Platycladus orientalis 'Justyna'
biota wschodnia 'Justyna'
Zwarty, wielopędowy, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Roślina charakteryzuje się bardzo regularnym, równoległym ułożeniem gałązek, które przypominają ułożenie kartek w stojącej, otwartej książce (potocznie roślinę nazywa się „książkową tują”). Pędy są wzniesione, gałązki wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo, pokryte płaskimi, jasnozielonymi łuskami. Ich intensywna barwa utrzymuje się przez cały rok, także w okresie zimy. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle dopiero po wielu latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki zbudowane ze sztywnych łusek z charakterystycznie odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Szyszki te przed dojrzeniem są ozdobne, zielone, przyciągają uwagę oryginalnym kształtem. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając drobne nasiona. Odmiana odporna na mróz, może być sadzona niemal na całym obszarze kraju, za wyjątkiem Suwalszczyzny i rejonów podgórskich, gdzie w ostre zimy młode egzemplarze są narażone na przemarzanie. Na skutek silnych opadów mokrego śniegu gałązki mogą uginać się i łamać, dlatego późną jesienią rośliny warto lekko związać sznurkiem, co zabezpieczy krzewy przed deformacją. Roślina preferuje gleby wapienne, stanowiska ciepłe i słoneczne, jest rośliną o niewielkich wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych, dobrze znosi upały. Rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki. Nie wymaga cięcia. Nadaje się do tworzenia niewysokich żywopłotów. Najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, sadzona na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi, oraz na wrzosowiskach, cmentarzach. Pośród gęsto ułożonych pędów chętnie gniazdują ptaki. Odmiana wyselekcjonowana w latach 80 XX wieku przez Bolesława Wituszyńskiego, polskiego ogrodnika i uznanego hodowcę róż.