Turzyca dekoracyjna ze względu na mocno wybarwione, niebieskozielone liście. Tworzy kępy dorastające do wysokości 40 cm. Rozrastają się za pomocą rozłogów, ale wolniej niż gatunek, dłużej utrzymując widoczne, pojedyncze kępy. Roślina może być niekiedy ekspansywna i wymagać ograniczania. Odmiana wyselekcjonowana ze względu na blaszki liściowe bardziej srebrzystoniebieskie niż u gatunku. Są wąskie, o szerokości około 4-5 mm, łukowato wygięte, nieco szorstkie. Kwiaty bez znaczenia dekoracyjnego, zebrane w cylindryczne, brązowe kłosy, pojawiają się w maju. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Nie ma dużych wymagań glebowych. Wystarczą jej przeciętne, umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne gleby. Dość dobrze znosi suszę i zasolenie, przez co jest przydatna do sadzenia w miastach. Całkowicie odporna na mróz. Najczęściej stosowana jako roślina okrywowa, do sadzenia w dużych grupach, w założeniach naturalistycznych, w parkach. Można ją wykorzystywać na skarpach oraz jako akcent kolorystyczny w pojemnikach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
