Schizachyrium scoparium 'Blue Heaven'

Quercus cerris

dąb burgundzki

Wysokie drzewo o pokroju początkowo stożkowatym, a później rozłożystym. Rośnie szybko. Dorasta do 30 m wysokości. W naszym klimacie zwykle niższe, do 20 m. Kora ciemna i gruba. Pączki charakterystyczne, otoczone długimi frędzlami. Liście o zmiennym kształcie, długości 6-12 cm, grubo ząbkowane, skórzaste, pofalowane, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu szarozielone. Jesienią przebarwiają się na żółtobrązowo, czasem na czerwono, wiszą długo, często do wiosny. Kwiaty męskie to żółto-zielone kotki, pojawiające się w kwietniu, maju. Żołędzie brązowe o długości do 3 cm, otoczone frędzelkowatymi miseczkami. Gatunek głęboko korzeniący się, odporny na suszę i wysoką zawartość wapnia w glebie. Dobrze znosi upały, suche powietrze i silny wiatr. Tolerancyjny co do gleby. W młodym wieku może lekko podmarzać. Polecany do sadzenia w parkach, jako drzewo alejowe, do tworzenia osłon wiatrowych, na słabe gleby.

Lavandula angustifolia 'Hidcote'

lawenda wąskolistna 'Hidcote'

Niski, zimozielony, aromatyczny podkrzew o półkulistym, zwartym pokroju wabiący w trakcie kwitnienia motyle. Dorasta do 0,5 m wysokości i podobnej średnicy. Tworzy krótkie, wzniesione, silnie rozgałęzione pędy, w przekroju czterokanciaste, pokryte gęsto wąskimi listkami. Liście są równowąskie, mają od 2 do 4 cm długości i 0,5 cm szerokości oraz podwinięte brzegi, przez co przypominają igły. Liście są ułożone na pędach nakrzyżlegle i utrzymują się przez zimę. Z obu stron pokrywa je gruba warstwa kutneru. Kwiaty są drobne, ciemnofioletowe, zebrane w grube kłosy wyniesione ponad liście na cienkich, zielonych łodyżkach. Rośliny kwitną od końca czerwca do połowy sierpnia. W tym czasie wabią liczne owady zapylające, pszczoły, trzmiele, kolorowe motyle. Nocą kwiaty są odwiedzane przez ćmy. Wszystkie części rośliny zawierają silnie pachnące olejki eteryczne. Aby je uwolnić wystarczy lekko rozetrzeć liść lub kwiatostan. Podczas kwitnienia w upalne letnie dni olejki same się uwalniają, roztaczając wokół roślin przyjemny zapach. Po kwitnieniu należy przyciąć suche kwiatostany. Można je związać w pęczki i wykorzystać jako aromatyczną ozdobę mieszkania. Lawenda jest rośliną niezupełnie odporną na mróz, ale za to doskonale znosi suszę i jest niewybredna w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na glebach wapiennych, przepuszczalnych, w miejscach ciepłych, słonecznych, zacisznych. Na wschodzie i w centrum kraju zaleca się okrywanie roślin stroiszem. Zimowa ochrona polega przede wszystkim na zabezpieczeniu liści przed nadmiernym nasłonecznieniem i wiatrem, powodującym wysychanie roślin. Wiosną krzewy należy przyciąć, usuwając wszystkie przemarznięte fragmenty. Coroczne regularne cięcie zapewnia utrzymanie kompaktowego pokroju, a rośliny nie ulegają uszkodzeniu na skutek silnych opadów śniegu lub deszczu. Lawenda najpiękniej prezentuje się sadzona w dużych grupach po kilka, kilkanaście sztuk. W ten sposób w czasie kwitnienia tworzy wyraziste, niebieskie plamy. Świetnie rośnie w ogrodach skalnych, ziołowych, w towarzystwie niewysokich bylin. Doskonale komponuje się z niskimi różami i bukszpanem. Uprawiana w donicach na słonecznych parapetach, balkonach lub tarasach jest źródłem wspaniałego zapachu, a jej kwiaty i liście można w niewielkich ilościach wykorzystywać w kuchni przy tworzeniu różnego rodzaju potraw.

Sedum spurium 'Purpurteppich'

rozchodnik kaukaski 'Purpurteppich'

Niska, zadarniająca bylina o ciemnokarminowych kwiatach. Pędy płożące i zakorzeniające się. Tworzy gęste, zimozielone darnie wysokości około 5 cm. Pędy kwitnące dłuższe, wznoszące się. Liście naprzeciwlegle, jajowate lub rombowoklinowate, długości do 2,5 cm, szerokości 1,2 cm, na wierzchołkach karbowane lub tępo ząbkowane, na krótkich ogonkach, zielone. Kwiaty prawie siedzące, zebrane w nibybaldachy, na pędach wysokości do 15 cm, jaskrawo ciemnokarminowe. Kwitnie w drugiej połowie lata, w lipcu i sierpniu. Odmiana ta kwitnie bardzo obficie, zwłaszcza w miejscach silnie nasłonecznionych. W lekkim półcieniu kwitnie mniej obficie i ma liście bardziej zielone. Gleba może być piaszczysta, prawie pozbawiona składników pokarmowych, ale sucha. Roślina odporna na mrozy. Znajduje zastosowanie w ogrodach skalnych, zwłaszcza do sadzenia na suchych murkach i w szczelinach między większymi kamieniami. Wykorzystywana bywa jako bylina zadarniająca do okrywania powierzchni w miejscach bardziej lub mniej słonecznych, między innymi na cmentarzach. Dobrze wygląda w pojemnikach tarasowych. Dostarcza pożytku pszczołom. Przycinanie wierzchołków pędów umożliwia regulację pokroju i wielkości roślin. Ilość roślin na 1 m2 – 7-16 sztuk.

Cotoneaster salicifolius 'Parkteppich'

irga wierzbolistna 'Parkteppich'

Szybkorosnący krzew ze ścielącymi się po ziemi pędami. Dorasta do 1 m wysokości i często więcej niż podwójnej szerokosci. Lśniące, zielone liście pozostają zimą na krzewie. Kwiaty białe, VI. Owocuje słabo. Owoce nieliczne, czerwone. Stanowisko słoneczne do półcienistego. Toleruje wszystkie ogrodowe gleby. Dobra roślina okrywowa, szybko pokrywająca duże powierzchnie rabat.