Festuca glauca INTENS BLUE 'Casblue' PBR

Taxus baccata 'Fastigiata Robusta'

cis pospolity 'Fastigiata Robusta'

Ciekawa odmiana, szwajcarskiego pochodzenia, znaleziona około 1940 roku. Jest ona ogólnie podobna do popularnej odmiany ‘Fastigiata’ ale ma bardziej wąskokolumnowy pokrój i silniejszy wzrost, osiągając w wieku 10 lat do 2 m wysokości i 0,4 m średnicy. Stare egzemplarze osiągają do 5 m wysokości. Wszystkie pędy są wzniesione, wyprostowane, sztywne, równolegle ułożone i pokryte błyszczącymi, ciemnozielonymi igłami do 3 cm długości i około 3 mm szerokości. Igły są ułożone niemal prostopadle w stosunku do pędów, okalając je równomiernie. Odmiana ta jest żeńska i zawiązuje bardzo dużo nasion pokrytych czerwoną (jadalną!) osnówką. Cis do uprawy wymaga gleb dosyć żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. W czasie ostrych zim może przemarzać lub wysychać, szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste a nawet cieniste (ewentualnie cieniować w okresie mroźnych zim). Krzewy odmiany ‘Fastigiata Robusta‘ są polecane do małych ogrodów, gdzie dobrze prezentują się sadzone pojedynczo lub w kompozycjach z innymi roślinami iglastymi oraz do uprawy pojemnikowej na balkonach i tarasach, szczególnie o wystawie północnej. W uprawie warto zwrócić uwagę na miseczniki, które chętnie opanowują rośliny. Odmiana wyróżnia się lepszą mrozoodpornością w stosunku do odmiany ‘Fastigiata’.

Calluna vulgaris 'Bonita'

wrzos pospolity 'Bonita'

Zimozielona, zwarta krzewinka o szerokim, poduszkowatym pokroju. Dorasta do 0,3 m wysokości i 0,35 m szerokości. Listki drobne, 1-3 mm długości, łuskowate, ułożone na gałązkach nakrzyżlegle, w lecie pomarańczowożółte, zimą przebarwiające się na kolor brązowopomarańczowy. Kwiaty pączkowe, zrosłopłatkowe, dzwonkowate, purpurowofioletowe, zebrane w wąskie, kłosowate kwiatostany. Nie rozwijają się z pączka, zdobiąc roślinę bardzo długo, od początku września do końca listopada. Kwitnie corocznie i bardzo obficie. Wymaga gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych oraz stanowisk słonecznych. Na stanowiskach lekko zacienionych słabiej kwitnie. Polecana do sadzenia w grupach, w ogrodach przydomowych, skalnych i wrzosowiskowych, razem z innymi krzewinkami wrzosowatymi. Nadaje się do sadzenia w ozdobnych pojemnikach na balkonach i tarasach. Jest to odmiana hodowli K.Kramera, należąca do grupy Garden Girls, podlegająca ochronie prawnej. Warunkiem obfitego kwitnienia jesienią jest coroczne, wiosenne przycinanie przekwitłych kwiatostanów.

Nymphaea 'Gonnère'

grzybienie 'Gonnere'

Odmiana uzyskana w 1914 r. ze względu na półpełne, białe kwiaty potocznie nazywana śniegową kulą albo królową śniegu. Bylina wodna, tworząca na dnie zbiorników grube kłącza, z których wyrastają unoszące się na powierzchni wody liście i kwiaty. Liście zielone, skórzaste, jajowate lub koliste, o średnicy 12-15 cm, u nasady głęboko wcięte. Wewnątrz ogonków liściowych i szypuł kwiatowych znajdują się liczne komory powietrzne. Kwitnie od czerwca do końca lata. Kwiaty są zbudowane z około białych, czółenkowatych płatków korony, swoim kształtem przypominają kwiaty piwonii, pozostają długo otwarte po rozwinięciu. Roślina preferuje wody spokojne, najlepiej z dala od fontann czy kaskad, stanowiska nasłonecznione. Głębokość sadzenia 30-70 cm. W zbiornikach naturalnych rośliny trzeba wyjąć z pojemników i karpę (kłącze) przymocować do dna np. metalowym hakiem. Po zakorzenieniu hak będzie można usunąć, a rośliny w naturalny sposób będą mogły swobodnie rozrastać się. W oczkach wyłożonych folią rośliny należy sadzić do dużych pojemników o objętości przynajmniej 45-60 l (nie muszą być ażurowe), lub do jutowych worków wypełnionych ciężkim, gliniastym podłożem (mieszanina gliny, ziemi i piasku). Górną powierzchnię pojemnika lub worka należy zasypać ciężkim i dobrze przepuszczalnym materiałem - żwirem, drobnymi kamieniami lub grysem. Rośliny sadzone w zbyt małym pojemniku lub za mało obciążonym mogą po rozrośnięciu się wypływać na powierzchnię. Problem w uprawie mogą stanowić niektóre gatunki ryb żyjące w zbiornikach wodnych, np. amury, które chętnie zjadają młode, wyrastające liście oraz większe karpie, które wykopują z dna słabo zakorzenione rośliny. Czasami na liściach mogą masowo występować mszyce. Można się ich pozbyć nie używając środków chemicznych poprzez spłukiwanie z powierzchni liści silnym strumieniem wody. Nenufary sprzyjają tworzeniu równowagi biologicznej zwłaszcza w sztucznych zbiornikach, stawach, sadzawkach, zalewach. Pływające po powierzchni lustra wodnego liście ograniczają nagrzewanie się wody i rozwój glonów, produkują tlen i napowietrzają wodę, wykazują właściwości fitoremediacyjne, mają zdolność pobierania i zatrzymywania szkodliwych substancji zanieczyszczających wody.

Picea jezoensis 'Mariánské Lázne'

świerk ajański 'Mariánské Lázne'

Kolekcjonerska, karłowa, bardzo wolno rosnąca odmiana o nieregularnym, płaskokulistym pokroju. Po 10 latach osiąga 0,4 m wysokości i 0,6 m średnicy. Przyrosty roczne 1-2 cm. Igły krótkie, sztywne, połyskujące, niebieskawozielone na wierzchu, srebrzyste pod spodem, ułożone promieniście dookoła pędów. Igły wiosennych przyrostów z wierzchu żółte, dzięki czemu o tej porze roku roślina mieni się trzema kolorami. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Odmiana wrażliwa na suche powietrze i zanieczyszczenia przemysłowe. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. W czasie bardzo ostrych zim wskazane jest delikatne okrycie rośliny, aby zapobiec uszkodzeniu igieł. Do sadzenia w ogrodach skalnych, wrzosowiskowych i na rabatach w zestawieniach z innymi karłowymi iglakami. Do sprzedaży często oferowana szczepiona w formie miniaturowego drzewka na niewysokim pieńku. Taka roślina świetnie prezentuje się w pojemniku jako dekoracja balkonów lub tarasów.