Corydalis 'Canary Feathers' PBR

Thuja plicata

żywotnik olbrzymi

Długowieczne, szybko rosnące drzewo o stożkowatym pokroju, osiągające w wieku 80-100 lat 25-35 m wysokości. Nawet w starszym wieku drzewo zachowuje gęstą, regularną koronę zakończoną ostrym, wąskim wierzchołkiem. Średnica korony u podstawy może dochodzić do kilkunastu metrów, a najgrubsze pnie rosnących w naturze egzemplarzy mają 7 metrów. Dolne gałęzie często pokładają się na ziemi i zakorzeniają. Pień rozszerzony u nasady, pokryty czerwonobrązową korą, łuszczącą się grubymi, długimi płatami. Gałązki płaskie, ułożone wzdłuż pędów w dwóch szeregach, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, od spodu niebieskawe, matowe, z białym rysunkiem aparatów szparkowych, pokryte woskowym nalotem. Po roztarciu intensywnie pachną. Liście w postaci silnie spłaszczonych łusek z odstającymi czubkami, długości 6 mm, na pędach zaostrzone, na gałązkach tępe. Szyszki jajowate, długości 10-12 mm, złożone z 10-12 różnej długości łusek, zielone, po dojrzeniu jasnobrązowe. Drzewo najlepiej rośnie w chłodnym, wilgotnym klimacie morskim. Wymaga gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Na glebach suchych część gałązek może brązowieć i zasychać, niemniej jednak żywotnik olbrzymi charakteryzuje się większą wytrzymałością na suszę, niż żywotnik zachodni. Drzewa preferują stanowiska słoneczne, chociaż nieźle znoszą zacienienie. W starszym wieku gatunek wytrzymały na niskie temperatury, ale młode rośliny mogą być uszkadzane przez silne mrozy. Polecany do uprawy w dużych ogrodach i parkach, gdzie najefektowniej prezentują się pojedynczo lub w luźnych grupach, najlepiej w pobliżu zbiorników wody. Nadaje się do sadzenia w formie szpalerów oraz w kompozycjach z innymi drzewami iglastymi.

Astilbe chinensis 'Purpurkerze'

tawułka chińska 'Purpurkerze'

Wysoka odmiana tawułki chińskiej, wymagającej mniejszej wilgotności podłoża niż inne gatunki tawułek. Rozrasta się za pomocą średniej długości rozłogów podziemnych. Pędy wyprostowane, wysokości czasami ponad 1 m. Łodygi i ogonki liściowe pokryte brązowymi włoskami. Liście podwójnie lub potrójnie trójdzielne. Listki wydłużone, jajowate, podwójnie, piłkowane. Kwiatostany zwarte, ale smukłe, z wyglądu puszyste, purpurowoczerwone. Nasady rozgałęzień w kwiatostanie wełniste. Kwiatostany raczej wąskie. Pojawiają się pod koniec sierpnia. Kwitnienie długie, aż do jesiennych chłodów. Wymaga gleby próchnicznej, przepuszczalnej, wilgotnej, choć toleruje krótkie i niewielkie niedobory wilgoci. Tolerancyjna na silne nasłonecznienie do pewnego stopnia, ale im bardziej słoneczne miejsce, tym podłoże powinno być wilgotniejsze. Odporna na choroby i szkodniki. Rozpoczyna wegetację dość wcześnie wiosną. Młode liście i wierzchołki pędów mogą być uszkadzane przez późne i silniejsze przymrozki wiosenne. Opóźnia to nieco wzrost i rozwój, ale mimo to tawułki chińskie są bylinami bardzo odpornymi na mróz i nie wymagają specjalnych zabezpieczeń przed mrozem. Zaschnięte kwiatostany pozostają wyprostowane i brązowe. Pozostawia się je niekiedy dla zimowego urozmaicenia ogrodu. Ze względu na wysokość w czasie kwitnienia nadaje się bardziej na cieniste rabaty bylinowe, niż do zadarniania. Zaleca się sadzenie 8 roślin na m2, ale im szybciej chcemy uzyskać efekt dekoracyjny, tym należy sadzić rośliny gęściej.

Rhododendron obtusum

azalia tępolistna

Krzew gęsto rozgałęziony, od 0,5 do 1,0 m wysokości po 10 latach. W stanie naturalnym występuje w Japonii. W uprawie od 1844 roku. Młode pędy pokryte rudawymi włoskami. Liście od 1,5 do 4 cm długości, krótkoogonkowe, z nerwem głównym po obu stronach szczeciniasto owłosionym. Krzewy wytwarzają dwa rodzaje liści: wiosenne i letnie. Liście wiosenne są rozmieszczone na całym pędzie, jajowatoeliptyczne, na górnej stronie ciemnozielone, pod spodem jasnozielone i opadają jesienią. Liście letnie są rozmieszczone w górnej części pędu, są mniejsze i grubsze niż wiosenne, odwrotniejajowate, na górnej stronie ciemnozielone i błyszczące. Część z nich jest zimozielona. Ilość liści zimujących zależy od surowości zimy. Kwiaty lejkowate, 2 do 4 cm średnicy, od różowych i różowolila do pomarańczowych lub czerwonych. Kwiaty występują po 1 do 3 na wierzchołkach pędów. Podczas surowych zim przemarzają pąki kwiatowe. Wymaga stanowisk półcienistych lub słonecznych oraz gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. Jeden z komponentów, które dały początek azaliom japońskim z grupy Kurume.

Philadelphus 'Manteau d'Hermine'

jaśminowiec 'Manteau d'Hermine'

Niewielki krzew z sztywno wyprostowanymi głównymi i szeroko rozpostartymi bocznymi pędami. Dorasta do 1 m wys. i 1,5 m szer. Liście ciemnozielone, owalno eliptyczne, 3-5 cm dł., z brzegiem nieznacznie ząbkowanym, krótkoogonkowe. Kora brązowa, łuszcząca się. Kwiaty śnieżnobiałe, o podwójnej ilości płatków, 2,5-3 cm śr., delikatnie pachnące pomarańczami, zebrane w kiście po 3-7, koniec VI/VII. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, gliniastych, dobrze zdrenowanych, wapiennych lub obojętnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Krzew łatwy w uprawie, wytrzymały na niskie temperatury, suszę, warunki miejskie i zanieczyszczenia przemysłowe. Co kilka lat warto dokonać radykalnego, pdmładzająceko cięcia krzewu. Cięcia dokonuje się po kwitnieniu. Roślina do sadzenia w ogrodach zapachowych i małych ogrodach przydomowych.