Ilex ×meserveae BLUE BUNNY 'Meseal'

Chamaecyparis nootkatensis 'Variegata'

cyprysik nutkajski 'Variegata'

Stara odmiana prawdopodobnie niemieckiego pochodzenia notowana w uprawie już około 1873r. Tworzy ona dosyć rzadko ugałęzione drzewa o stożkowym pokroju i średnio szybkim wzroście, osiągające po 10 latach uprawy ok. 2 m wys. i 1.2 m szerokości. Stare rośliny w dobrych warunkach mogą dorastać nawet do ponad 5 m wysokości. Pędy mocne, sztywne, odstające od pnia a pędy II i III rzędu lekko zwisające. Ulistnienie jest łuskowate, szaro-zielone z dużą ilością białych fragmentów (z genetycznego punktu widzenia jest to chimera sektorialna). Rośliny mają przeciętne wymagania glebowe i wilgotnościowe i dosyć dobrze znoszą okresową suszę. Stanowisko do ich uprawy powinno być słoneczne. Odmiana ‘Variegata’ polecana jest do nasadzeń pojedynczych w wyeksponowanych miejscach i dużych kompozycji ogrodowych jako ich dominujący barwny element. Rośliny mają dobrą mrozoodporność i mogą z powodzeniem rosnąć na terenie całego kraju. Odmiana ta ze względu na długą historię rozmnażania jest obecnie reprezentowana przez kilka nieznacznie różniących się klonów.

Oenothera macrocarpa

wiesiołek missouryjski

Bylina rabatowa o pędach pokładających się, przez co wysokość rośliny nie przekracza 30 cm. Kwiaty bardzo duże, średnicy do 12 cm, żółte, otwierające się wieczorem, w VI-IX. Ozdobne i wykorzystywane do suchych bukietów są powstające z nich owoce. Wymaga gleby bardzo przepuszczalnej. Polecana do tworzenia rabat. Do sadzenia w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m² - 7.

Clematis 'Star of India'

powojnik 'Star of India'

Bardzo silnie rosnąca, odporna odmiana. Kwiaty fioletowopurpurowe z beżowymi pylnikami. Kwitnie obficie od czerwca do września, ale kwiaty zawiązywane są na wysokości 1,5 – 3m, dlatego szczególnie dobrze nadaje się do sadzenia przy wysokich podporach, ogrodzeniach, na drugim planie zwłaszcza na jasnym tle.

Picea pungens f. glauca

świerk kłujący forma niebieska

Nazwa zbiorowa dla wszystkich form o cechach gatunku, srebrzystym zabarwieniu igieł i nieznanej tożsamości odmianowej. Poszczególne egzemplarze mogą różnić się pomiędzy sobą, ponieważ zwykle rośliny rozmnażane są przez wysiew nasion, a następnie selekcję najlepiej wybarwionych egzemplarzy. Rośliny o takich cechach występują także w naturalnym środowisku Gór Skalistych w zachodniej części Ameryki Północnej. Jest to duże drzewo o regularnym, stożkowym pokroju, powszechnie znane jako srebrny świerk. Na naturalnych stanowiskach osiąga wysokość ponad 30 m. Drzewa rosnące swobodnie posiadają korony ugałęzione do samej ziemi. Gałęzie sztywne, odstające pod kątem prostym od przewodnika. Igły sztywne, zaostrzone, bardzo kłujące, do 3 cm długości, czterokanciaste, ułożone promieniście, srebrzystozielone do srebrzystych. Poszczególne egzemplarze różnią się od siebie intensywnością barwy. Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 8-10 cm, z drobnymi, miękkimi, pofalowanymi łuskami. Gatunek światłolubny, odporny na niskie temperatury i warunki miejskie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Polecany do nasadzeń pojedynczych i kompozycji ogrodowych oraz szpalerów. Często wykorzystywany jako bożonarodzeniowa choinka. Gałęzie wykorzystywane do kompozycji bukieciarskich. Gatunek uprawiany z nasion, wskutek tego sadzonki różnią się między sobą i w różnym stopniu zachowują cechy odmiany matecznej.