Miscanthus sinensis 'Boucle' PBR

Wisteria floribunda 'Multijuga'

glicynia kwiecista 'Multijuga'

Jest to wieloletnie, silne, drewniejące pnącze rocznie przyrastające o 1-3 metry. Docelowo może wspinać się do kilku metrów wysokości. Młode pędy owijają się ściśle wokół podpór w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara (pędy lewoskrętne), zupełnie odwrotnie, niż w przypadku bardzo podobnego gatunku - glicynii chińskiej, a następnie rozwijają liście. Liście glicynii kwiecistej składają się zwykle z 11-17 owalnych, całobrzegich listków długości około 8 cm. Całe liście mają od 25 do 50 cm długości, w młodości są brązowozielone, potem zielone a jesienią częściowo przebarwiają się na żółto. W maju, jeszcze przed lub wraz z rozwojem liści z grubych pąków kwiatowych wyrastają długie kwiatostany zbudowane z licznych, motylkowatych kwiatów w kolorze jasnego fioletu. Kwiatostany mają luźną budowę i są bardzo długie, mają od 40 do nawet 80 cm długości. Pojedyncze kwiaty są rozmieszczone na osi kwiatostanowej w większych odstępach, niż u innych odmian. W sprzyjających warunkach rośliny zawiązują owoce w postaci grubych, zwisających strąków, w których znajdują się nasiona. Glicynia przez pierwsze 3-4 lata uprawy wymaga systematycznego podlewania, nawożenia i zabezpieczania pędów na zimę przed przemarzaniem. Starsze rośliny są odporne na niesprzyjające warunki uprawy i zdrowe. System korzeniowy glicynii jest bardzo silny i dobrze rozbudowany, dlatego rozrośnięte egzemplarze właściwie nie wymagają podlewania, poza wyjątkowo długimi okresami suszy. Stanowisko do uprawy glicynii powinno być osłonięte, ciepłe i słoneczne, gleba przepuszczalna, umiarkowanie żyzna i średnio wilgotna. Przy zakupie roślin najlepiej wybierać egzemplarze rozmnażane przez sadzonkowanie, wówczas wszystkie pojawiające się odrosty należą do tej samej odmiany. Odrosty wyrastające z podkładek roślin uzyskiwanych za pomocą szczepienia mogą łatwo zagłuszyć odmianę szlachetną. Należy unikać także zakupu pnączy rozmnażanych z siewu, gdyż zakwitają one nieraz dopiero po 8-12 lat uprawy. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, jednak roślina łatwo odbija z korzeni. Aby przyspieszyć zawiązywanie pąków kwiatowych po 2-3 latach od posadzenia, na przełomie lipca i sierpnia, można pnącze silnie przyciąć nad czwartym liściem tegorocznych przyrostów. Tego typu cięcie ogranicza rozwój wegetatywny i stymuluje kwitnienie. Glicynia kwiecista jest pnączem silnie rosnącym. Najlepiej przygotować dla niej specjalne, mocne podpory, po których będzie się pięła. Mogą to być drewniane kratownice, przykręcane do ścian budynków od strony południowej, pergole, trejaże, altany czy metalowe konstrukcje w formie bramek. Zbyt słabe podpory mogą ulec uszkodzeniom pod wpływem dużego ciężaru roślin lub zostać zgniecione przez owijające się pędy. Cierpliwi ogrodnicy mogą spróbować prowadzić glicynie w formie drzewka. Wymaga to systematycznego przycinania pojawiających się, długich pędów, ale uzyskany efekt jest wart tego wysiłku.

Lavandula angustifolia 'Dwarf Blue'

lawenda wąskolistna 'Dwarf Blue'

Zimozielony, silnie pachnący krzew o sztywnych, wzniesionych pędach. Wys. ok. 0,4 m. Liście równowąskie, szarozielone. Kwiaty fioletowe rozwijają się VII-IX. Krzew odporny na suszę. Lubi gleby lekkie, wapienne, suche, stanowiska słoneczne i ciepłe. Stosowany na niskie obwódkowe żywopłoty, w ogrodach skalnych. Można wiosną przycinać pędy. Jest wrażliwy na mrozy, wskazane okrycie.

Rubus fruticosus

jeżyna bezkolcowa

Wieloletni, płożący się krzew, osiągający długość do 5m, pochodzący ze strefy klimatu umiarkowanego. Pędy pokryte są zwykle kolcami, choć istnieją odmiany bezkolcowe. Krzewy owocują najczęściej na dwuletnich pędach. W zależności od odmiany owoce mają zwykle kolor czarny, granatowy, lub ciemnofioletowy. Mają kwaskowato – słodki smak. Dojrzewają od lipca do października. Nadają się do bezpośredniego spożycia, oraz do przetworów np. dżemów, soków oraz win. Posiadają dużą wartość dietetyczną i leczniczą. Krzewy wymagają zacisznego, słonecznego stanowiska, dość wilgotnej próchnicznej gleby. Nie tolerują nadmiaru wody. Poza owocami wykorzystywane są też liście i korzenie np.w zielarstwie.

Betula medwediewii 'Gold Bark'

brzoza Medwediewa 'Gold Bark'

Niewielkie drzewo lub wysoki, wielopniowy krzew ze sztywno wyprostowanymi gałęziami, dorastający do 6 m wys. Korona parasolowata lub zaokrąglona. Pędy omszone, grube i sztywne. Pąki duże lepkie, brązowozłote, dekoracyjne. Liście jasne żywozielone, bardzo błyszczące, jajowate z zaostrzonym wierzchołkiem, nierówno piłkowane, dość duże, 8-12 cm dł. Jesienią przebarwiają się na maślanożółty kolor. Kora efektownie złota; starsza złotoszara, delikatnie łuszcząca się. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych, toleruje wszystkie rodzaje gleb. Ładne, średniej wielkości drzewo parkowe o ozdobnej korze. Najlepiej prezentuje się sadzone w grupach.