Astilbe chinensis 'Finale'
tawułka chińska 'Finale'
Bylina dekoracyjna ze względu na zwarty pokrój, bladoróżowe kwiatostany oraz jeden z najpóźniejszych u tawułek okresów kwitnienia. Stara odmiana, otrzymana przez Georga Arendsa w 1952 r. Tworzy zwarte kępy liści dorastających do wysokości zaledwie 15-20 cm. Kwiatostany osiągają wysokość 45 cm. Rozrasta się podziemnymi rozłogami. Liście głównie odziomkowe, dwu- lub trzykrotnie pierzastozłożone, z ostro ząbkowanymi listkami, ciemnozielone. Kwiaty bladoróżowe, gęsto upakowane w wyprostowane, wiechowate kwiatostany wznoszące się ponad liśćmi na smukłych łodygach. Pojawiają się w sierpniu i wrześniu, jako jedne z najpóźniejszych u tawułek chińskich. Od tej cechy pochodzi nazwa odmiany. Wymaga stale wilgotnego, żyznego podłoża i półcienistego stanowiska. Przy stałym dostępie wody można ją sadzić także w pełnym słońcu. Przekwitłe kwiatostany można usuwać, co nie poprawi kwitnienia, ale polepszy estetykę roślin, zwłaszcza jeżeli zależy na efekcie okrywowym. Można je też zostawić, aby zasuszone zdobiły rabaty także w zimie. Przydatna na rabaty, do ogrodów leśnych, deszczowych, wiejskich, na brzegi zbiorników wodnych i strumieni, do miejsc półcienistych. Dobrze wygląda sadzona w grupach.
| pochodzenie | odkrywca, hodowca (selekcjoner): Georg Arends; wprowadzenie do handlu: 1952 |
| grupa roślin | byliny |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
