęsty krzew o regularnym, zaokrąglonym pokroju. Osiąga ok. 0,5 m wys. Pędy delikatne, łukowato wzniesione, pokładające się. Kora na starszych pędach postrzępiona, czerwonobrunatna. Liście szarozielone, pierzasto złożone, składające się z 5-7 obustronnie owłosionych bezogonkowych listków. Kwiaty o promienistej koronie, wyrastające na końcach pędów, śr. do 3 cm, na słońcu złocistożółte, u roślin rosnących w lekkim cieniu - miedzianopomarańczowe, VI-IX. Wewnątrz korony liczne słupki i pręciki. Wytrzymały na mrozy, suszę i zanieczyszczenia powietrza. Wymaga słonecznego stanowiska. Najlepiej rośnie na glebach lekkich - piaszczystych lub piaszczysto-gliniastych. Łatwy w uprawie. Niewymagający, okrywowy krzew do ogrodów skalnych, na rabaty, do parków, zieleni osiedlowej. Dobrze znosi cięcie. Może być podatny na mączniaka w nieodpowiednich warunkach.

Cortaderia selloana 'Pumila'

kortaderia pampasowa 'Pumila'

Trawa bylinowa tworząca gęste kępy, niższe niż u gatunku (kortaderii pampasowej). W czasie kwitnienia rośliny osiągają wysokość do 1,5 m. Ciemnozielone liście o długości 45 cm mają ostre brzegi. Efektowną ozdobą są liczne, puszyste wiechy, osadzone na pędach o długości 1,2 m. Pojawiają późnym latem i jesienią, mają kremowobiałą barwę i stanowią długotrwałą ozdobę rośliny, także po zakończeniu wegetacji. Trawa ta wymaga żyznej, ale przepuszczalnej gleby (nie znosi zimnych, gliniastych stanowisk). Młodsze okazy powinny rosnąć w umiarkowanie wilgotnym podłożu, później kortaderia znosi suszę (korzenie boczne silnie się rozrastają na szerokość i wgłąb gleby). Należy ją sadzić w miejscach słonecznych. Rośliny trzeba zabezpieczać przed mrozem. Polecana do sadzenia na rabatach, w ogrodach aranżowanych z samych traw ozdobnych. Wiechy nadają się na kwiaty cięte i do suchych bukietów.