Rosa ROTE HANNOVER 'Bokrahan'

Artemisia ludoviciana 'Silver Queen'

bylica Ludovica 'Silver Queen'

Bylina o sztywnych, rozgałęzionych w górnej partii pędach, wys. 60-90 cm. Liście ma mocno wcinane. Cała roślina pokryta jest szarobiałym kutnerem. Koszyczki kwiatowe drobne, brązowawe, w VIII-IX. Po kwitnieniu nadal wyglądają efektownie, dzięki atrakcyjnej formie i białoszarej barwie okryw. Rozrasta się podziemnymi rozłogami tworząc zwarte łany. W razie potrzeby trzeba ograniczać rozrastanie się przegrodami.

Cornus kousa var. chinensis

dereń kousa odm. chińska

Wysoki krzew lub nieduże drzewo o nieregularnym pokroju, luźnej szerokiej koronie, wyjątkowo dekoracyjne w okresie kwitnienia. Dorasta do 5-7 m wysokości. Pędy są początkowo wzniesione, natomiast gałęzie układają się horyzontalnie. Liście są eliptyczne, ostro zakończone, mają do 12 cm długości, atrakcyjne przebarwiają się jesienią na żółto, czerwono i purpurowo. Kwiaty są zebrane w małe główkowate kwiatostany, przypominające żółtozielone pomponiki, są otoczone od spodu atrakcyjnymi, białokremowymi podsadkami. Podsadki są eliptyczne, zwykle ostro zakończone, mają od 4 do 6 cm długości i są główną ozdobą rośliny. Roślina kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i czerwca. Kuliste, czerwone owoce dojrzewają we wrześniu, przypominają owoce liczi chińskiego i są jadalne, choć niezbyt smaczne. Jest to odmiana botaniczna dziko rosnąca w Chinach, bardzo odporna na mróz. Można ją z powodzeniem uprawiać w najchłodniejszych rejonach kraju. Dereń kousa najlepiej rośnie sadzony na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym pH. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znosi krótkotrwałą suszę. Rośliny najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle regularnie koszonego trawnika albo nad brzegiem oczka wodnego.

Hydrangea paniculata MAGICAL MOONLIGHT 'Kolmagimo'

hortensja bukietowa MAGICAL MOONLIGHT 'Kolmagimo'

Nowa odmiana wyhodowana w szkółce Kolster Beheer z Boskoop będąca wynikiem prac hodowców w latach 1999-2001 r. Jedna z najciekawszych odmian hortensji bukietowej, bardzo dekoracyjna za sprawą kwiatostanów pojawiających się na szczytach tegorocznych pędów. Krzew osiągający wysokość do 1,5 m, z prostymi, ukośnie do góry skierowanymi pędami. Pokrój regularny. Kwiatostany pełne, składające się wyłącznie z 4-płatkowych kwiatów płonnych, białe z zielonkawym szczytem. Więcej zielonego koloru mają rozwijające się młode kwiatostany, starsze stają się bardziej śnieżnobiałe. Kwitnie od połowy VII do X. Hortensja bukietowa dobrze rośnie na próchnicznej glebie ogrodowej o odczynie lekko kwaśnym. Wymaga podłoża wilgotnego, szczególnie podczas kwitnienia. Stanowisko półcieniste lub słoneczne. Roślina bardzo odporna na niskie temperatury, nadaje się do sadzenia w całym kraju. Zalecane umiarkowane cięcie zeszłorocznych pędów o 1/4 długości, oraz co kilka lat, w razie potrzeby, cięcie prześwietlające w celu uzyskania okazałego kwitnienia. Krzew można wykorzystać w każdym ogrodzie, w reprezentacyjnym miejscu, do nasadzeń pojedynczych lub w grupach po kilka sztuk oraz w kolekcjach z innymi odmianami.

Magnolia 'Jane'

magnolia 'Jane'

Okazały krzew lub małe drzewko o wyprostowanym pokroju. W wieku 15 lat osiąga 3,5 m wys. Liście ciemnozielone, eliptyczne, zaostrzone, 10-15 cm dł. Pąki kwiatowe wysmukłe, sierpowate w kształcie. Kwiaty pięknie ukształtowane, do 10 cm, złożone z 8-10 tepali, zewnątrz fioletowoczerwone, wewnątrz białe. Kwitnie bardzo obficie przed rozwojem liści, początek V., nieco później niż większość odmian. Dzięki temu kwiaty nie są narażone na przymrozki. Stanowisko słoneczne i lekko cieniste, osłonięte. Wymaga ziemi żyznej, dostatecznie wilgotnej, nie za ciężkiej, zasobnej w próchnicę, przepuszczalnej. Odczyn gleby lekko kwaśny (pH 5-6). Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Idealna do małych ogrodów. Ta odmiana to jeden z ośmiu mieszańców powstałych w 1965 w U. S. National Arboretum w Waszyngtonie.