Brunnera macrophylla 'Variegata'

Pinus nigra subsp. nigra

sosna czarna

Podgatunek wschodni sosny czarnej. Występuje w Austrii, na Bałkanach, w Grecji, Turcji, na Cyprze i w Turcji, czyli w górach Europy Południowej i Środkowej oraz w Azji Mniejszej. Zwykle jest to drzewo, dorastające 25-45 m wys. i kilkunastu metrów szer. Początkowo rośnie szybko, szerokostożkowato, później tworzy szerokie, ciemne, parasolowate korony. Kora starych drzew ciemna, spękana. Igły skupione po 2 szt. w pęczku, ciemnozielone, sztywne, długości 8-14 cm. Szyszki jasnobrązowe, długości 4-7 cm, otwierają się w trzecim roku. Małe wymagania glebowe. Zupełnie wytrzymała na mróz. Najlepiej rośnie na glebach wapiennych, zarówno suchych piaszczystych jak i gliniastych. Najbardziej odporna wśród sosen na zanieczyszczenia. Podstawowa sosna do miast i rejonów przemysłowych. Ma kilka odmian geograficznych różniących się morfologią. -var. nigra (odm.austriacka): igły 6-14 cm, szyszki matowe szarobeżowe, 4,5-9 cm, kora na starych drzew szara -var. caramanica (odm.taurydzka): igły 8-16 cm, szyszki jaskrawo beżowożółte, 5-10 cm, kora starych drzew pomarańczowo-różowawa -var. pallasiana (odm.krymska): igły10-18 cm, szyszki matowe szarobeżowe, 7-12 cm, kora starych drzew pomarańczowo-różowawa

Vinca minor 'Plena'

barwinek pospolity 'Plena'

Niewielka, zimozielona krzewinka o ścielących się po ziemi pędach, błyszczących liściach i podwójnych kwiatach. Odmiana notowana w uprawie już w drugiej połowie XVIII wieku, tworzy długie, wiotkie pędy płonne, które pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają, oraz krótkie, 10-15 cm pędy kwiatowe, wyrastające wiosną z miejsc, w których zakorzeniły się pędy płonne. Liście jajowatolancetowate, zaostrzone na wierzchołkach, skórzaste, ciemnozielone. Niebieskie kwiaty wyrastają pojedynczo z pachwin liści, są osadzone na długich szypułkach. Kwiaty półpełne, mają 1,5-2 cm średnicy, zbudowane z płatków o nieregularnych kształtach, wywiniętych lub skręconych, ułożonych nieco chaotycznie. Rośliny kwitną obficie na wiosnę, później sporadycznie tworzą pojedyncze kwiaty. Barwinek dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, poza skrajnie suchymi i wilgotnymi, znosi niedobór wody. Preferuje miejsca półcieniste i cieniste. Sadzony na stanowiskach słonecznych może lekko przemarzać w mroźne, bezśnieżne zimy, ale ścięty na wiosnę z łatwością się regeneruje i szybko odrasta. Nadaje się do zadarniania gleby pod koronami drzew, do obsadzania skarp, nasypów, brzegów ścieżek. Nadaje się do sadzenia w każdym cienistym zakątku ogrodu

Platycladus orientalis 'Justyna'

biota wschodnia 'Justyna'

Zwarty, wielopędowy, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Roślina charakteryzuje się bardzo regularnym, równoległym ułożeniem gałązek, które przypominają ułożenie kartek w stojącej, otwartej książce (potocznie roślinę nazywa się „książkową tują”). Pędy są wzniesione, gałązki wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo, pokryte płaskimi, jasnozielonymi łuskami. Ich intensywna barwa utrzymuje się przez cały rok, także w okresie zimy. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle dopiero po wielu latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki zbudowane ze sztywnych łusek z charakterystycznie odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Szyszki te przed dojrzeniem są ozdobne, zielone, przyciągają uwagę oryginalnym kształtem. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając drobne nasiona. Odmiana odporna na mróz, może być sadzona niemal na całym obszarze kraju, za wyjątkiem Suwalszczyzny i rejonów podgórskich, gdzie w ostre zimy młode egzemplarze są narażone na przemarzanie. Na skutek silnych opadów mokrego śniegu gałązki mogą uginać się i łamać, dlatego późną jesienią rośliny warto lekko związać sznurkiem, co zabezpieczy krzewy przed deformacją. Roślina preferuje gleby wapienne, stanowiska ciepłe i słoneczne, jest rośliną o niewielkich wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych, dobrze znosi upały. Rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki. Nie wymaga cięcia. Nadaje się do tworzenia niewysokich żywopłotów. Najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, sadzona na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi, oraz na wrzosowiskach, cmentarzach. Pośród gęsto ułożonych pędów chętnie gniazdują ptaki. Odmiana wyselekcjonowana w latach 80 XX wieku przez Bolesława Wituszyńskiego, polskiego ogrodnika i uznanego hodowcę róż.

Rhododendron 'Fluidum'

różanecznik 'Fluidum'

Zimozielony krzew o płaskokulistym pokroju. Po 10 latach osiąga 1 m wysokości i 1,40 m szerokości. Liście soczystozielone, eliptyczne. Kwiaty w pąku różowopomarańczowe, później kremowożółte. Brzegi płatków pofalowane, delikatnie różowe. Barwa rysunku na górnym płatku zmienia się wraz z wiekiem kwiatu - od oliwkowozielonej, poprzez złotożółtą do winnoczerwonej. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Wymaga gleby próchnicznej, kwaśnej. Preferuje stanowisko półcieniste. Roślina polecana do ogródków przydomowych oraz ogrodów wrzosowiskowych. Mrozoodporność do - 22 st. C