Rosa arvensis

róża pnąca

synonim łaciński: Rosa sylvestris Herrm.,Rosa repens Scop.

pokrój: pnącze

pokrój: przewisający (płaczący, zwisły)

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

docelowa wysokość: od 3 m do 5 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: roślina tolerancyjna

To jedna z nielicznych, dzikich róż o pnącym pokroju. Od tego gatunku róży pochodzi mało znana w Polsce grupa róż Ayshire, powstała w początkach XIX wieku w Szkocji. Większość z nich jest bardzo dekoracyjna, o pięknych, kształtnych kwiatach i barwnych, czerwonych, kulistych owocach. Odmiany Ayshire były cenione za wysoką mrozoodporność (niektóre strefa 3), odporność na choroby, tolerancję słabych gleb, suszy i częściowego zacienienia. Sam gatunek, czyli róża pnąca, jest równie uroczy. Całe rośliny mogą osiągać w korzystnych warunkach od 2 do ok. 6 m. Rosną bardzo silnie, w związku z czym wymagają mocnych podpór. Pędy elastyczne, długie, liczne. Liście 5-listkowe, świeżozielone, matowe. W czerwcu rośliny przyciągają wzrok, obsypane pojedynczymi, białymi, dość dużymi kwiatami (śr. ok. 6 cm), o intensywnym zapachu, a od połowy lata drobnymi, ciemnoczerwonymi owocami. Rośliny są dość odporne na mróz, jednak w czasie ostrej zimy pędy mogą przemarzać. Wówczas uszkodzone pędy należy przyciąć do zdrowego miejsca, aby rośliny szybko się zregenerowały. Różę pnącą prowadzi się dość swobodnie. Przy cięciu, należy pamiętać, że róża ta kwitnie na pędach co najmniej rocznych. Można ją przycinać nie każdej wiosny, można też ciąć ją latem po kwitnieniu. Gatunek sadzony jest najczęściej pojedynczo lub po kilka egzemplarzy, w większych odległościach od siebie. Najlepiej sprawdza się w ogrodach i parkach o charakterze naturalistycznym, swobodnym. Malowniczo wygląda posadzona w ogrodzie skalnym. Można tę różę stosować jako roślinę okrywową, na skarpach, zabezpieczając grunt przed erozją.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny zachodnia i południowo-zachodnia Europa, rzadko w Europie Środkowej, 500-1750 m n.p.m.
pochodzenie pierwsza publikacja: William Hudson (Huds.) 1762 Flora anglica 192; odkrywca, hodowca (selekcjoner): William Hudson Wielka Brytania
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże czepne (pnące)
forma krzew
siła wzrostu roślina szybkorosnąca
wzrost typowy dla gatunku
pokrój pnącze
przewisający (płaczący, zwisły)
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
pachnące
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia czerwiec
owoce czerwone
ozdobne
kuliste
pora owocowania sierpień
wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne owoce
pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie parki
ogrody skalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
w grupach
soliter (pojedynczo)
owoce na przetwory
strefa 6b
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Bogdan Hajdrowski Szkółka Krzewów Ozdobnych i Róż Bogdan HAJDROWSKI

Statystyka e-katalogu roślin

11858
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9491
roślin w produkcji
485
osób online