Anemone ×hybrida 'Mont-rose'

Acaena buchananii

acena Buchanana

Płożąca bylina tworząca zwartą darń, o długich, czasami podziemnych pędach, do 50 cm długości. Liście pierzaste, dł. 2-5 cm, z 11-13 listkami. Listki pod spodem gęsto owłosione, z góry prawie nagie, niebieskawozielone. Kwiaty zebrane w gęste, kuliste główki, osadzone nisko ponad ulistnieniem, początkowo żółtawozielone, po przekwitnieniu brązowawożółte. Kwitnie w lipcu/sierpniu. Acena Buchanana jest byliną łatwą do uprawy, nie ma specjalnych wymagań glebowych. Gleba nie powinna być zbyt ciężka ani zbyt wilgotna, raczej gliniasta i umiarkowanie sucha. Preferuje miejsca nasłonecznione, ewentualnie półcieniste. Nadaje się do zadarniania niewielkich powierzchni w ogrodzie skalnym i wrzosowiskowym. Jest idealną rośliną towarzyszącą dla wiosennych roślin cebulowych i bulwiastych wymagających słonecznego stanowiska. Nadaje się do swobodnych założeń typu łąki kwietnej. Acena rośnie dość szybko, roczne przyrosty do kilkudziesięciu cm, a więc po 2 – 3 latach można część pędów przyciąć, aby zagęścić pokrój. Przycina się także wczesną wiosną część przemarzniętych pędów.

Actinidia arguta 'Rogów'

aktinidia ostrolistna 'Rogów'

Polska, żeńska, plenna odmiana, wyselekcjonowana w Arboretum S.G.G.W. w Rogowie. Ma owoce owalne około 3 cm długości i 2 cm szerokości, smaczne , nadające się do jedzenia ze skórką (Mini Kiwi). Owoce dojrzewają koniec września do października. Rozpoczyna owocowanie w 3-4 roku. Wytrzymuje mrozy do około –28°C. Wymaga stanowisk ciepłych, nasłonecznionych, osłoniętych, gleby wilgotnej, ale dobrze zdrenowanej, żyznej. Do zapylenia i zawiązania owoców niezbędna jest w pobliżu roślina męska tego samego gatunku (np. męska 'Weiki'). Pędy wijące. Nadaje się do sadzenia przy różnych podporach, altanach, pergolach i siatkach. Można prowadzić przy drutach rozciągniętych między słupami. Szczególnie przydatna do stosowania w ogrodach przydomowych, na działkach i na plantacjach produkcyjnych.

Primula veris 'Cabrillo'

pierwiosnek lekarski 'Cabrillo'

Niska, kępkowata bylina tworząca rozety jasnozielonych liści oraz intensywnie żółte kwiaty zebrane w kuliste kwiatostany. W czasie kwitnienia dorasta do 20 cm wysokości. Liście są jajowate, zielone, delikatnie karbowane, mniej pomarszczone niż u gatunku, zebrane w rozety. Blaszki liściowe są od spodu kutnerowato omszone, u nasady zwężone w ogonek, na szczycie tępo zakończone. Pąki kwiatowe są zebrane na wierzchołkach jasnozielonych, prostych pędów wyrastających ze środka rozet liściowych. Kwiaty są zbudowane z seledynowego kielicha oraz żółtych płatków korony. Działki kielicha są do połowy zrośnięte, na szczycie wolne, zaostrzone. Korona składa się z 5 intensywnie złocistych, szerokich, sercowatych płatków zrośniętych u nasady w wąską rurkę. Wewnątrz rozwiniętych kwiatów, na płatkach widocznych jest 5 pomarańczowych plamek umieszczonych mniej więcej na wysokości końca działek kielicha. Jest to bylina o skromnych wymaganiach, łatwa w uprawie. Tolerancyjna w stosunku do gleby. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne lub częściowo ocienione, gleby przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne. Odporna na mróz. Nadaje się do sadzenia na rabatach bylinowych, w ogrodach skalnych oraz w pojemnikach.

Rosa 'F.J. Grootendorst'

róża 'F.J. Grootendorst'

Parkowa odmiana pochodząca od róży pomarszczonej. Jej kwiaty przypominają miniaturowe goździki o ząbkowanych płatkach. Odmiana powstała w skutek skrzyżowania róży pomarszczonej (Rosa rugosa) z jedną z odmian róż z grupy wielokwiatowych (Rosa polyantha). Krzewy tworzą intensywnie wybarwione, amarantowo karminowe kwiaty, nie blaknące, małe 3-4 cm średnicy, pełne, z ząbkowanymi płatkami luźno wypełniającymi kwiat. Kwiaty są gęsto skupione po 20-30 w kwiatostanach, są lekko pachnące. Pojawiają się w początkach czerwca przez 3-4 tygodnie, a potem krzew powtarza kwitnienie w różnej obfitości aż do mrozów. Odmiana przekwita czysto, nie zawiązuje owoców, stąd nie ma potrzeby wycinania przekwitłych kwiatostanów. Liście są podobne jak u gatunku, soczyście zielone, duże, skórzaste, błyszczące, pomarszczone, gęsto ułożone na pędach. Pędy są grube, sztywne, proste, mocno rozgałęzione na szczytach, bardzo kolczaste, młode zielone, kilkuletnie jasnobrunatne. Krzewy żywotne, o regularnym pokroju, bardzo gęste, wzniesione do góry, przeciętnie dorastają do 1,5-2 m wysokości i 1,5 m szerokości. Nie wymagają okrywania na zimę, są tolerancyjne na choroby, sporadycznie potrzebują zabiegów ochrony roślin przeciwko szkodnikom. Na suchych i gorących stanowiskach mogą być porażane przez przędziorki. Cięcie wiosenne polega na wycinaniu pędów suchych i uszkodzonych. Co kilka lat warto odmłodzić krzewy poprzez wycięcie najstarszych pędów. Rośliny dobrze tolerują gleby mniej żyzne i suche, jednak na stanowiskach bardzo ubogich rosną źle. Można je sadzić w miejscach słonecznych i półcienistych, natomiast w miejscach zbyt zacienionych rosną i kwitną słabo. Krzewy polecane do sadzenia pojedynczo, w małych i dużych grupach, na rabatach z innymi gatunkami drzew i krzewów liściastych oraz iglastych, a także bylin, jednorocznych i cebulowych. Nadają się do tworzenia kompozycji swobodnych oraz sadzenia w formie żywopłotów. Rozstawa sadzenia 1,2-1,5 m, na żywopłoty – około 1 m.