Picea likiangensis
świerk likiangeński
Pochodzący z Chin, wyprostowany, rzadko ugałęziony świerk o szerokostożkowatym pokroju. Na stanowiskach naturalnych dorasta do 50 m wysokości, w naszym klimacie osiąga znacznie mniejsze rozmiary. Korona w młodości gęsta, z czasem staje się luźniejsza. Gałęzie długie, cienkie, szeroko rozpostarte, lekko wzniesione. Gałęzie drugiego rzędu nieznacznie zwisające. Pędy bladożółte, do pomarańczowobrązowych. Pączki owalne. Igły ułożone spiralnie, skierowane do przodu, gęste, spłaszczone, po obu stronach z jasnymi liniami, ostro zakończone, dosyć krótkie 6-17 mm, ciemnozielone lub niebieskozielone na wierzchu, matowe i niebieskawoozielone pod spodem, z mniejszą liczbą szparek na górnej powierzchni. Szyszki krótkie, 5-8 cm długości, czasami bardzo liczne, podłużnie jajowate, młode jasnoczerwone, dojrzałe czerwonobrązowe. Gatunek nie do końca mrozoodporny, mało wymagający, co do gleby. Najlepiej rośnie w podłożu żyznym, umiarkowanie wilgotnym, o odczynie lekko kwaśnym, na stanowiskach słonecznych. Polecany do większych ogrodów i parków. Gatunek bardzo zmienny, posiadający odmiany geograficzne, różniące się szczegółami takimi jak owłosienie pędów, kształt i rozmiar igieł i szyszek, kształt łusek.