Comptonia peregrina

komptonia amerykańska

pokrój: krzewiasty rozłożysty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Bardzo rzadko uprawiany gatunek liściasty o egzotycznym wyglądzie, pochodzący z środkowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Jest to dosyć niski krzew osiągający 0,5 – 0,8 metra wysokości, w sprzyjających warunkach rozrastający się na dość dużych powierzchniach za pomocą licznych odrostów z korzeni, stąd może być stosowany jako roślina okrywowa. Korzenie tego gatunku współżyją z organizmami wiążącymi wolny azot atmosferyczny stąd rośliny dobrze radzą sobie na glebach ubogich w składniki pokarmowe. Roślina tworzy ładne, wąskie (1 cm) i długie (10–15 cm) liście. Blaszka liściowa jest mocno zredukowana, a brzegi liści są głęboko karbowane aż do nerwu głównego. Liście po roztarciu wydzielają intensywny, korzenny aromat. Ulistnienie jest sezonowe i przed zimą jest zrzucane. Pędy są dość gęsto pokryte krótkimi włoskami. Jest to gatunek dwupienny. Na osobnych egzemplarzach tworzą się drobne kwiaty żeńskie, a na innych większe, kotkowate kwiatostany męskie. Czasami podobno zdarza się zaobserwować egzemplarze jednopienne. Roślina ma nieduże wymagania glebowe i wilgotnościowe, dobrze rośnie na piaszczystych, przepuszczalnych glebach, toleruje suszę. Do prawidłowego rozwoju wymaga podłoży kwaśnych. Jest to gatunek rzadko spotykany w uprawie, kolekcjonerski. Jest całkowicie odporny na mróz, może być sadzony w całym kraju.

autorzy opisu tekstowego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

zasięg geograficzny Środkowo-wschodnia część Ameryki Północnej.
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów kremowe
pora kwitnienia kwiecień
owoce brązowe
pora owocowania wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
roślina tolerancyjna
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża jedwabista f. oskrzydlona

Rosa sericea f. pteracantha

róża jedwabista f. oskrzydlona

Róża interesująca ze względu na ogromne kolce i rzadko spotykaną u róż budowę kwiatu, złożonego najczęściej z czterech płatków okwiatu. Krzewy dorastają do 1 m wysokości i zazwyczaj nie są zbyt gęste. Młode pędy długie, zwykle słabo rozgałęzione, o wspaniałych, spłaszczonych, dużych, kolcach kilkucentymetrowej długości, za młodu wiśniowoczerwonych. Z czasem kolce stają się jasnobrunatne, podobnie jak pędy. Oprócz kolców na pędach występują licznie drobne szczecinki, również wiśniowe, a potem szarobrunatne. Wielkość spłaszczonych kolców zależy od siły wzrostu pędu – im silniejszy, tym większe kolce. Liście drobne, o 9-13 listkach, matowozielone, czasem przypominają liście paproci. Rzadki gatunek róży o kwiatach z czterema płatkami okwiatu, aczkolwiek niektóre z nich mogą mieć ich więcej. Kwiaty białokremowe lub białe, z żółtymi pręcikami, nieduże lub średniej wielkości (śr. ok. 3-6 cm), osadzone siedząco wzdłuż ubiegłorocznych pędów. Pojawiają się raz w roku, dość wcześnie - na początku maja, czasem nawet wcześniej, zależnie od przebiegu wiosennej pogody. Owoce kuliste do kulistospłaszczonych, śr. ok. 1,2 cm, pomarańczowoczerwone. Wskazane jest cięcie wiosenne, aby spowodować wyrastanie młodych, silnych pędów z ozdobnymi kolcami. Odmiana dość odporna na mróz, ale w ostre zimy pędy mogą przemarzać. Z tego powodu warto kopczykować podstawę krzewów, a krzewy sadzić na stanowiskach ciepłych i zacisznych. Różę tę stosuje się w eksponowanych miejscach, w ogrodach amatorskich, na rabatach, jako oryginalną ciekawostkę. Przeciętna rozstawa sadzenia – co 1 m. Jeśli chodzi o ten gatunek i odmianę, to panuje tu pewne zamieszanie, dotyczące rozróżnienia róży czteropłatkowej (R. omeiensis) i róży jedwabistej (R. sericea) 'Pteracantha'. To dwie różne odmiany tych dwóch gatunków, do tego według różnych autorów, każda z tych dwóch odmian, uważana jest za odmianę geograficzną, formę botaniczną lub odmianę uprawną. Odmiana 'Ptaracantha' róży czteropłatkowej, w porównaniu do jedwabistej, rośnie blisko dwukrotnie silniej, ma owoce wydłużone lub gruszkowate, a liście o listkach jeszcze drobniejszych i liczniejszych niż u liści róży jedwabistej.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
271
osób online