Clematis 'Mazurek'

powojnik 'Mazurek'

Grupa Viticella

pochodzenie: polska odmiana
odkrywca, hodowca (selekcjoner): Szczepana Marczyński Polska; wprowadzenie do handlu: Clematis Źródło Dobrych Pnączy Sp. z o.o. Sp. k. 2015

pokrój: pnącze

docelowa wysokość: od 3 m do 5 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Polska odmiana powojnika z Grupy Viticella okryta w okresie kwitnienia masą intensywnie różowych kwiatów. Pnącze wspina się za pomocą czepnych ogonków liściowych, osiągając wysokość 3-3,5m. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu. Kwiaty są prawie okrągłe, otwarte, skierowane na boki i do góry, mają 8–10 cm średnicy, składają się z 4 szeroko eliptycznych, różowych działek przez środek których przebiega intensywnie różowy, szeroki pasek. Działki mają ładną teksturę, silnie pofalowane brzegi i podwinięte wierzchołki. Pręciki są krótkie, mają około 1 cm długości, są zbudowane z żółtych pylników zawieszonych na zielonych nitkach, otaczają pęk jasnożółtych słupków. W czerwcu i lipcu kwitnienie jest bardzo obficie, w sierpniu słabsze. Pnącze dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych. Odmian odporna na mróz. Szczególnie przydatna do uprawy przy ogrodzeniach, altanach, pergolach i różnych podporach ogrodowych. Ciekawie wygląda, gdy przeplata się przez krzewy lub inne pnącza. Ładnie prezentuje się na jasnym tle. Polecana do uprawy w pojemnikach. Roślina zgłoszona do Konkursu Roślin Nowości wystawy 'Zieleń to Życie' w 2015 r. przez CLEMATIS Źródło Dobrych Pnączy.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie polska odmiana
odkrywca, hodowca (selekcjoner): Szczepana Marczyński Polska; wprowadzenie do handlu: Clematis Źródło Dobrych Pnączy Sp. z o.o. Sp. k. 2015
grupa roślin pnącza
grupa użytkowa pnącza
forma pnącze
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój pnącze
docelowa wysokość od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
pnącze na ogrodzenia
pnącze na pergole, kraty
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: miłorząb dwuklapowy \'Variegata\'

Ginkgo biloba 'Variegata'

miłorząb dwuklapowy 'Variegata'

Wolno rosnące drzewo o wzniesionym, nieregularnym pokroju, dosyć luźnej koronie i dwubarwnych, zielono-kremowych liściach. Po 30 latach dorasta do 10 m wysokości. Roślina tworzy 2 rodzaje pędów: nagie, żółtobrązowe długopędy oraz znacznie mniejsze, wałeczkowate krótkopędy pokryte licznie bliznami po opadłych liściach. Liście na długopędach są ułożone pojedynczo, skrętolegle, na krótkopędach gęsto skupione w liczbie od 3 do 5. Liście w kształcie typowe jak u gatunku, wachlarzowate, osadzone na długim ogonku, szerokość 5–8 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym skórzastą blaszkę liściową na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści jest szczególną cecha pierwotną. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady liścia po brzegi blaszki liściowej. Cechą charakterystyczną liści są nieregularnie przebarwienia, od kremowych do jasnożółtych. Część liści jest całkowicie ciemnozielona, ale zdarzają się także liście całkowicie białe, większość jest częściowo nakrapiana. Jesienią fascynująco przebarwiają się na żółto i opadają. Jest to kolon żeński. Wiosną, na krótkopędach z kątów liści wyrastają cienki szypułki z osadzonymi na nich zalążkami. Zazwyczaj tylko z jednego zalążka powstaje nasienie, natomiast drugi zalążek pozostaje nierozwinięty. Zapylenie odbywa się w maju i czerwcu. Tak jaki inne rośliny nagozalążkowe miłorząb jest wiatropylny. Pyłek może być przenoszony nawet na odległość 1,5 km. Zapłodnienie przebiega w kilka miesięcy po zapyleniu przy udziale ruchliwych plemników, które są opatrzone wiciami. Kuliste nasienie miłorzębu (nie owoc!) pokryte jest mięsistą, początkowo zieloną, a po dojrzeniu bursztynowożółtą osnówką. Dojrzała osnówki opadające wraz z nasionami wydzielają bardzo nieprzyjemny zapach zjełczałego masła, dlatego w uprawie szczególnie ceni się odmiany męskie miłorzębu, które nie wydają nasion. W Azji (Chiny, Japonia, Korea) nasiona, a właściwie ich „jądro” jest spożywane w różnych postaciach, a drzewa miłorzębów uprawiane są w sadach. Kandyzowane nasiona sprzedawane są jako „orzechy”, a Francuzi wykorzystują pozyskany z nich wyciąg jako dodatek w trakcie produkcji piwa. Odmiany o barwnych liściach mają nieco większe wymagania uprawowe, preferują gleby żyzne, dostatecznie wilgotne, przepuszczalne, zasobnej w próchnicę o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6). Stanowisko powinno być osłonięte od wiatru, ciepłe, lekko ocienione. W pierwszych latach uprawy rośliny (system korzeniowy oraz korony) warto zabezpieczyć przed przemarzaniem. Drzewo jest odporne na choroby, szkodniki oraz tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Czasami wykazuje tendencję do rewersji. Jest to nietypowa odmiana, poszukiwana przez amatorów ciekawych roślin. Nadaje się do sadzenia jako soliter w przydomowych ogrodach oraz w założeniach parkowych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
236
osób online